Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1983, Qupperneq 97
EYVINDARKOFI OG INNRA-HREYSI
101
1 cru útidyr, þær einu sem nú er að sjá á kofunum. Þær eru signar
saman og kampar næstum jafnaðir við jörðu, en samt má telja ótvírætt
að þarna hafi verið dyr, en þó voru þær ekki rannsakaðar sérstaklega.
Engin merki sáust um aðrar útidyr á rústunum.
2 er langstærsta herbergið í kofunum, nærri 3x2,5 m að gólfmáli.
Lítið var grafið í þennan kofa og þar fannst ekki gólfskán, en á því, sem
virtist vera óhreyfð jörð, voru leifar af rofum og áfoki. Grunnvatn var
þar í aðeins 0,5 m dýpi og er gólfið því heldur rakt og virðist alltaf hafa
verið svo. Á tveimur stöðum á gólfinu eru torfdyngjur, sem gætu verið
leifar af vegg þó það líti raunar ekki þannig út. Vert er að geta þess að
vafasamt er að Eyvindur hafi átt nógu stór og mörg tré til að refta yfir
2,5 m breiðan og 3 m langan kofa. Til þess verður að áætla að þurfi
tvær til þrjár sperrur, hverja með 1,80 m langa sperrukjálka, þ.e. 4 til
6 tré meira en faðms löng auk mænáss og langbanda. Þá er ekki hentugt
að útidyr liggi beint inn í aðalhús bæjarins. Þetta bendir til að rétt sé
að torffyllurnar í 2 séu leifar af vegg.
3 lítill kofi, breidd nálægt 1,5 m og lengd ekki minna en 2,2 m,
lengdin er óljós þar eð norðurgaflinn vantar. f þessum kofa fundust
leifar af bæli á gólfinu, en það var lag af grasi og lyngi, það var lítið eða
ekkert hærra en gólfið. Lengdin var allt að 2,2 m, en breiddin ekki
meira en 1,4 m. í veggjum var nokkuð af beinum, sem hefur verið
stungið í þá innan frá.
Á milli 2 og 3 lágu göng, krókbogin og þröng. Ofan í þeim var tölu-
vert af hellugrjóti og náði það alldjúpt niður. Virðist sumt af því hafa
verið látið þar til varnar gegn gólfraka, en sumt kann að hafa verið þak-
hellur.