Norðurljósið - 01.01.1976, Blaðsíða 50
50
NORÐURLJÓSFÐ
Ég vona, að sá dagur renni brátt upp lílca, að Ben taki á móti
Jesú Kristi sem frelsara sínum. Nú veit hann, að hann þarfnast
hans. Það, að setja út á trúað fólk, mætir ekki þeirri þörf. Þetta
sá hann daginn þann, sem við stóðum frammi fyrir byssukjafti.
„Þegar Drottinn hefir þóknun á breytni einhvers manns, þá
sættir hann og óvini hans við hann.“ (Orðskviðirnir 16.7.).
S. G. J. sneri á íslensku.
Nútíma vísindamaður snýr frá
guðleysi
Eftir dr. A. J. „Monty“ White.
Alla mína ævi hefi ég leitað sannleikans. Foreldrar mínir
svöruðu mörgum spurningum mínum, er ég var barn. En þau
gátu aldrei gefið svör við andlegum spurningum mínum (um
lífið, dauðann og Guð), því að faðir minn var guðleysingi, og
móðir mín (eins og svo margar aðrar konur) rétt aðeins trúði á
Guð. Þegar ég var orðinn um sjö ára gamall, fór ég að sækja
kirkju (einn og af eigin hvötum) til að reyna að finna svör við
andlegum spurningum mínum.
Er ég var kominn á unglingsaldur, hætti ég að sækja kirkju,
því að guðsþjónusturnar og ræðurnar leystu ekki vandamál mín.
— Þegar ég var fimmtán ára,
var ég orðinn guðleysingi. Eg var kominn að þeirri niður-
stöðu, að Guð væri ekki til, af því að
ég hélt (ranglega),
1. að spádómarnir í biblíunni væru sprottnir af heilabrotum og
2. að Jesús Kristur væri ekki sonur Guðs, eins og hann sagðist
vera;
3. að kristnin væri ekki lífernis-umbreytandi kraftaverka trúar-
brögð eins og biblían staðhæfði, að hún væri; og
4. að vísindamaðurinn hefði afsannað 1. Mósebók.
Það var á mínum unglingsárum, sem ég ákvað að verða vís-
indamaður, af því að ég hélt í einfeldni minni, að vísinda-
maðurinn væri alltaf að lcita sannleikans og finna hann.
í október 1963 fór ég í háskóla í Aberystwyth í Wales til að
nema efnafræði. Þar var það, sem ég fann sannleikann, sem ég
hafði svo lengi leitað að. Þar hitti ég fyrir sannkristinn mann,