Sunnanfari - 01.10.1893, Blaðsíða 2

20
tók hann 1864 og var svo um tíma heima hjá
foreldrum sínum er þá voru flutt að Hjaltastöðum
í Skagafjarðarsýslu, fór því næst á prestaskólann
og tók þar burtfararpróf 1867 med 1. einkunn
og varð sama ár skrifari hjá Pétri biskup Péturs-
syni og var hjá honum þángað til 1874, en
þbngeyraklaustursprestakall var honum veitt
14. Júli 1873, og reisti hann bú í Steinnesi.
1877 var hann skipaður prófastur í Húnavatns-
sýslu; haustið 1879 sigldi hann til Kaupmanna-
hafnar og dvaldi þar fram í Mars, en síðan
ferðaðist hann um J>jóðverjaland og England og
kom heim aptur um vorið; 29. Júli 1880 var
honum veitt 2. kennaraembættið við presta-
skólann og tók hann við því embætti um haustið
en flutti alfarinn suður vorið eptir. A presta-
skólanum hefir hann kent heimspekileg forspjalls-
vísandi og jafnframt nokkuð í biblíuþýðíngu.
Síðan 1881 hefir hann og kent trúarbrögð í lærða
skólanum og stundum einnig stærðfræði.
Reikníngsbók hans var prentuð fyrst 1869
og hefir hún náð mjög miklu hylli á íslandi og
var 6. útgáfa af fyrri hluta hennar prentuð 1891.
Árið 1873 var prentuð þýðing hans á kenslubók
Lisco’s »Hin postullega trúarjátning« og hefir
hún síðan verið höfð fyrir kenslubók í trúar-
brögðum í lærða skólanum. Næstu árin, eptir
1870, ritaði hann og nokkrar ritgerðir er voru
prentaðar í »Kristilegum smáritum«. I Andvara
hefir hann ritað »Yfirlit yfir æfi Jóns Sigurðs-
sonar« (1880), »Um að safna fé« (1884) og »Um
Söfunarsjóð íslands« (1888). I búnaðarriti Her-
manns Jónassonar (1891) er og ritgerð eptir hann
»Um verð í heyi«. Frá nýjári 1882 til vorsins
1883 var hann og um stundarsakir ritstjöri
ísafoldar.
Sneinma hafði hann lagt stund á stýrimanna-
fræði, og var það mikið þarfa verk á þeim tíma
og kenndi hann hana nokkrum mönnum eptir
1870. Einn af lærisveinum hans er núverandi
kennari stýrimannaskólans, Markús Bjarnason.
Gekk hann frá hans hendi undir próf 1873 hjá
foríngjunum á herskipina »Fylla« í öllu því, sem
heimtað er til hins almenna stýriinannaprófs f
Danmörku og gáfu þeir honum góðan vitnisburð.
Arið 1880 var hann kosinn þíngmaður Hún-
vetninga og endurkosinn 1886; hann var upp-
ástúngumaður fremur fárra mála, en hlaut virð-
íngu þingsins fyrir ráðdeild sína og forsjálni og
var hatin kosinn forseti t sameinuðu þíngi 1891.
Við kosningarnar 1892 gaf hann ekki kost á sér
til þíngmensku.
Við sveitamálefni hefir hann verið töluvert
riðinn bæði í Húnavatnssýslu og Reykjavík og
verið kosinn í stjórn ýmsra félaga. Varaforseti
J>jóðvinafélagsins var hann frá 1881—91, en
hafnaði þá kosningu, en er nú aptur endurkosinn.
í stjórn Búnaðarfélags Suðuramtsins hefir hánn
verið síðan 1886 og í stjórn Landsbókasafnsins
síðan 1885. J>egar landsbánkinn var settur á
fót var hann kosinn gæzlustjóri hans og endur-
kosinn 1887 og 1891.
Hann hefir því verið við riðinu fleiri mál en
flestir embættismenn á íslandi og mun hann ein-
mælt vera talinn einn af hinum þörfustu mönnum
vorum.
Bókin mín.
Eg fékk þig svo úngur á fjarlægri strönd
og fyr en ég kynni að lifa;
og á þér var hvervetna annara hönd —
því óvitar kunna ekki að skrifa.
En oft hef jeg hugsað um ógæfu þína
og alla sem skrifuðu í bókina mína.
J>ú skyldir mín lífsbók og leiðtogi sá
er leiddi frá myrkrum og draugum,
því mændi ég til þín er mest reyndi á,
en mætti þar steinblindum augum;
því varð ég svo oft þegar vesnaði að rata
að velja þá fylgd er þú bauðst mér að hata.
J>ú greindir mér sannleikann guðanna þjón
er gjalla hér raustina lætur:
mér reyndist hann tjóðrað og tannbrotið ljón
með túnguna stýfða við rætur,
sem hjarir af miskun, en helzt ætti að deyja,
sem heyrir og sér, en er pínt til að þegja.
J>ú segir þar sköpuð á mannlífsins mynd
þau mein sem að frelsinu bana;
en það eru holsár af heimsku og synd
og hundstönnum afgamals vana
það skríða svo margar af mannkynsins nauðum
úr músétnu holdi á lifandi sauðum.
Og þar sé ég hefndanna grimdólmu glóð
sem glampar og brakar á hæðum: