Lögberg - 21.02.1918, Blaðsíða 6

LÖGBERG. FIMTUDAGINN 21. FEBRÚAR 1918
6
Gefið gœtur að Gophers
peir munu ráðast á hveiti akra yðar og eyðileggja
uppskéruna, nema því að eins að þér notið
GOPHERCIDE
Teflið engu í tvísýni. Kaupið Gophercide undir eins og
vætið hveitið í því, og dreifið hinu eitraða komi kringum
Gophers-grenin.
pAÐ BJARGAR UPPSKÉRU YÐAR.
Lyfsalinn yðar eða búðarmaðurinn hefir “Gophercide”
til sölu, eða getur útvegað það.
Búið til hjá
National Druq & Ctiemical Co. of Ganada, Ltd.
MONTREAL
Útibú í Yesturlandinu:—Calgary, Edmonton, Nelson, Yan-
couver, Victoria, Winnipeg, Regina
Bessastaðakirkja.
Kirkjan á Bessastöðum er
gömul og stór steinkirkja, miklu
stærri en börf er á fyrir þann
söfnuð, sem nú á þangað kirkju-
sókn. Nú þarf kirkjan mikilla
aðgerða, en varla réttlátt að
geyma mætti þama einhverjar
tegundir fomgripa, og slíkt virð-
ist vel geta komið til greina. En
auk þess er kirkjan sjálf, eins
og áður segir, einn slíkur gripur,
sem nokkru er kostandi til að
vemda frá eyðileggingu, ætti því
þing og stjóm að taka boði hr.
ætla jarðeiganda að kosta upp á | Jóns porbergssonar.
viðhald hennar. Kirkjan er
bygð fyrir fé úr ríkissjóði, því
Bessastaðir er konungsjörð, þeg-
ar kirkjan var bygð. Áður var
á Bessastöðum aðsetur æðstu
valdsmanna landsins, eins og
Bréf hans til þjóðmenjavarð-
ar, þar sem hann býður safninu
kirkjuna, er svohljóðandi:
“Eg undirritaður, bóndi á
Bessastöðum á Álftanesi og eig-
andi þeirrar jarðar, óska hér
kunnugt er, og svo var þar lengi með að afhenda steinkirkju þá,
æðsti skóli landsins. Kirkjan er er á Bessastöðum stendur og
því bygð handa fjölmenni. Jörð-
in var seld fyrir lágt verð Gr.
Thomsen skáldi, og kirkjan látin
fylgja. Hún er menjagripur,
sem ekki er rétt að eyðileggja.
En sé hún einstaks manns eign,
er hætt við að hún verði lögð
niður og rifin, því núverandi
söfnuður í Bessastaðasókn getur
komist af með miklu minni
kirkju. Núverandi eigandi
Bessastaða, hr. Jón porbergsson
mintist á þetta í sumar, sem
leið, við Matth. pórðarson þjóð-
menjavörð, og hvatti Matthías
hann til þess að bjóða pjóð-
menjasafninu kirkjuna, en þá
yrði landssjóður að taka að sér
kostnað af viðhaldi hennar.
pj óðmenj avörður leitaði til al-
þingis í sumar, sem leið, um
þetta mál, en kom því ekki fram.
Líklega hugsar hann *sér, að
þeirri jörð minni fylgir, ásamt
öllum hennar áhöldum, föstum
og lauSum, pjóðmenjasafni fs-
lands til æfinlegrar eignar og
umráða með þeim skilyrðum, er
nú skulu greind:
1) Kirkjan og gripir hennar
allir afhendist í því ástandi, sem
hún og þeir eru f nú, og eru þeir
allir hinir sömu og greindir eru
í skrá fommenjavarðar 22.
ágúst 1908. — 2) Bessastaða-
sókn sé heimilt að nóta kirkjuna
til guðsþjónustugerðar á sama
eða líkan hátt og nú, enda gjaldi
sóknarmenn kirkjunni sem eign
pjóðmenjasafnsins hin lögá-
kveðnu kirkjugjöld. — 3 pjóð-
menjasafnið annist á sinn kostn-
að viðgerð þá á kirkjunni, sem
hún nú þarfnast og viðhald henn-
Friðfinnur Kristjánsson
Pæddur 1883—FaUinn 1917
GetiS I herskýrslum undir nafninu F. Jóhannson, sonur Krist-
jáns Jóhannssonar og konu hans Mikkalinu FriSfinnsdóttur á
ísafirSi. Sklrnarnafn hans: Friðfinnur Kjærnested, eftir móSurafa
sínum. Fór tll vígvallarins frá Canada sumariS 1915, særSist jóla-
daginn 1916, en var orSinn heill heilsu og kominn til vigvallar aftur
3. febrúar (1917); var hann í orustu aS binda um sár á þýzkum
hermanni, er kúla hitti hann, svo hann var þegar örendur. Var um
24 ára gamall og hafSi dvaliS um 6 ár vestan hafs.
1893—1917
Hann ungur að heiman úr föðurgarði fór.
f faðmi síns kjörlands hann þráði að verðp stór.
Og þegar að landið hans varnar þurfti við
til vígmála að ganga hann lét ei hafa bið.
í orustu stóð hann með æskuhreina brá
Og óvin í nauðum þar særðan leit hann á:
Hann batt um það sárið, er sverðahríðin kvað.
ó, segðu mér: Á mannlífið nokkuð fegra en það ?
Við miskunnarverkið hann sjálfur bana beið.
pað bjartri sæmdi hetju á vígfara leið.
pess aldir skulu minnast um eyjar og höf,
þó ættjörð fjarri’ hann hvíli í frakkneskri gröf.
Jón Kjærnested.
Frá Islandi.
Viðvíkjandi þeirri notkun
kirkjunnar, sem að framan er
greind, skal það tekið fram, að
eg skuldbind mig og eftirkom-
andi eigendur og ábúendur
Bessastaða til að leyfa slíka
notkun án nokkurs endurgjalds
til mín eða þeirra, enda geri eig-
endur eða notendur kirkjunnar
engan átroðning á tún, engjar
eða annað land, fram yfir það,
sem nauðsyn krefur og venja
hefir verið til. Aðdrættir til að-
gerða og umgangur þeirra er
skoða vilja kirkjuna, skal jafn-
an heimill eiganda.
Um kirkjugarð þann, er kirkj-
ar að öllu leyti, svo að fullnægt unni fylgir, og hún stendur í,
geti orðið öðru skilyrði. skal það tekið fram, að hann
verður af hendi jarðeigenda
heimill sóknarmönnum til af-
nota, sem verið hefir og má
kírkjueigandi eigi hindra það á
neinn hátt, en þó skal hann hafa
rétt til að banna að grafa innan
kirkju og nær henni að utan en
2 metra; skal það svæði talið
kirkjunni fylgjandi, svo lengi
sem hún stendur á þessum sín-
um sama stað.
óska eg svo að endingu að fá
sem fyrst að vita, hvort pjóð-
menjasafnið vill veita móttöku
þessari gjöf með framangreind-
um skilyrðum.
Staddur í Rvík 14. júlí 1917.
Jón H. porbergsson.”
Pétur Sigurðsson, skipstjóri á
vélskipinu “Hans” frá Stykkis-
hólmi, sem liggur hér á höfninni
hvarf síðastl. miðvikudagskvöld.
Var hann í landi hér seint um
kvöldið, en hefir ekki sést síðan.
Haldið er að hann hafi dottið út
af hafnarfyllingunni, en skip
hans lá við hana þá m kveldið.
Konan 1 Hvannadalsbjörgum
heitir kvæðaflokkur eftir Guð-
mund Magnússon, sem kemur út
í næsta hefti “Iðunnar”, en Lögr.
hefir fengið sérprentaðan þaðan.
Efnið er tekið úr þjóðsögum Jóns
Ámasonar og hefir einn kaflinn,
“Gandreiðin”, áður birst í Lögr.
En alls er kvæðaflokkurinn í 9
köflum, með ýmsum bragarhátt-
um, og er vel haldið á efni þjóð-
sögunnar.
Verzlunarskólinn í Reykjavík
var á síðastl.. hausti kominn í
mikla fjárþröng vegna dýrtíðar
og ónógs styrk frá landsjóði.
kaupmannafélag Rvíkur brást þá
mjög .vel yið og safnaði með
frjálsum samskotum innan verzl
unarstéttarinnar hátt á fjórða
þúsund króna gjöfum, auk þess
sem kaupmannafélagið sjálft
veitti skólanum 500 króna styrk
úr eigin sjóði fyrir árin 1916 og
1917.
Skólinn er rekinn í þágu alls
landsins og ætti þetta rausnar-
lega fjárframlag verzlunarstétt
larinnar í Reykjavík að verða
öðrum til fyrirmyndar.
úr Rangárvallasýslu er skrif
að 8. des.: “Allir eru hér, sem
annarstaðar meira og minna
kvíðandi fyrir framtíðinni. Vet-
ur þessi hefir lagst óvenjulega
snemma og illa að, og óvíst,
hvort almenningur er nægilega
vel undir hann búinn. En þá riði
þó fyrst um þverbak, ef heyleysi
og þar af- leiðandi horfellir bætt-
ist of an á alt annað .... ”
“Heimleiðis” heitir kvæðakver
eftir St. G. Stephansson, sem ný-
komið er hér út, og eru í því ein-
göngu kvæði, sem hann hefir
kveðið frá því hann lagði á stað
í íslandsferð sína síðastl. vor og
þangað til hann fór héðan heim-
leiðis aftur. Kverið er tileinkað
Ungmennafélögum íslands, það
er 48 bls. og mynd'af. höf. fram-
an við.
5 menn eru nýlega sektaðir
fyrir bannlagabrot: Gunnar Sig-
urðsson veitingamaður í Báru-
búð um 500 kr., N. Petersen
Bergstaða str. um 300 kr., tveir
menn af “Willemoes” um 200 kr.
og einn af “íslandi” um 200 kr.
í Hafnarfirði var skipsstjóri
seglskipsins “San”, sem nýkomið
er frá Spáni með salt, sektaður
um 240 kr.
f síðustu viku rak vélskipi
“Ingibjörg” á land á Sandi vestr
XI * • • • I • ap* timbur, fialviður af öllum
Njrjar VOrubirgOir tegundum, geirettur og al»-
konar aðrir strikaðir tiglar, Kurðir og gluggar til vetrarins.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumaetíð glaðir*
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co>
Limited
HENRY AVE. EAST - WINNIPEG
■ H. SCHWARTZ & CO. j
1 paulvanir klæðskerar fyrir konur sem karla.
i Dæmafá kjörkaup fyrir aðkomumenn sérstaklega, og ■
1 auðvitað fyrir alla. 1
| Vinnustofa vor, hefir vörur við allra hæfi. Vorið er 1
■ í nánd, og búð vor er full af nýjum fataefnum, með alveg p
a ótrúlega lágu verði. j§
Ef þér viljið fara vel með peninga yðar, þá lítið fyrst B
inn á verkstofu vora. Oss er ánægja að komast í kunn- B
" ingsskap við yður.
Vér höfum þrjátíu ára reynslu í iðn vorri í borginni.
H. SCHWARTZ & CO. |
Karla og kvenna klæðskeri. B
563 Portage Ave. - - Sími: Sh. 5574 B
og brotnaði hún nokkuð. Skipið
var á leið héðan til Stykkishólms.
Geir hefir reynt að ná skipinu út
en varð að hverfa frá, í bili að
minsta kosti. Manntjón varð
ekkert.
