Heimskringla - 09.01.1908, Blaðsíða 7

HEIMSKRINGLA
Winnipeg, 9. jan. 1908.
Fágætar
'íslenzkar fræðibækur
til sölu hjá
N. Ottenson, River Park
Fíæbeyjarbók, 3- bindi í vönduSu
skrautbandi.
Grágás, 2. bindi, iitgefin 1829.
íislenzkir Annálar, tvtg. 1847.
Stunlunga Saga, 1. partur, út-
gt-fin 1906.
Knit'tlinga og J ótnisvíkinga sög-
ur. .
Annálar Björns á SkarÖsá.
AÖ eins eitt eintak er til af
liverri bók, sein hér er talin.
Til Heklu
(Flutt á 20 ára afmæli st.).
Yér, Hekla, ]>ér óskum nú heilla
og frama,
og haldiröu áfram aö vera liin
sama, K
þá minning þin lifir i musteri
hæöa,
þar mannvinur biður þér himn-
esku gæöa.
Já hertu upp hugann meö lietju-
dáö,
því lvart sækir Bakkus með svika-
ráö,
og gáttu svo hart aö hann gugna
miegi,
og gafloki skjóttu til unz hann
deyi.
Og kærleikann eflum með eldheitri
sál,
af alefli tryggjum vér Reglunnar
mál.
þá munu . tengjast þau trygðanna
bönd,
cr tengja oss saman í alveldis
hönd. W.
Andlátsfrej?n.
þann 30. áúst sl. andaöist að
heimili foreldra sinna að Otto P.
O. ungfrú Stezelja Jónsdóttir, tir
Hmgnatæringu.
Ilún var fædd aö Svignaskaröi í
'Borgarfjarðarsýklu 4. nóv. 1883.
llúti íluttist áriö 1888 mcð foreldr-
nm símim til Canada, og sottu.st
þau þá 'að í Mikley, Man., og
.dvöldu þar þangaö til nú fyrir
fjórum árum, aö þau fluttu bú
íerlum í Gruirnavatns nýlendu, að
Otto P. O.
Satzeija sál. haföi jafnan heimili
lijá íoreldrum síimiu, en átti a t-
vinnu að sækja meÖ köfltun lil
iWinnipeg, þar setn hún í mar/. si.
tók vciki þá, sem með svo bráft'-
um skrafum leidtli hana til oana.
j>að var aö sjá á framkomu Set-
zelju sál., að henni væri (kkirt
an* um, að keppa á þær stöðvar í
manníéla'giiiu, þar sem flestir
veittu hienni eftirtekt. Hún var fi-
mál og fáskiftin við fvrs'u við-
kynningtt, en hún sýndi þvt beiur
þar sent hún taldi sér og vildi tiga
stoðu, að hún lét sér ant utn, að
veröa þar að sem nvostum a.uuni,
og að koma svo fram, a'ð enguni
gæti blandast hugur um, að hún
yar þar mcð óskiftíin hug.
Sérstaklega kom þotta fram við
hennar nánustu, hennar eigið heim
ili, 'til þess að farsæla það þótti
henni ekki ofgoldið ánægja, kraft-
ar og jafnvei sjíilft lífið. Líkra ein-
kenna mtinu flestir, sem hún skoð-
aði vini sína, hafa orðið varir.
Að hún var búin að ávinna sér
hylli rnargra í nágrenni sínu, sýndi
sig ljóst á fjölmenni því, sem sótti
jarðarför hennar, sem fór fram 4.
sept., — svo mikhmv erfiðleikum
sem það var háð vegna tíðarfars
og lleira.
Söknuður og sorg foreldranna cr
mjög sár við fráfall liennar, og þó
ekki frainar vonum, það því freatn-
ur ]>ar sem þau nú fyrir tveimur 1
áruin mistu tnjög mannvænlega og
vellátna dóttir sína, Mrs. S. And-
erson, úr saina sjúkdómi.
Vonandi er, að tíinanum takist
að draga beiskasta sviðann úr
sorgasárum ]x‘irra, en að örin af,
máist íneð öllu meðan þau dvelja
hér ertt minni líkur til.
Vinir hinnar látnu sakna líka og
vita, að það skarð, sem orðið er í
hóp þeirra, verður vkki fullskipað
nema með dygðaríkri tilveru.
(Nábúi hinnar látnu).
DánarfVegn.
Sorgardagar verða að koma y fir
mannfélagið eins og aðrir dagar,
en ætíð eru ]>eir eins sárir eins og
væru þeir óþektir éiðttr. Ein til-
finnanlegasta sorgin er sú, þegar
ung og góð móðir er burtkölluð
frá li'e'imili sinu. — Eiu slík kona
var Sigrún Sigmundsdóttir Nor-
dals, í Geysir bvgð í Nýja íslandi.
Eftir kvalafullan sjúkdóm, krabba-
mein í inaganum, sem var búið að
þjá hana meir en ár, leið hún út
af í drotni þann 24. júní sl.
Sigrún h'eitin var fædd að Ey-
vindarstöðum í Kelduhverfi í þiug-
eyjarsýslu á íslandi 28. nóv. 1878.
Foreldrar hennar eru enn á líú, og
búa að Grund í Geysisbygð. það
eru þau hjóniu Sigmundur Gunn-
arsson Gíslasonar og Jónína Jóns-
dóttir. Sigrún ólst tipp hjá foreldr-
um síntim. A þriöja ári fluttist
hún mcð þeim til Seyðisfjarðar, cn
1892 til Amaríktt. Tóku þau sér
bólíiöstu í Nýja Islandi. þaim 30.
marz 1899 giftist hún Jóni Sig-
ttrðss^'ni Nordal. Sottust þau þeg-
ar að hjá foreldrtvm hans, er lengi
hafa búiö að Noröstungu í Geysis-
hygöinni. Bygðu þau sér ltús rétt
hjá íveruhúsi eldri hjónanna, og á
síðustu árum voru þau búin aö
auka það og prýða. þau áttii
snoturt og ánægjulegt lteimJi.
Alls eignuðust þau fimm hörn. Af
þeim lifa þrjú, 'en tvær elskulegar
dætur voru þatt búin að missa.
Sigrún heitin var með hliðustu
konum. það var áreiðanlega sann-
leikttr í liennar tilfelli, að hún
ínátti ekkert auint sjá. Hún hafði
emlægan vilja á því, að hjálpa all-
staðar þar, sem henni var unt, og
hún gat ekki séö neinn líða, hvorki
mann eða skepnu, cf henni var
mögulegt að ba'ta úr því. Líf
hennar var yfir höfuð yndislega
fagurt, grundvallað á sannri og
lifandi trú, svo það var veruleg
natitn aö k\:nnast henni, enda var
hún elskuð og virt af öllum, sem
þektu hana. — það er sárt, að
þurfa aö sjá henni á bak, en mann
félagið er betra fyrir að hafa átt
hana.
Jarðarför hennar fór fram að
viðstöddu fjölmienni þ. 29. júní sl.
Vinur.
J. H. HANSON
AKTÝGJASMIÐUR AÐ GIMLI, MAN.
Býr til aktýgi á liesta uxa og hunda — af beztu og fuli-
komnustu gerd. Hetir t.ii sölu keiri, busfca, kamba, púða og
niargt fleira hestum og aktýgjuni viðvfkjandi. Einnig selur
hann ferðakistur og handtöskur — ýmsar stærðir.
•Grerir fl jdtt og vel við gðnnd aktýgi. Öll vinna vel af hendi
leyst og verðið mjög sanngjarnt. SSlubúð og verkstofa er 4
á 2nd Avenue, Gimli, Man. T
K o m i fl
viO hjá
J. H. HANSON,
KLIPPlD BURT
og komið með þessa auglýsingu til
__Winnipes rictnre Fnmie Fadon
Flione 5Í7H». 595 Notre Ohuk Avt'
þoir rmunu Rrtfa pyöurl 10 pwfef;cnt7afslátt *al,7öllum
anyndum og: mynda*bminum,f ogf>innig afj[~mynclumJ^siMii
^tækkafcar cru og.sotfcar 1 ramma, þcnnan mánud aíhsius.
Bregdid vid StraxJ
HANNESSON & WHITE
LÖGFRÆÐINGAR
Room: 12 Bank oí Hamilto*
Telefón: 4715
J. G. Snydal, L. D. S.
ÍSL. TANNLÆKNIR
cor. Main & Bannatvne
DUPPIN BLOCK l’HONE 5802
♦----------------------------------
Jólaorjaíir
Hér eru nokkrar viðeigandi ]'•
jólagj&fir, og ódýrar:
Skautar — frá 50 uppí $4 50
Sleðar — frá vö uppí 0.50
Kjötbnífar frá 1.00 uppi 3 00 setti ■
Huííar og Gaflar $1 — $6 dúsinið é
barnasetti,
frá 25c uppi..............1.50 '
Manicure setti frá 50c uppi $2.00
Te setti — 41 stykki — $2 50
W. JOIiiisoh,
J ARNVÖRUSAI.I
581 SARGENT AVENUE.
Matur er mannsins megin.
Ég sel fæði og liúsnæði, “Meal
Tickets” og “Furnishied Rooms”s
Öll þægindi eru í húsinu.
SWAIN SWAINSSON,
438 Agnies st.
^Dominion Kaiik
NOTRE DAME Ave. RRANCH Cor. Neoa St
Vér seljurr peDÍngaávisanir borjf-
anleg&r á íslandi og ödrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
SPARTSJÓDS-DEILDIN
tekur $1.00 innlag og yfir ög gefur hæztn
gildandi vexti. sem leggjast viö mn-
stæöuféft 4 sinnura á ári. 30.
júui, 30. sept. 31. deserabr
og 31. march.
MARKET H0TEL
146 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, eigandi, WINNIPEQ
Beztu tegundir af víuföngum og vind
um, aðhlynning góð húsið endurbætt
Department of Agriculture and hnmigration.
MANIT0BA
Land möguleikanna fyrir bændur og handverksnienn, verka
menn. Auðnuból landleitenda, þar sem kornrækt, griparækt,
smjör og ostagerð gera menn fljótlega anðuga.
ARID 1906
]. 3,141,537 ekrur gáfu 61,250,413 bushels hveitis. Að jafnaði
yfir 19 bushel af ekrunni.*
2. Bændur lögðu yfir $1,515,085 í nýjar byggingar í Manitoba.
3. í Winnipeg-borg var $13,000,000 varið til n/rra bygginga.
4. Búnaðarskóii var bygður í Manitoba.
5. Land hækkaði í verði alstaðar í fylkinu. Það er nú frá $6 til
$50 hver ekra. ,
6. í Manitoba eru 45,000 framfara bændur.
7. í Manitoba eru enþá 20 millíón ekrur af byggilegu óteknn
ábúðarlandi, sem er í vali fyrir innflytjendnr.
TIL N7~ ÆP.isr T-A-TST L. L^-lSrLTNTEIVC^K
komandi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að stansa f Winniþeg
og fá fullar npplýsingar um heimilisréttarlönd, og einnig um
önnur lönd sem til sölu eru hjá fylkisstjórninni, járnbrautafélög-
um og landfélögum.
R F» ROBLIN
Stjórnarformaður og Akuryrkjumála-Ráðgjafi.
Skriflð eftir upplýsingum til
.láseph Bnrke. J»*. Hartwey
617 MAIN Sfl., WINNIPEG. 77 YORK ST., TOBOMO.
V átryggið
Brandon Fire Insnrance Co.
II .1 A
ALGERLERA AREIÐANLEG OG
l'ROSKAKULL 1IE1MA8TOFNUN
E. 8. ntller l.lmited
ABal umboösmenn
PnoNE 2083 217 McIntyre blk.
E. J OLIVER—Sérstakur um-
BOÐSMAÐUR, 609 AGNES STRKET.
Tönnur dregnar
sársaukalaust.
“ Plates ” falla vel og
fast að gómnum
Tannlillingar d e 11 a
e k k i úr
V e r ð sanngjarnt
New Method
Dental Parlors
Portage Ave. —móti E;iton’s
Winnipeg
Winnipeg Selkirk & Lake \V‘peg Ry.
LESTAíiANGUK:—
Fer frá yelkirk — kl. 7:45 og 11:45 f. h..
og 4:15 e. h. Komur til W'peg — kl. 50
f. b.. oi? 12:50og: 5:20 e. h. Fer frá
— kl. ik 15 f. h. or: 1:30 og 5:45 e. h. Kuni-
ur til Selkirk - kl. 10:20 f. h., 2:33 og
tj: »0 eftir hádcgi.
VOrur teknar meö vðgnunum aðeiusí
á tnánudögum og föstudögum.
Heitir sá vittdill sem allir -eykie. t4H versvegna?,\
af |)vl hann er l>aö hesta som menn gota reykt.
íslcndingar! munið eftir aö biöja itm
ÍIMON ,M AOK)
Western 4Jigar Factory
Thosuas Lee, eicaudt WinnnipeK
Woodbine Hotel
Stffirsta Billiard Halll Norövesturlandiuu
Tlo Pool-borö.—Alskonar vtnog viudi&r.
i.eunon A Hebb,
Eigendur.
mmm
h. it unm.
Selur llkkistur t>g atmAsí um úifarir.
Allur útbúuaönr sá b zti. Knfremnr
schir hituu al skouar miuuisvai*öa og
legst“ina.

AIIALHEIDL’R
115
116
SÖGUSAFV HEIMSKRINGLU
AÐALHEIÖUR
117 ii8 SÖGLSAFN HEIMSKRINGLt'
staðið npprétt, og svo var nú. Henni kom til hug-
al', itft' nú væri ettfjinH blíSrtr eiginmaður,, sern tæki
um hönd liennar og segöi hertni, hve tnikiÖ honum
Jjætiti til henitur konia, leiddi hana inn i salinn og
gerftt hana ktmnuga gvstunum. Ilún varö .aft ganga
þang'.5 e.in. Aftur félst h'ertni hugur, en svo rt'vndi
hún aö heröa sijr upp.
“þetta dugar ekki, cg kæri mig ekki um, að allir
viti, a.ö maðurinu minn ekki elskttr mig, og ég vil að
Allan sjái, að cg jaínast á viö þá, er hann tapaöi
14. júní". Og' cftir að h-enni haföi <k>ttiö þetfca í
hug, gtkk hú.t innn í gestasalinn, rólcg og tígtileg.
Kngitui sá, að hjarta toennar sló hratt og órólega.
Hertoginn af Granton jós yfir hana lofsyrðum.
llonum þót'ti ávalt mikið koma til fríðra kvenna,
en 'C-ngr. hafði hann séö cins fríða og Lndy Aðalheiöi.
Hún sét ntaan sinn mit't á ineðal gestanna. Bara
að hanu hcfði sagt að eins eitt lofsjnröi úm hatta,
hverstt mtindi þá ekki al't hafa litið bjartara út í
ttuguitt hennar. Henni faiis't liún verða ■þreytt, og
hatta langaði svc í burtti frá öllum þessum glaum.
lin hún fékk engan 'tíma til að hugsa um það, því
nú áttu menn að ganga skrúðgöngu inn í danssalinn.
Lord Caren leiddi lvertogainnuna af Gnuvton, en
lueritoginn af Graniton ledddi Aðalh'etði. þau gengu
inn i hitn stóru málverkastofu, sem var ein af ]>eim
fallegusm á öllu Englandi. Og hertoginn hvislaði
að I/idy Aðallneiði, að engin af öllttm þeim konum,
-er myndirnar sýndu, væri hálft svo fögur sem hún.
En þuð var sem hún gæfi því engan gaum, hún
ltvorki roðnaði né leit til jarðar, og hertoganum
íiatsturn þóttv fyrir, «r henni fans.t svo lítið til þess
koma. þau dónsuðu samian fyrsta dansmn, og hún
vp.r mjög fegin þegar hanti var úti. Henni þótti
ekkert varið í hertogann og lof hans. Hinn eini
tnaftur, se-m hana langaði til að vera saman tnieð,
gekK a endlli gestíinna og hugsoði ekki eicat sintti til
hennar.
Horaogiun víldi Viarla skðjja við Jiana, honum
*an.?t sv'í mikið til hetcnar koma, og hefði lnelzt vilj-
a-ð \ er.t v ið hlið hennar alt kveldið.
‘‘Lad.y Aðalheiður, þér eruS eins fölsk og allur
heímuriitn”, sagði einhvier við ltli® hennar í ásakandi
rotn. Og er hún leit við sá hún kaftein Randolph
standa hju Sttr_
í hvirj.u er ég fölsk?” spttrðd hún kttl<LiÍe-ga.
‘í^r gefið hlenbogaitnm öll bros yðar, eu é>g fæ
tvgiiT’-
“I’.kki vc.it ég ttejt.t til þess, en é;g varð aS dansa
vtð hann k:1.rti'isÍTiu,cr V'egna”
“líg vildi óska, að allir hertogar Englands væru
kjitittir 1 Itatiðahafið”, sagði kaftednninn ergilegiiiir.
‘■það va-ri feiðinlegt, þá druknuðu svo m'argk- á-
gætistivenn. Eff ekkj skilið þvílíka ósk”.
“þykir yður hatm skjeimitilcgur, Oady Aðaiheið-
ur
“Hver ?”
Hei togmn. náttúrfega. Kvenfólki finst alt af
svo mikið til ailra hertoga konia”.
“í)g er atveg forviða á, hvernig þr taíið”, sagði
hún alvarlega, en kafteinninn blóðroðnaði. “l?g
hefi ekkert ltugsað um, hvort mér líst á hann eða
ekk.”. .
Hún stóð þttr rófeg og alvörngefin, hátt upp-
hafiti ylir jaí’t hégómleg spurstnál og kaftieiniiinn
fluiti.
“það er konunni meðfætt að pína”, sagði hattn.
Hún Te't hálfhrædd framnn i hann.
“það er þó ómögulegt, að hann tali nokkurt
heini.sktihj.il við mig, þegar hann veit aö é-g er gift”,
hugsaði hún með sér, en blóðið hljóp fram i kinnar
hennar og htitrlað sló haröara, t*r hún hugsaði út í
að hann vissi svc mikið um, livernig sambúöin var
mill: lávarðarir.s og hemtar. Hann vissi að hún
var gift, cg aft maður henirar ekki elskaði hana, —
]>ótti ekki <jMu sittni íneitit til hennar kotna, og að
hann var sá cini, sem enga eftirtekt veitti benni.
Hiiim vissi, að margir dagar liðu, án þess þatt, töl-
uðn orð saflian. Að hún hafði alls cngin áhrif á
hanit. Hún var einman-a í allri sinni dýrð. Hann
vis.si alt þetta, og þó myndi haitn ekki voga, að
segja ifleitt vhieysis þvaður við ltana”.
“Lady Aöalhedður, þér lofuðuð að dansa þennatt
dans \lf. mig”, sagði hann. Ilún leit til hans.
“líg skal dansa við yður, ef þér lofiö að tala
skynsamlegy”.
“Eg skal gera alt, sem ]>ér viljið”. Og hann
hugsaði nteð sjálium sér, að það væri ekkert til í
hciminum, sem hann vildi ckki gera fyrir hana, hann
kendi svo í brjósti um hana, hdtn var svo yndisfeg,
blíö og einmana.
Htrtoginn hafði vedtt þeint nána eftirtekt. “Kaf-
teinuran er ástfangiim í Lady Aðalheiði, það er auö-
sjáanlegt", hugsaði hann. “Hvar er maður henn-
ar ?’’ Nú riatt hontim í hug, að hann haföi ekki
séð Lord Carev tala eitt einasta orð við hana.
“þeitr. liefir víst sinnast”, hugsaði hann, “þó það sé
ólíklegt, þau sett; eru nýgift”. Hanu hugsaði sér að
svala forvitni sinni, og nokkru síðar gekk hann til
Lord Cnret;. “Eg hefi ekki óskað yð'ur na'gifega til
hatniogju, I.ot I Caren, tnjeð hinni elskuverðu og fögru
könti yðar".
I.ord Caren hncigði sig að eins. Hertoginn
sagði einhvor fleiri lofsyrði um konu hans, en hinn að
eins samþykti það, og hertoginn hugsaöi méð sér :
“ICg hafði rétt fj’rir mér, ekki cr alt sem skyldi á
Brooklanií, og ég vildi gjarnan vita, hvernig í öllu
liggur".
XXIII. KARÍTULI.
þótt I.ord Carcn rétt tæki undir við hertogann,
i þ.’g.ir hann hrósaði konu hans, gladdist hann þó
I nceð sjálíut.l sér yfir því, að hún vakti svona nnkla
j eftirtekt. llanu giekk yiir þv.eran salinn og þangað
I sv:n hún sat. Hún var að tala við hiertogann af
Granton, og lavarðurinu horíði fengi á hana me5
ntestu aðdanti. Hann hlaut að viðurkenna, aö hún
að öllu leyti hafði fullkoiima fegurð til að bera, og
feit úí eins og tigufegasta drotning. En þó að hann
m.Nii sjálfnm ser hugsaði að hún æ-t'ti hvergi sinn líka.
þa var s\ o langt langt frá, að hinn minsti snefill af
á.st gerði vart við sig í hjarta lians. A mcöan
1 hanu stoft kvr og horfði á hana, kom leinhver og
kailaði á b.crtogann. Strax og kafteinn Randolph
sá Lady Aðalheiöi sitja eina, gekk hann til bennar.
- r andlitt lians skein bæði umhyggja og virðing fvrir
henni. Hann laut niður aö henni og sagði nokkur
orð og liún leit upp brosamli. Kafteinninn sagðr
eitthvaft aftur, og hún brosti á ný. Svo stóð húu
npp og gekk i burtu. Yfir andlit lávarðarins sveif
dímtnur skuggi. Hann elskaði hana ekki, en húrc
bar hans nafn, hún var konan hans og tilheyrði hotr-
um, — enginn annar má'fcti skifta sér af henni hrfS
allta minsta.
Hán \ar aftur orðin ein. Honum fanst hanii
geta fesið út úr audliti hennar, hve einmanaleg og
bún var. Hann kcndi í brjósti um hana.
Hann var alls ekki vondur maður. Ilann gekk
heina leift' til hti’.nar.
Aldtvi gfeymdi hann þeirri gfeði, sem lýsti sér í
andliti hennar, þegar hún sá hann konta. Hann