Skírnir - 01.01.1870, Blaðsíða 62
62
FRJETTIR.
Frakkland.
anna, eg aS hún fengi svo frelsi þjóSarinnar tryggingu, aS sjálft
stjórnarvaldiS stæSi á fastri undirstöSu, hafandi sem glöggvastar
gætur á öllum atburSum. Baróninn vjek og orSum aS því, aS
þaS væri sízt falliS til aS spekja hugi manna á óróatímum, ef
fariS væri aS taka nýja menn til stjórnar. Keisarinn svaraSi svo
brjefinu, aS hann kvaSst meS öllu samþykkur því, er þar væri
sagt, en sú stjórn bæri litia virSingu fyrir sjálfri sjer, er ljeti
bilast fyrir óróalátum eSa uppþotum lýSsins. Hann sagSist líka
vera sannfærSur um, aS meiri hlutinn á þinginu hefSi sömu álit
um þetta mál. Litlu síSar sæmdi keisarinn varaformanninn í
fulltrúadeildinni, David barón, æzta virSingarmerki „heiSurfylk-
ingarinnar", en hann var einn „af enum yztu hægra meginn“,
sem kallaS er í þingmáli, eSur í þeirra flokki, er fastast stóSu i
gegn öilum kvöSum frelsismanna. þetta hvorttveggja höfSu menn
til marks um, aS keisaranum væri síSst ráSabreytni í hug, og aS
hann vildi svo benda mönnum á, hversu lítiS kosningarnar eSa
lýShreifingarnar, er þeim fylgdu, hefSi fengiS á sig. Allir vissu,
aS formaSurinn, Schneider, var genginn í liS miSflokksmanna,
eSa því nær, og því þótti honum, sem keisarinn vildi gera sjer
hjer mannamun eptir stöSu hvers um sig á þinginu. Hann skrif-
aSi þegar brjef til keisarans, er um þá daga var viS herbúSir í
Chalons, og baS hann lausnar úr formannssætinu. Keisarinn svar-
aSi strax, aS Schneider hefSi meS öllu misskiliS þetta atvik, hjer
væri aS eins efnt ársgamalt heit, en þaS tæki alls ekki til neinna
álita um stjórnmálin. Hann baS Schneider halda sæti sínu, og
vera fullvissan um, aS hann mundi eigi síSur eptir kosningarnar
en á undan þeim halda áfram stefnu sinni, unz honum hefSi tekizt
aS sameina öfluga stjórn og þá lan dslagaskipun, er
væri frjáls í eSli sínu og í raun rjettri. Til kosninga-
prófa gengu menn á þing 28. júní, en aS því búnu skyldi þing-
setunni frestaS til haustsins. í þeim brjefum keisarans, er nú
var getiS, þóttust sumir kenna tvímæla eSa huldu, sem svo opt
áSur er hann hefSi búiS yfir nýlundum; menn sögSu t. d. aS
hann hefSi ekkert þvertekiS um ráSabreytni í brjefinu til Mackau,
en hann vildi aS eins bíSa þess, er öllu væri slegiS í kyrrS og
ró. aS áframhaldiS til „ens rjetta frelsis11 (í brjefinu til Schneiders)