Dregið var inn til Vestmanna-
eyja nýlega af enskum botnvörp-
ungi seglskip, sem kom frá út-
löndum með saltfarm til bræðr-
anna Proppé. Var það orðið lekt,
og nú ráðgert að “Geir” fari til
Eyja og dragi skipið hingað.
Seglskipið “Takma”, eign T.
þrederiksens kaupm. hér, lenti á
Jand í Sandgerði aðfaranóttina
15. þ. m. og brotnaði, að sögn,
mikið, en menn björguðust., Skip
ið var á leið til V^stmannaeyja
og var tómt. /
Loftskeytastöðin hérna náði
fyrsta sambandi sínu miðviku-
daginn 12. des. Átti þá skeyta-
viðtal við “Fálkann”, sem var þá
nýlega farin héðan og var skamt
\fyrir sunnan land.
Hlutafélag er nú að myndast
hér til kartöfluræktunar í stærri
s^íl en tíðkast hefir hér áður, og
mun félagið helzt hugsa til að fá
land í Brautarholti. Forgangs-
mennimir eru Guðm. Jóhanns-
son í Brautarholti og pórður 61-
afsson í Borgamesi.
Eldsneyti Guðm. E. Guð-
mundssonar hefir nú verið rann-
sakað á efnarannsóknarstofunni
hér og segir forstöðumaður henn
ar um rannsóknina í skýrslu til
stjómarráðsins:
“Eftir tilmælum hins háa
stjómarráðs íslands hefir Rann-
sóknarstofan rannsakað sýnis-
hom af eldsneytissamsteypu
þeirri, er Guðm. E. Guðmunds-
son kveðst hafa gert úr mó-
mylsnu, grút, tjöru o. fl. Sýnis-
hornið var um, 1 kg. á þyngd
dökt á lit og daunilt. Eldsneytið
reyndist þannig:
Raki...................19,25%
Aska (í þuru eldsn.) .. 17,60%
Notagildi..............57,30%
Eins og séð verður á ofan-
skráðum tölum, er askan fremur
lítil og hitagildið nálgast mjög
hitagildi steinkola, sem við mætti
búast, því það er kunnara en frá
þurfi að segja, að feiti gerir elds-
neyti bæði eldfimt og hitamikið”
Söfn heitir nýútk. bæklingur
eftir próf. Á. H. Bjamason, með
kvæðaþýðingum eftir ýms merk
útl. skáld. Fallegt kver.
Ný skáldsaga er komin út á
dönsku eftir Gunnar Gunnarsson
skáld, og gerist hún í Reykjavík
og heitir “Drengen”.
—Lögrétta.
Kviðslit lœknað.
Fyrir nokkrum árum eííSan, var eg a?J
lyfta kistu og kviSslitnaBi. I.œknirinn
kvatS uppskurð hiö elna nauBsynlega. Um-
búöir komu að engu haldi.
A?5 lokum fékk eg þó tangarhald á,
nokkru, sem lækna?Si mig algerlega á
ðkömmum tima. SítSan eru li?Sin mörg &r;
eg hefi unnlð erfiða vinnu, sem trésmiður
og aldrei orðið miadægurt. ÞatS var englnn
uppskurður, enginn síirsauki, ekkert tlma-
tap.
Eg sel ekki neitt, en eg er reiðubúlnn að
gefa yður fullnægjandi upplýsingar að pvl
er til lækningar kvlðslits kemur. Skrifið
mér. Utanáskrift mín er Eugene M. Pullen,
carpenter, 817 D Marcellus Avenue,
Manasquan, N. J.
I»ér ættuð að klippa úr biaðinu penna
miða og sýna hann þeim, sem þjáðir eru
af kviðsliti — þú getur me?S þvl bjargað
lífi þeirra, dregitS úr þrautum, sem kvið-
sliti eru samfara, og komið 1 veg fyrlr
hugarhrelling I sambandi viö uppskur?S.
