Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Blaðsíða 78
78
Kyrkjuhreifíng
að öllu leiti óbundin viö ályktanir ransóknarinnar.
Nýa testamentið mundi ekki vera til, kyrkjan ekki
vera stofnuð, lieföi ekki^ á undan farið starfsemi
lausnarans, eins og henni er trúað og hún er boðuð
í kristinni kyrkju. Jressvegna rírir það ekkert álit
eða gyldi heilagrar ritníngar, og skerðir ekkert á-
reiðanlegleika sögu guðspjallanna, þó menn játi, að
búníngur sá, sem elzta sögusögn kyrkjunnar hefur
valið sögu lausnarans, sje ekki fullkomlega sam-
kvæmur sögu viðburðunum sjálfum. Jannig verður
t. a. m. sagan um freistíngu Krists sönn saga, jafn-
vel þó valla nokkur guðfræðíngur nú á tímum út-
þýði hana um ytri viðburð, eins og guðspjöllin þó
segja frá henni. Á þessum tínium hafa verið born-
ar fram margar efasemdir um ritvissu margra ein-
stakra bóka ritningarinnar, einkum nýja testamentis-
ins. Engjörum jafnvel ráð fyrir, að efasemdir þess-
ar aukist og margfaldist eptirleiðis, gjörum ráð fyr-
ir — jeg læt nrjer hugsast það versta — að það
yrði fullsannað, að ekkert af guðspjöllum þeim. sem
vjer höfum í safni nýja testamentisins, sje eptirrit-
höfunda þá, sem sögusögn kyrkjunnar hefur eign-
að þau, gjörum ennfremur ráð fyrir, að ritvissu allra
brjefa í nýja testamentinu, sem ransókn þessara
tíma hefur leitast við að rengja, yrði hnekkt og sögu-
sögn kyrkjunnar um höfundi þeirra hrundið, en sann-
að, að þau væru síðar skrifuð; þó allt þetta yrði, þá
breytti það einúngis hugmynd þeirri, sem menn allt
að þessu hafa gjört sjer um fyrstu tíma kyrkjunn-
ar, en sögu lausnarans, guðmannlega mind hans og
endurlausnarverk það, sem hann afrekaði heiminum,
megnaði það ekki að hrífa burt úr böndum kyrkj-
unnar. Kyrkjan ber vitni um Krist og endurlausn-
arverk hans með jafn óbrygðulli og óhrekjanlegri
vissu, sem laufgrænt trje vottar um rót sína, sem