Skírnir - 01.01.1892, Qupperneq 28

28
Frá öðrum löndum.
yið hinn þýzka framfaraflokk og tðk einn liða þeirra, Kuenburg greifa, í
ráðaneyti sitt, en ýmsar snurður urðn þð á milli þeirra. Taaffe gerði
Þjððverjum margt að vilja og urðu þá hinir „ungu“ Tjekkar afarreiðir og
háru fram á Bæheimsþingi ávarp til stjórnarinnar um, að Bæheimur skyldi
vera konungsríki sér. Hinir „gömlu“ Tjekkar vildu ekki standa á baki
hinna ungu og háru upp frumvarp um að enginn gæti haft á hendi em-
bætti í Bæheimi nema hann kynni tjekknesku, jafnvel í þýzkum hér-
uðum.
Þingi var slitið, en fundir voru haldnir út um allt land og æsingar
miklar gegn Þjóðverjum af hálfu Tjekka, í Bæheimi, Máhren og Slesíu.
Schwarzenberg fursti lýöti yfir í ríkisráðinu, að hann vildi gera Bæheimi
jafnhátt undir höfði og Ungverjalandi. Þjóðverjum þðtti ekki Taaffe taka
nðgu duglega ofan í við hann og sögðu sundur öllu sambandi við hann.
Kuenburg gekk úr ráðaneytinu og þeir gerðu því allt til miska. Síðan
hefir þó dregið saman með þeim og stjðrninni. Enginn flokkur getur
nefnilega einn síns liðs velt Taaffe úr sessi og þessvegna vilja þeir allir
hafa hann gððan.
Szapary greifi stýrði ráðaneyti á Ungverjalandi og efldist þingflokkur
hans svo mjög við kosninguna í febrúarmánuði, að hann hafði 120 at-
kvæðum fleira en mðtstöðumenn hans. En hann mætti mðtspyrnu, er
hann vildi gera ýmsar hreytingar á kirkjustjórn, og lenti saman við fram-
faraflokkinn út af Kossúth-hátíðinni og afhjúpun minnismarks yfir Ung-
verja, er fallið höfðu í ðfriðnum 1848. Yildi hann leyfa AuBturríkismönn-
um að leggja blðmsveiga á minnismerkið, en Ungverjum líkaði það stðr-
illa. Honum samdi ekki við hina ráðgjafana um að færa í lög borgaralegt
hjðnaband í landinu. Yjek hann þá úr sessi og fjármálaráðgjafinn, We-
kerle, tók við af honum. Líkaði framfaraflokksmönnum vel við hann.
Wekerle vill gera borgaralegt hjðnaband að lögskyldu.
í oktðbermánuði, nokkru áður en Þjððverjaþing var sett í Berlín,
skýrði „Kölnische Zeitung11 frá innihaldi herlagafrumvarpsins, sem átti að
Ieggja fyrir þingið. Yar mikið uppþot út úr því, að blaðið hafði komizt
yfir þetta leyndarmál. Þjððverja her skyldi vera 492,000 manns frá okt.
1893 til marz 1899. Aukaútgjöld á ári til þessa herauka yrðu 65 milj.
marka, en til að koma á laggirnar heraukanum þyrftu að auk 80 milj.
marka.
Hinn 23. nðvember var frumvarpið lagt fyrir ríkisþingið í Berlín.
Hélt Caprivi langa ræðu. Kvað nauðsynlegt, að Þjóðverjaher yrði jafn fjöl-