2 SÓLSKIN
an voru, með föruneyti sitt, fóru eftir sléttu
brautunum, en yngsti bróðurinn, þegar hann kom
þar að, sem vegimir skiftust, þá hugsar hann með
sér, að hann skuli fara grýttu brautina. Eldri
bræðurinr fóru fram hjá mörgum bæjum, og hvar
sem þeir sáu falleg klæði, þá keyptu þeir þau. En
frá þeim yngsta, er það að segja að hann gekk dag
eftir dag og sá engan þann stað, sem nokkur lík-
indi væru til þess að klæði fengist. Að síðustu
kom hann að læk, það var brú á læknum og settist
hann þar niður til þess að hvíla sig, því hann var
orðinn ósköp þreyttur. pegar hann hafði setið þar
dálitla stund, þá sér hann hvar stór og ljótur
froskur skríður upp úr vatninu rétt hjá sér. Frosk
urinn stanzaði rétt við fætumar á honum, og sagði
“Hvað er að?”
Konungssonurinn svarar: “pú heimski frosk-
ur, þú getur víst ekki hjálpað mér”.
“Hver sagði þér það?” svaraði froskurinn,
“Segðu mér hvað að þér gengur”.
pá sagði konungssonurinn froskinum frá
þraut þeirri, sem faðir hans hafði lagt fyrir hann.
Froskurinn mælti: “Eg skal hjálpa þér, og
hljóp út í lækinn. Eftir dálitla stund kom hann til
baka og dróg á eftir sér ofurlitla klæðispjötlu, sem
ekki stærri en hendi á manna, og þar ofan í
kaupið mjög óhrein. “Héma”, sagði froskurinn,
“þú skalt fara heim með þetta”, og þótt konungs-
syninum litist nú ekki meira en svo á blikuna, þá
tók hann samt við klæðispjötlunni, stakk hennfri
vasa sinn og hélt heimleiðis.
pegar hann kom heim til sín, voru bræður
hans nýkomnir, og varð þar mikill fagnaðarfundur
Konungur faðir þeirra dró hringinn af hendi sér
og bað sonu sína að sýna sér klæðin, sem þeir hefðu
komið með. Eldri bræðumir komu með heilann
bunka af ljómandi fallegum klæðum, en ekkert
þeirra komst í gegnum hringinn. pá var kallað á
yngsta bróðurinn. Hann fór ofan í vasa sinn og
dróg þar upp klæði, svo fallegt að enginn hafði séð
neitt líkt því, og fékk föður sínum. Faðir hans
tók við klæðinu og dróg í gegnum hringinn og gekk
liðlega. Faðirinn faðmar son sinn að sér og hældi
honum mjög fyrir dugnað hans og hepni.
Síðan mælti hann: “önnur þrautin, sem þið
skuluð vinna, er að fara og finna hund, svo lítinn
að hann geti legið í hnotuskel”.
Konungsonunum leizt nú ekki meira en svo á
þessa þraut, saimt fóru þeir af stað, og þegar þeir
komu að krossgötunum, þá fór eins og í fyrra
skiftið, að sá yngsti fór grýttubrautina, þar til
að hann kom að brúnni, þá setti hann sig niður,
sem í fyrra skiftið, en hann var varla sestur þegar
froskurinn kom og segir: “Hvað gengur nú að?”
Konungssonurinn, sem nú efaðist ekkert um
möguleika frosksins til að hjálpa sér, sagði honum
hvaða þraut hann ætti nú að leysa.
“pað skal verða gjört”, mælti froskurinn, og
steypti sér í lækinn. Eftir dálitla stund kemur
hann aftur og hafði þá eikarhnotu í munninum,
fær hana konungssyni og sagði honum að fara
með hana heirn til föður síns, og sjá um að þegar
hún verði brotin, að þá verði það varlega gjört.
pegar hann kom heim til sín, þá voru bræður
hans komnir fyrir nokkrum tíma, og höfðu komið
með marga falíega litla hunca, en enginn þeirra
gat legið í hnotuskel.
