Skírnir - 01.01.1892, Qupperneq 37

Frá öðrum löndum.
37
Presbytera í Bandaríkjunum, og er talið víst, að Dr. Briggs verði ]>ar
dæmdur sekur. En mjög miklar likur þykja til þess, að New York Pres-
byterar muni ekki þola það, og að kirkjudeild þessi muni klofna út af
málinu.
í binni kaþölsku kirkjusögn Bandaríkjanna hefur og þetta síðasta ár
verið allmerkilegt. í Bandarikjunum eru tveir aðalflokkar meðal kaþólsk-
ra manna, sem kalla má ihaldsflokk og framBóknarflokk. íhaldsflokkurinn
vill sem mest halda kirkjunni i fornkaþólsku horfi, en framsóknarflokkur-
inn vill láta kirkjuna haga framkomu sinni eptir hinu ameríska þjóðlífi.
Einna ljósast kemur þessi munur fram í alþýðuskólamálinu. Kaþólska
kirkjan hefur hingað til bannað sínum áhangendum, að senda börn sín á
hina almennu alþýðuskóla, þar sem engin trúarbrögð eru kennd, og hefur
í þeirra stað lagt kaþólskum mönnum til barnaskóla af sínu eigin fé. En
víða hefur hún ekki náð til sinna manna með þá skóla, og hefur afleið-
ingin af banninu þar orðið hin mesta fáfræði. Framsóknarflokkurinn hef-
ur nú fyrir skömmu farið að halda því fram, að kirkjan ætti að afnema
þetta bann, heldur en að láta börn sín alast upp í menntunarleysi. For-
ingi þessi flokks er Ireland, erkibiskup í St. Paul, og hefur hann fengið
hina römmustu mótspyrnu hjá þeim trúarbræðrum sínum, sem hinn flokk-
inn fylla. En að áliðnu síðasta sumri sendi páflnn legáta sinn, Satolli að
nafni, til Bandaríkjanna, til þess að jafna ýms kirkjuleg vandræðamál,
þar, og hefur hann yfirleitt tekið i strenginn með Ireland. Hann hefur
síðan verið gerður að föstum fulltrúa páfans í Washington, og hefur fullt
vald til að skera til fullnustu úr öllum kaþólskum kirkjumálum í Banda-
ríkjunum, er í raun og veru undirpáfi þar. Stjórn Bandaríkjanna hefur
sýnt honum hina mestu sæmd, til mikillar gremju fyrir ýmsa prótestant-
iska kirkju-höfðingja. (E. H.J.
Nokkur mannalát 1892 Alfred Tennyson (1809—92). Hið lárvið-
arkrýnda skáld Englauds, Alfred Tennyson, dó haustið 1892 og hafði þá
verið hirðskáld (Poet Laureate) í fjörutíu og tvö ár. Hið fyrsta hirðskáld á
Englandi var Ben Jonson. Fékk hann árlega fjártillag og hér um bil 500
potta af spænsku vini, úr vínkjallara konungs í Whitehall, til að örfa
skáldskap hans, svo sem tiltekið var í bréfi konungs. Jonson kvartaði opt
yfir, að hann fengi ekki vínið, til mikils baga fyrir skáldskap sinn. Siðan
varð ómerkur maður hirðskáld og svo Dryden, sem missti embættið í bylt-
ingunni 1688. Síðan höfðu ýms leirskáld embættið á hendi. Einn þeirra