Skírnir - 01.01.1872, Qupperneq 51

FRAKKLAND.
51
og meiri hlutinn vitna jafnan til atburSanna í fyrra vor, er þeim
þykja helzt lýsa, hverskonar þegnar þa8 sje, sem búa í París, og
því hafa J>eir staSib sem þverast í gegn í hvert skipti, sem Jví
hefir veri3 hreyft a3 flytja þangaB aptur þing og stjórn. Um þetta
hefir or3i8 mjög kappdeilt á þinginu. J)jó8valdsmenn kalla J>a8
mjög afleitt, a8 vilja svipta París vir3ingu sinni og draga þa8an
á burt stjórn landsins. Allir viti, a8 París hafi veri3 hjarta ens
frakkneska J)jó81ífs og hljóti a8 vera þa8 framvegis. „Látum vera
a8 svo sje“ , segja hinir, „en höfu8i8 (stjórnin) ætti þá eptir því
helzt a8 vera á ö8rum sta8.“ Thiers og ráBherrarnir hafa ávallt
mælt fram me8 flutningnum, því þeir vita, hvernig þa8 ýfir hug
Parísarbúa er þingib firrist borgina af ugg og tortryggni, -en þeir
missa mikils í vi8 fjarvist stjórnarinnar og þingsins. Yib sí8ustu
atreibina, sem gerb var um þetta mál (í febrúar), var rábherra
innanríkismálanna, Casimir Perier, einn af þeim, er því fylgdu
fastast fram, og er þa3 var fellt, veik hann úr stjórnarsætinu. —
J>au mál, sem eigi eru enn rædd til lykta og munu enn verba ab
miklu deiluefni á þinginu, eru ný skólalög, skattalög og endur-
skipun hersins. Eptir frumvarpi Jules Simons skal öllum skylt
a8 láta börn sín ganga í skóla, og þar er einnig gert ráb fyrir,
ab skólarnir skuli eigi vera hábir klerkdóminum, sem til þessa
hefir verib. þó skal foreldrunum leyft ab láta börnin njóta upp-
fræbingar hjá prestum, ef þeim þykir þab ákjósanlegra. Út af
skattalögunum hafa risib miklar orrahríbir á þinginu. Hjer hagar
svo til, ab Thiers mælir eins ákaft nú sem fyrr fram me3 tollum
á abflutningum eba „tollverndar11- sköttum, þar sem flestir kalla
þær álögur úreltar og löndunum meir í óbag en til hags. Vjer
getum ekki um þab dæmt;, hvort þetta mál er svo gagnprófab,
ab þab sje í alla stabi rjett, sem tolla hatendur segja, en sje
þab svo, þá víkur því undarlega vib, ab svo hagfróbir menn,
sem Ameríkumenn eru, lögbu ærna toll á útlendan varning eptir
stríbib, og sáu þann veg beinastan ríkinu til fjárfanga í skuldir
sínar. Svo hefir Thiers og tekib nú á þessu máli, og þráfald-
lega bebib menn ab trúa sjer til, ab þetta væri sá einasti vegur,
sem Frakkland ætti sjer til vibreisnar. Af rábherrunum sjálfum
voru þó fæstir á hans máli, nema fjármálarábherrann (sem þá
4*