Norðurljósið - 01.01.1976, Blaðsíða 126
126
NORÐURLJÓSIÐ
Krists í staðinn fyrir þá, hefir fullnægt öllum kröfum réttlætis
Guðs. Dauði Krists auglýsir kærleika Guðs til mannanna.
Skepna. 2 Kor. 5. 17. Endurfæddur maður er endurskapaður
maður. Skepnan, Róm. 8. 19. Hið skapaða, einkum dýrin.
Skírn fyrir hina dánu. 1 Kor. 15. 29. Var ekki iðkuð af Páli,
því að hann segir „menn“, en notar ekki orðið „vér“. Hennar
er getið meðal falskennenda á 2. öld e. kr.
Skuldabréfið Kól. 2. 14. Lögmálið, „sem átti að verða til lífs“,
en gerði menn skulduga Guði, varð þeim til dauða, af því að
boðum þess var elcki hlýtt.
Snið, Róm. 2. 20., merkir: mynd, mynd af.
Sonar-kosningin. Róm. 9. 4. Drottinn (Jahve) kaus sér Israel
að frumgetnum syni meðal þjóðanna. 2 Mós. 4. 22., 23. Þeir eiga
í vændum að verða öndvegis þjóð heimsins. Jes. 60. Israelsmenn
rituðu nálega alla biblíuna, og af þeim fæddist ICristur.
Synd. Brot á lögum Guðs, verknaður, sem hann hefir bannað.
1 Mós. 2.17., 3.6. 1 Jóh. 3.4.
Syndin. Róm. 6. 1., 1 Jóh. 1.8. táknar hið gamla, fallna eðli
mannsins, sem hann erfði frá Adam, vorn gamla mann, Róm.
6.4. Líkaminn er verkfæri þessa gamla eðlis. Þegar Kristur var
krossfestur sem staðgöngumaður syndaranna, gilti það í augum
Guðs hið sama sem syndugu mennirnir hefðu verið krossfestir.
Róm. 6.6., Gal. 2.20. Þegar Kristur dó, var það hið sama fyrir
Guði og það, að syndarinn hefði dáið. 2 Kor. 5.15. Maður, sem
deyr fyrir afbrot sitt, borgar eða kvittar fyrir það með dauða
sínum. Hann er þá réttlættur gagnvart lögunum. Róm. 6.7. Dauði
Krists í stað syndarans réttlætir syndarann, kvittar fyrir brot
hans gagnvart Guði.
Syndin, gamla eðlið, gerir vart við sig með ástríðum líkamans,
girndum, spilltu hugarfari og röngum tilfinningum. Róm. 6.12.
Gal. 5.16.-21.
Tólf, „þeim tólf.“ 1 Kor. 15.4. Postularnir ellefu kusu mann,
Mattías að nafni, til að taka postulaembætti Júdasar og vera
vottur upprisu Jesú ásamt þeim, „og var hann talinn með post-
ulunum ellefu.“ Post. 1. 23.-26.
Trú merkir traust, sannfæring. Hebr. 11.1., Jóh. 4.30.
Trúa, að trúa er að treysta, reiða sig á eitthvað eða einhvern,
1 Mós. 15.5, 6. Post. 27.25.
Tyftunarmaður. Róm. 2.20. Maður, sem beitir hörðum, líkam-
legum aga. Sbr. Hebr. 12.8., 9. Opinb. 3.19
Umskurn. Lausa húðin á enda þess lims, er greinir karl frá