Lögberg - 26.07.1956, Page 5

LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 26. JÚLÍ 1956
5
TV»vrVV^'f
ÁHLGAHÁL
LVENNA
Ritstjóri: INGIBJÖRG JÓNSSON
Á ferð til Vancouver
Fimtudagurinn 5. júlí rann
UPP bjartur og fagur. En nú
mátti ég ekki leggja í rúminu
fram á dag! Ég var stödd í
Glenboro, Man., og þetta var
dagurinn, sem lagt skyldi af
atað með C.P.R. lestinni til
Vancouver, og var ráðgert að
ég kæmi á lestina í Brandon,
en þangað er 60 mílna keyrsla
frá Glenboro. Þetta var sér-
stök lest með tveim aukavögn-
um, og nefndum við hana
“Kirkjuþing Special.”
Laust fyrir hádegi kvaddi
ág bræður mína og ástvini, en
Margrét (Mrs. R. E. Helgason)
°g Roger sonur hennar keyrðu
mig til Brandon. Grænir
akrar og engjar bærðust vit
und í hægri golunni, og víst
var bygðin mín fögur!
Við vorum komin á stöðina í
Brandon í góðan tíma, og um
leið og lestin staðnæmdist
stigu þeir séra Eric H. Sigmar
og Mr. Njáll Bardal út — en
þeir ætluðu ekki að láta mig
verða eftir. En það var engin
hætta á því, vegna þess að
Mrs. Pearl Johnson var búin
uð segja mér að hún mundi
taka þarna á móti mér opnum
örmum — og hún stóð við
það. — hún og Lincoln stóðu
þarna við hliðina' á mér um
leið og ég leit upp. Kvaddi ég
nú Margréti og Roger — og
lestin brunaði af stað. Þegar
ég svo leit í kringum mig í
vagninum, fanst mér ég vera
komin í Fyrstu lútersku
kirkjuna, því ég var um-
kring af safnaðarfólki o^
vinum. Vitanlega var þetta
eðlilegt, því að þessi hópur
sem þarna var samankominn
var á leið til kirkjuþings Hins
Ev. lúterska kirkjufélags, sem
i fyrsta sinn í sögunni skyldi
mæta í Vancouver, B.C. Alls
voru 46 manns í hópnum,
erindrekar og gestir. Mr
Njáll Bardal var fararstjóri og
hafði hann að öllu leyti undir-
búið og séð um ferðaáætlun,
útvegað tvo „Special coaches”
og pantað farseðla og svefn-
rúm fyrir hópinn. Reyndist
hann vel í sinni stöðu. Dagur-
inn leið ánægjulega; við ým-
ist skröfuðum við kunningj-
ana, spiluðum bridge eða sát-
um í glerturninum (dome car).
Við keyptum kveldverð í
“Diner”, en kaffi og aðrar
máltíðir í “Coffee Bar”, sem
er áfastur við Dome car. Fyr
en varði var komið kvöld og
þjónninn fór að búa upp
rúmin. Þá kom Dennis Eyjólf
son, sem var yngsti erindrek-
inn frá Winnipeg, og sagði að
það ætti að messa og bað okk
ur að koma í hinn vagninn.
Þar mættist hópurinn bæði
þetta kvöld og kvöldið eftir —
Njáll Bardal og Dennis Ey-
jólfson lásu biblíukafla, svo
sungum við sálma, en þeir
séra Eric H. Sigmar og séra
Bragi Friðriksson prédikuðu.
Þessar kvöldstundir verða
mér ógleymanlegar.
Morguninn 6. júlí og við
bráðum komin til Calgary. Og
hvernig sváfum við? Ég svaf
vel, þökk fyrir; en sumir
kvörtuðu yfir hávaðanum o. s.
frv. Ég bauð Mrs. Jónasson
(móður Victors Jónassonarj
góðan daginn, og spurði
hvernig henni liði. „Alveg
ágætlega,“ var svarið. „Ég sef
rétt eins og heima hjá mér.“
Þessi kona er á níræðisaldri,
en mikið yngri í anda og
sjón. Hún var alltaf glöð og
skemmti sér vel.
Á stöðinni í Calgary mætt-
um við Mr. og Mrs. O. B.
