Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 30

30
FRJETTIR.
En^land.
komiS aí gjalda varhuga viS. Á t>etta var minnzt í fyrra í riti
vorn (í Rdsslandsþætti), og sýnt, aS Englendingum er fariS a5 verSa
grunsamt um rá8 Rússa. Stjórnin hefir líka beiízt skýrslu í Pjeturs-
borg, og fengið hana svo látandi, aS Englendingar þyrftu ekkert
aS ugga, því Rússum væri ekkert fjærr skapi en nokkurt mein-
ræSi þeim til handa austur frá. Rá&herrar Bretadrottningar
kölluSu hjer góS skil fengin, en undarlega þótti því þó viS víkja,
er sendimenn komu nokkru síSar frá Bukaralandi til Pjetursborgar
og báSu Rússakeisara í hamingju nafni aS veita sjer fulltingi móti
Schir Ali, höfSingja Afgana, sem er skjólstæSingur Breta og þeir
hafa ætlaS aS hafa fyrir slagbrand móti Rússum, ef þeir leituSu
sunnar. Ur annari átt kalla Englendingar sjer meiri vanda snú-
inn á hendur, eSur frá frændum þeirra í Yesturheimi. „Hversu
lengi skal fjárbón sjá yfir standa?“ sagSi þráinn viS Njálssonu,
og svo mega Englendingar segja viS Vesturheimsmenn, er þeir
beiSast bóta fyrir Alahamaránin og annan óskunda, sem þeir kenna
Bretum um; og þaS því heldur, sem þaS virSist svo, aS Vesturheims-
mönnum verSi því meira úr sökinni, sem hún bíSur lengur jafnaSar-
mála og urslita (sbr. þaS sem hermt er í fyrra í þættinum frá
Ameríku af ummælum Charles Sumnérs í öldungaráSinu, er þaS
lýsti ógilda samningagerS Reverdy Johnsons). Motley, sem kom
í staS Johnsons, hafSi ekkert umboS á hendi, aS leita um nýja
samninga, en hefir fengiS þau boS frá Washington, aS hann skyldi
láta allt kyrrt liggja. í efri málstofu Breta fórust Clarendon svo
orS um ræSu Sumners, aS menn af henni mætti vart marka neitt
um almenningsálit þar vestra í þessu máli, en baS menn ganga úr
öllum skugga um, aS hversu mjög sem Englendingar yrSu aS meta
friS og samkomulag viS Bandaríkin, þá mundu þeir þó ávallt meta
einn hlut meira, en þaS væri heiSur og virSing hinnar ensku
þjóSar. Gladstone minntist og á Alabamaþrætuna í þeirri ræSu,
er fyrr er getiS, og kvaS bágt til þess aS vita, aS hjer skyldi
eigi hafa dregiS til samkomulags og sátta. Hinsvegar kvaS hann
helzt vonanda, aS sakirnar mundu heldur fyrnast viS frestinn og
kapp manna fyrir handan hafiS mundi heldur sjatna og allt máliS
færast aS sanngjarnlegum lyktum. J>aS er bæSi vonanda og ósk-
anda, aS svo rættist úr þessum misklíSum, en Englendingar mega