Norðurljósið - 01.01.1976, Blaðsíða 93
NORÐURLJÓSIÐ
93
ganga upp á aftökupallinn. Það var verið að laga á honum svörtu
húfuna áður en fallhlerinn væri látinn detta. Sem síðasta orð
frá syni sínum fékk hún, grátandi og sundurkramin, að heyra
blótsyrði og til viðbótar: „Gagnslaust að vera að gráta núna,
gamla kona. Þetta er þér að kenna. Ef þú hefðir alið mig upp á
réttan hátt, þegar ég var lítill,“ — en lengra komst hann ekki.
Fallhlerinn féll niður, og litli drengurinn, sem vildi ekki hlýða,
féll niður til endurgjalds síns og móðir hans í öngvit.
Það er í meira lagi ranglátt gagnvart drengnum eða stúlkunni,
séu þau ekki látin hlýða. Það er sígildur sannleikur, sem Milton
mælti: „Barnið sýnir manninn eins og morgunninn sýnir dag-
inn.“
Sæll er sá faðir og sæl er sú móðir, sem litið getur á fjöl-
skyldu sína og sagt: „Þetta er mitt verk.“ (Úr „Sword of the
Lord“ 30/5, 1975). S. G. J. þýddi.
Hvað kom fyrir kjarn-
orkufræðinginn?
Dr. Boris Dotsenko kom til Canada árið 1966. Átti hann að
afla sér trausts í vestrænum heimi áður en hann yrði sendur til
Austurríkis til að reka þar njósnastarfsemi. Hann var í fremstu
röð kjarnorkufræðinga í Rússlandi. En hann bað þarna fljótt
um hæli sem pólitískur flóttamaður. Hann gisti í háskólanum í
Edmunton, Alberta. Meðan hann beið eftir málalokun,
fór hann að lesa Gídeons-biblíuna í herbergi hans.
Þá varð hann kristinn maður, en hafði þá verið guðleysingi
í nærri 40 ár.
I samtali, sem birt var í mánaðarritinu „Christianity Today“
(Kristindómur nútímans), sagði hann frá stroki sínu, aftur-
hvarfi og þeim atvikum, sem lágu að baki þessum ákvörðunum.
KGB (rússneska leynilögreglan) sneri sér til hans að „hjálpa
henni“. Hann komst seinna að því, að fjölskylda hans — kona
hans og faðir — gáfu KGB reglubundið skýrslur um hann. Þá
var Dotsenko einn af fremstu kjarnorkufræðingum við Eðlis-
fræðistofnunina í ICiev.
Hann sagði, að á dögum Stalins hefðu hreinsanir og hryðju-
verk látið eftir sig milljónir dauðra manna. í fyrstu „trúði ég á