Síðastur gengur sá yngsti fram fyrir föður
sinn, hneigir sig djúpt, og réttir honum eikar-
hnotuna. Konungur tók við henni og braut hana
í sundur, mjög varlega. En þegar hún opnaðist,
þá hljóp út úr henni svo lítill snjóhvítur hundur,
og hljóp upp í lófa konungs og stóð þar og horfði
í kring um sig. Konungur og allir urðu frá sér
numdir, og hrósuðu mjög hyggindum og hepni
konungssonar.
pá mælti konungur: “Elsku synir mínir,
þýngstu þrautimar eru nú yfirstígnar. Sú síðasta
og léttasta, er að hver sá, sem kemur með falleg-
ast konuefni skal verða konungur yfir fólki mínu
og erfa ríkið”.
pessi þraut var sannarlega freistandi, og tæki
færið jafnt fyrir alla. Svo eldri bræðumir efnð-
ust ekki minstu vitund um það, að sér mundi tak-
ast að finna, og ná í fallegustu stúlkuna, sem til
væri, fyrir konu. Sá yngsti var ekki eins viss í
sinni sök. Hann hugsaði til frosksins, sem svo vel
hefði hjálpað sér út’úr sínum fyrri vandræðum,
en að hann gæti útvegað sér fallegustu stúlkuna,
sem til væri, það væri alveg ómögulegt. Samt fór
hann og settist við brúarsporðinn, eins og hann
var vanur, en var mjög dapur í bragði. Froskur-
inn var þar fyrir, en sagði nú ekkert orð að fyrra
bragði. — Eftir að konungssonur hafði setið þegj-
andi dálitla stund, segir hann. “Jæja”, froskur
minn, nú býst eg ekki við að þú getið hjálpað mér”.
“Segðu mér hvað það er”, mælti froskurinn.
Konungsonurinn segir honum nú frá þraut-
inni, sem hann eigi nú að leysa.
Froskurinn mælti: “Farðu beint heim, stúlk-
SóLS
an kemur á eftir þér”.
Konungssonurinn lagði ekki mikinn trúnað á
Ioforð-frosksins, en snéri samt heimleiðis og var i
mjög vondu skapi, því hann var mjög hræddur um
að nú væri loku skotið fyrir það, að hann erfði ríki
föður síns. En hann var ekki komin langt áleiðis,
þegar hann heyrði að eitthvað kom á eftir sér, og
þegar hann leit við, sá hann hvar sex stórar rottur
komu eftir brautinni, og drógu á eftir sér stóra
g<wkúlu, sem var eins í laginu og keyrslu vagn.
f ökumannssætinu sat froskur, á eftir vagninum
gengu tveir litlir froskar, en á undan hlupu tvær
fallegar mýs. f vagninum sat froskurinn, kunn-
ingi konungssonarins, og hneigði sig þegar hann
fór fram hjá. Vagninn hélt áfram eftir veginum,
og hvarf konungssyninum, þar sem bugða kom á
veginn. En þegar konungssonurinn kom þangað
sem vagninn hvarf, sá hann standa við veginn
ljómandi fallegan vagn, með sex gullfallegum
svörtum hestum spentum fyrir. ökumaður í grá-
um einkennisbúningi sat í ökumannssætinu og hélt
í hestana. Tveir þjónar stóðu við dyrnar á vagn-
inum, sem voru opnar, og inn í vagninum sat ljóm-
andi falleg stúlka, og þegar konungssonurinn kom
nær, sá hann að þessi stúlka var engin önnur en
Gherry. Hann fór inn í vagninn og settist við
hlið hennar og svo óku þau heim til konungshall-
arinnar. pegar þangað kom, voru bræður hans
komnir heim, með margar fallegar stúlkur með
sér, en engin þeirra var eins falleg og góð eins og
Cherry. öllum kom samar. um að yngsti sonurinn
skyldi verða konungur og Cherry skyldi verða
drotning hans og varð það rómur manna að aldrei
hefði verið eins fögur og góð drotning í því kon-
ungsríki fyrri.#
Kæri ritstjóri Sólskins!
