Árrit Prestaskólans - 01.01.1850, Blaðsíða 112
112
Martensen um
trúnni, eins erum vjer líka mótfallnir [teirri niein-
ingu katólskra manna, aö [>egar búiö sje aÖ lielga
brauö og vín, [>á sje [)að upp frá því Krists líkami
og blóö, pó pjónustan sje ekki framin. "því ná-
lægö Krists í kvöldmáltíðinni nær jafnlángt og inn-
setníngaroröin; en innsetníngarorðin verða ekki að-
skilin frá útdeilíngu og móttöku brauðs og vins.
jþegar drottinn tilsetti sína kvöldmáltíð, ætlaðist
liann til, að hún væri ein og óskiptileg [ijónustu-
gjörö, og því er það rángt og fyrirbeitislaust, að
slíta nokkurn einstakan hlut út úr þjónustugjörð-
inni og ætla hann til helgrar þjónustu. jiessvegna
þykir oss það ótilhlyðilegt að tilbiðja „guðs líkama“
eins og gjört er í katólsku kyrkjunni og á þessi sið-
ur skilt við eðlisbreytíngarkennínguna og hugmynd
þá, sem henni er nátengd, um messufórnina.
(269. gr.).
Ef vjer nú rennum augunum yfir hina katólsku,
kalvinsku og lútersku kenníngu um kvöldmáltíðina,
sjáum vjer, að í þeim birtast óhkir skoðunarliættir
á kristilegu lifi. Eðlisbreytíngar kenníngin lýsir því,
að menn gjöra sjer ránga hugmynd um samband það,
sem er milli náðarinnar og náttúrunnar rikja, með því
hið fyrrtalda svelgir hið síðartalda. [En þetta eðlis-
breytíngar samband nær um alla katólsku trúarkenn-
ínguna; hún reynir til að umsteypa lieiminum allti-
einu í guðsríki og gjöra hvervetna andlega hluti úr
veraldlegum, t. a. m. úr öllum fjelögum, íþróttum og
bókmenntum, og þannig reysa jarðneskt Krists-ríki.
jþegar vjer skoðum katólsku kennínguna frásjónar-
miði annars lífs, getum vjer með sanni sagt, aðhún
leitast órjettilega við að taka fyrir sig fram drottins
síðari tilkomu, með því að láta dýrð hans birtast
þegar bjer í lífi á sýnilegan hátt; og, með því hún