Olsen og syni þeirra — voru
þau þangað komin til að heilsa
upp á hópinn; það var gaman
að hitta þau aftur, en þau
áttu lengi heima í Winnipeg.
Var svo haldið áfram og nú
:'órum við að sjá fjöllin í
fjarska — og er það ógleym-
anleg sjón fyrir þá, sem sjá
þau í fyrsta sinn. Þetta var í
fjórða sinn, sem ég sá þau,
en þó varð ég gagntekin af
fegurð þeirra. Og eftir því
sem nær dró tók ég eftir því,
að það varð kyrrð í vagn-
inum; var sem menn setti
hljóða, umkringdir af þessari
hrikalegu náttúrufegurð
Banff, Lake Louise og Field
B.C. o. s. frv. Við sáum Mt.
Edith Cavell. Ég var að hugsa
um þau atvik, sem leiddu að
dauða henar — Edith Cavell,
og það sálarþerk sem hún
sýndi þá. Aðeins augnablik —
og hennar sál hvarf inn í ei-
lífðina, en fjallið háa með
snævi þöktum tindum, sem
ber nafn hennar og bendir,
augum manns til himins um
ókomnar aldir — og þaðan
kemur hjálpin og styrkurinn
til að bera raunir lífsins.
Ég sofnaði út frá þessum
hugleiðingum — og þegar ég
vaknaði var kominn laugard.
7. júlí, og við vorum að nálg-
ast Vancouver. Um leið og
lestin staðnæmdist og við
stigum út, komu þeir brosandi
á móti okkur séra Eiríkur
Brynjólfsson og Mr. Hálfdán
Thorlakson forseti íslenzka
safnaðarins í Vancouver — og
buðu þeir hópinn velkominn.
Stigum við síðan á “escalator”
sem flutti okkur upp á aðal-
stöðina, en þá sá ég hvorki
presta né forseta, því þarna
stóð sonur minn og sonar-
sonur, og var sæla mín full-
komin.
Síðan ók hópurinn í bílum
að hinni nýju kirkju íslend-
inga í Vancouver, og þar í
neðri salnum biðu þær frú
Guðrún Brynjólfsson og
Katrín systir séra Eiríks. Lét
séra Eiríkur syngja sálm og
ávarpaði hann svo gesti sína
og bauð þeim fyrir sína hönd
og konu sinnar að þiggja kaffi
og brauð, sem fram var borið,
auk heldur flatbrauð og
hangikjöt. Tók svo móttöku-
nefndin við, og var hverjum
vísað þangað ,sem hann skyldi
búa. Mr. Gunnþór Henriksson
var þarna að mæta móður
sinni, Mrs. Marju Henriksson
frá Selkirk — og buðu þau
mér heim með sér, og dvaldi
ég þar fram yfir kirkjuþing
og var alt gjört til að mér liði
sem bezt. Kona Gunnþórs
keyrði mig í kirkjuna
hverjum morgni fyrir kl. 9,
og svo var ég sótt á kvöldin.
Ég er þeim hjónum mjög
jakklát fyrir góðar viðtökur.
Seinnipart laugardagsins var
keyrt með gesti í Stanley
Park — English Bay og víðar.
En kl. sex um kvöldið buðu
þau Mr. Hálfdán Thorlakson
og kona hans öllum erindrek-
um og gestum til kveldverðar.
Viðtökurnar voru alveg yndis-
legar og máltíðin ágæt og vel
framreidd úti undir beru lofti,
og kaffi og brauð inni í stofu
á eftir matnum. Þetta var sér-
lega ánægjuleg kvöldstund.
Ég ætla ekki að segja nein-
ar þingfréttir, það gjöra aðrir
mér færari. Kirkjan nýja, sem
vígð var sunnudaginn 8. júlí,
er fagurt guðshús, og var sú
athöfn hátíðleg. Safnaðar-
konur báru fram beztu mál-
tíðir og kaffi alla dagana.
Seinasti þingfundurinn var
haldinn í íslenzku kirkjunni í
Pt. Robert, Wash., á miðviku-
daginn 11. júlí — og var þing-
heimi síðan boðiðvtil dagverð-
ar á sjávarströndum þar. —
Veittu íslenzkar konur okkur
af mikilli rausn reyktan lax
bakaðan (Salmon barbeque).
