Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Blaðsíða 85
sakramentin.
85
eina stjett og sjerstaklega lífsstöðu; en í skírn og
kvöldmáltíð erhvorki spurt að karli nje konu, lærð-
nm eða leikmönnum, heldur eingaungu að hinum
nýja manni í Kristi. jáetta er því mismunurinn — og
hann er mikill — að skírn og kvöldmáltíð — sem
drottinn sjálfur hefur tilskipað, til þess að halda á-
fram sköpun hins nýja manns og viðhalda honuni —
eru öldúngis ómissandi til þess að kyrkjan fái stað-
ist og skilyrði fyrir vegsti og viðgángi hennar, af
því að sameining við drottinn er komin undir þeim;
en að hinar aðrar lielgu athafnir eru ekki annað en
ávegstir hins kyrkjulega og kristilega lífs. þó að
því Melankton fyrst framanaf segðist ekki vera mót-
fallin því að teija prestsvígslu og skriptir með sakra-
mentum, og þó þetta hefði vel mátt vera eptir hinni
fornu merkingu orðanna, án þess menn hefðu þar-
fyrir þurft að binda sig við hugmyndir katólskra
manna, hefur þó evangeliska kyrkjan smámsaman
farið ofanaf því að kalla þetta sakramenti og ekki
kallað annað svo, en skírn og kvöldmáltíð. er
ekki með því gjört litið úr þessum helgu einbætt-
um, því að þeim verður jafnan skipað mitt á milli
þeirra, sem eru tóm jarteikn og hinna tveggja,
skirnarinnar og kvöldmáltíðarinnar, sem að öllu leiti
eru sakramenti.
(249. f/r.).
J>að sem katólskir kenna, að áhrif sakrament-
anna spretti af sjálfu verkinu (ex opere operato)
getum við fallist á, að því leiti sem með því er meint,
að hvorki trú prestsins nje safnaðarins skapi sakra-
nientið, hehlur drottins orð og tilskipan; en við verð-
um að mótinæla þessu, að því leiti sem hitt er mein-
íngin, að sáluhjálpleg verkan sakramentanna sje
ekki komin undir lifandi trú, heldur sje það ein-