Eg þakka þér fyrir “Sólskin”, mér þykir gam-
an að sjá margt á prenti eftir bömin. Eg er ellefu
ára gamall. Svo vil eg vinsamlega biðja þig að
láta meðfylgjandi grein í Sólskin, hún heitir,
“Hesta bæn”, eins bið eg allra drengi, sem lesa
Lögberg að lesa hana. Ef þú vilt taka þetta í Sól-
skin, þá skal eg senda þér eitthvað meira seinna.
Axel Vatnsdal,
Mozart, Sask.
KIN 3
HESTA BÆN.
'' í bæn sný eg mér til þín herra minn! pú gef-
ur mér mat, þú hugsar sífelt um mig, og lítur eft-
ir mér, og að loknu dagsverki gefurðu mér bás og
skýli, þar sem eg get lagst niður, og hvílt mig.
Vertu aldrei vondur við mig. Hlý orð eru meira
virði en svipan. Sýndu mér alúð einstaka sinnum,
svo að mér geti þótt vænt um þig. Kipp þú ekki í
taumana því það meiðir mig, og berðu mig ekki
þegar eg þarf að fara upp í móti með þungt æki.
pú mátt ekki berja mig eða sparka í mig þótt eg
skilji þig ekki. En lofaðu mér að reyna að skilja
þig. Veittu mér eftirtekt og hygðu að, hvort ak-
týgin fara ekki illa, eða hvort að mér er ekki ílt í
fótunum.
Reyrðu ekki höfuðið á mér svo eg geti ekki
hreyft það. Ef að þér finst óhjákvæmilegt að
setja blöðkur með fram augunum á mér til þess
eg geti ekki litið í kring um mig, sem mér hefir þó
auðsjáanlega verið ætlað af skaparanum, þá láttu
þær ekki leggjast alveg að augunum.
Beittu mér ekki fyrir æki, sem er of þungt
handa mér að draga. Láttu mig aldrei standa þar
sem að vatn lekur ofan á mig. Láttu mig ekki
vera of lengi jámalausann. Skoðaðu af og til upp
í mig og gáðu að hvort ekki er að grafa í tönnun-
um á mér, sérstaklega ef eg á erfitt með að borða.
Bittu mig ekki svo stutt að eg geti ekki rétt upp
höfuðið, og kliptu ekki of mikið af taglinu á mér,
því eg þarf að nota það til að verja mig fyrir
flugum. Eg get ekki sagt þér frá því þegar eg er
þyrstur, svo gef þú mér oft að drekka, og mundu
eftir að hafa vatnið gott. Reyndu að bægja frá
mér sjúkdómum, sem mest þú mátt. Eg get ekki
sagt þér með orðum þegai- mér er ílt, — veittu mér
eftirtekt, og þú kanske sérð þegar mér líður ill?..
Láttu mig ekki standa úti í steikjandi sólarhitan-
um, og breiddu yfir mig ábreiðu, þegar þú lætur
mig standa úti í kulda. Láttu aldrei frosin jám-
mél upp í mig, vermdu þau fyrst á milli handanna
þegar þau eru frosin, og þú þarft að láta þau upp
í mig. Eg skal reyna að bera byrðar þínar með
ósérplægni, og bíða eftir þér með þolinmæði dag
og nótt.1
Án þess að hafa frjálsræði til þess að velja mér
veg eða fótfestu, verð eg oft að falla á steinlögð-
um götum, sem eg oft óska að væru ekki eins harð-
ar og þær eru.
Mundu eftir því, að á hverri stundu verð eg