Og þannig endaði þá þetta 72.
kirkjuþing, sem haldið var í
Vancouver, B.C.
Lauga Jóhannesson
Óvenju miklar . . .
Framhald af'bls. 4
hafnargerð við Dyrhólaós
mun kosta mikið fé, en grun
hef ég um það, að mögulegt
væri að fá lán til hennar. Ef
af þessari hafnargerð yrði,
myndi hún valda gerbyltingu
í héraðinu og raunar víðar á
Suðurlandi. Binda menn hér
því miklar vonir við hana,
þótt sumir þori ekki að vera
svo bjartsýnir að reikna með,
að úr framkvæmdum geti orð-
ið í nánustu framtíð. Annars
vil ég ekki segja meira um
þetta mál að svo stöddu. Síð
ar mun koma í ljós, hver ár-
angur verður af því undir-
búningsstarfi, sem nú er hafið.
En ég tel mig hafa ástæðu til
þess að vona, að lausn þessa
máls geti verið nær en margan
grunar.
— Hvað viltu þá að lokum
segja mér um kosningahorf-
urnar hjá ykkur? Eruð þið
Sjálfstæðismenn ekki bjart-
sýnir?
Hverjir ortu?
DÆGRADVÖL
— Jú, við teljum okkur
hafa mikla ástæðu til þess.
Jafnvel andstæðingar Jóns
Kjartanssonar verða að viður-
kenna dugnað hans á þingi og
áhuga hans á öllu því, sem til
heilla horfir fyrir okkur Vest-
ur-Skaftfellinga. Mun menn
því ekki fýsa að skipta um
fulltrúa á þingi að þessu sinni,
cg eru Sjálfstæðismenn hér
einhuga um það að berjast
fyrir glæsilegum sigri Jóns
Kjartanssonar í kosningunum
í vor. —Mbl., 10. júní
Hér fara á eftir fjórar
stökur eftir skáld, sem búsett
eru eða hafa verið hér á Akur-
eyri síðasta áratug. Ætlum
við nú lesendum að geta sér
til (eða kanna í ljóðabókum)
eftir hverja erindin eru, og
senda blaðinu svör fyrir ára-
mótin. Mun blaðið birta nöfn
þeirra, er rétt svör senda, en
lofar ekki verðlaunum.
i
Fyrsta erindi:
Þeir krupu á gólfið niður
hlið við hlið
í helgri þögn í ríki myrkrar
nætur.
Og loksins tókst að lífga
manninn við,
og líknarhendur studdu hann
á fætur.
Annað erindi:
Sólin er sigin til viðar.
Særinn er hljóður og lygn.
Þá vængjast hin innsta vitund.
Þá verða augun skyggn.
Þriðja erindi:
Margur hlýtur öll sín sár
engar raunabætur.
Yfir honum sorgin sár
sínum tárum grætur.
Fjórða erindi:
Örlög köld mér auðnan gaf
og í veröldinni
fleygir steini enginn af
ólánsgötu minni.
—íslendingur
Kristin kirkja .
Vísindin hafa orðið að
kveða niður gamlar hug-
myndir og kollvarpa fornri
hjátrú. En þau hafa ekki gert
það með því að gera sjónar-
mið mannsins þrengra. Þau
hafa víkkað sjónarsviðið og
gert. alheim stórkostlegri og
víðari en hann áður var. Þau
hafa sagt: „Sjá hversu mikil-
fenglegur er sá heimur, sem
vér lifum í og óendanlega vítt
það sjónarsvið sem blasir
við“. Þannig á kirkjan að tala.
Markmiðið er að opna augu
manna fyrir mikilleik krist
innar kenningar, fyrir hinum
djúpstæða sannleika um Guð
og ríki réttlætisins hér á jörð.
—Fosrich
mcm
tS
FOR
vour
Aðeins til að vegja athygli
yðar á nokkrum einföldum atrið-
um, sem skýra fyrir yður aukið
notagildi símþjóustunnar.
. . finnið númerið í símaskránni.
Getið einskis til.
. . talið skýrt í símaáhaldið.
. verið fáorð, forðist mála-
lengingar.
Stutt samtöl hafa í för með sér
aðgang að fleiri samtölum yfir
sömu línu.
TELEPHONE COURTESY
PAYS— EVERYONE!
MANITOBA TELEPHONE SYSTEM