Skírnir - 01.01.1859, Page 106

108
FRÉTTIB.
Jtal/a.
einn skipa öllu, en enginn fær a& vita fyrirætlanir hans fyrr en
fram koma. Eigi verfer ofsögum sagt af har&stjórn hans, því bæöi
er hann sjálfr harferáhr mafir, og nú er hann orBinn svo myrkr í
skapi og geBstirBr, ab fám er vært vib a& búa. Hann gir&ir um
bústab sinn me& hervör&um, lögregluþjónum og njósnarmönnum,
svo a& a&setr hans líkist fremr var&haldi sakamanna en konúngssetri;
hann óttast og flýr alla menu og allir óttast hann og flýja. Kon-
úngr er mikill vin Austrríkiskeisara og þykir vænt um hermenn
hans, en illa treystir hann sínum mönnum og ö&rum erlendum mönn-
um, því hann hyggr þá alla sitja á svikrá&um vi& sig. Fer&amönn-
um öllum er varna& a& koma nærri konúngi, og vegabréf þurfa
þeir a& hafa hvert sem þeir snúa sér; ver&r þeim því enda hvim-
lei&ara kvabb lögregluþjóna, er sjá eigu vegabréfin á hverri stundu,
en bónastagl betlaranna á götunum í Napóli. Ferdínandr er nú og
ma&r gamall og hrumr a& líkamsbur&um, hann ,er borinn 1810 og
kom tvítugr til ríkis; eru því eigi likindi til a& hann eigi eptir
langa sögu í þessum heimi.
þá er Napóleon ba& vinaþjó&ir sínar í fyrra a& her&a lög sín
um samsærismenn og flugumenn, bar hann líka bæn upp vi& Sardin-
ínga. Kavúr (Cavour) rá&gjafi tók máli þessu vel, og me&
fylgi hans fær&u Sardiníngar lög sín sem or& haf&i tilsent Napóleon
keisari; þó gekk þetta eigi or&alaust af, því enn þótt Kavúr sé ma&r
málsnjall og vinsæll, þá er þó mikill flokkr málsmetandi manna
honum mótfallinn. Mótstö&umenn hans bera honum á brýn, og
þa& eigi orsakalaust, a& hann sækist um of eptir vinfengi Frakka og
fallvaltri fræg& og hégómadýr&, en ey&i fjármunum ríkisins og hleypi
því í botnlausar skuldir, þýngi álögum á almenníngi og beri enga
umhyggju fyrir velfarnan landsins á ókomnum tíma, heldr eigi allt
á hættu hvernig sí&ar muni til takast. þa& ver&r eigi vari&, a&
Sardiníngar leitu&u sér fræg&ar en fjár eigi í lei&angrsfer&um sínum
til Kríms; þeir áunnu eigi anna& en a& Kavúr fékk sæti á Parísar-
fundi og ná&i a& bera þar upp andvörp Itala, þótt hann fengi engu
framgengt um þa& mál. Sardiníngar hafa nú þókzt vaxa mjög af
því, er þeir fengu leyfi til a& láta sendimann sinn sitja á fri&arstefnu
me& sendimönnum meginríkjanna, en varla munu þeir þó geta leitt
sér í hug, a& þeir sé or&nir aö meginþjó& fyrir þa&, því til þess eru