Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Síða 55

55
synir Hjalta á Hofi í Hjaltadal héldu eptir föður sinn,
enn meira, því að þar vóru í boði 1440 manns. Enþað
var eigi að eins, að veizlurnar væru tíðar, fjölmennar
og stæði lengi, heldr var það og siðr, að sá, sem veizl-
una hélt, gaf gestunum, að minnsta kosti öllum þeim,
er göfugir þóttu, gjafir að skilnaði, og það opt góða
gripi. Veizlur fornmanna vóru því bundnar þeim afar-
kostnaði — sé satt frá þeim sagt—, sem að eins svo
stórauðugir menn gátu staðizt, að vér naumast nú á
dögum getum ímyndað oss slikan auð hér á landi. f»á
vóru þing og munnfundir eigi síðr tíð og stórkostleg
hér á landi en veizlurnar. Hinir sjálfsögðu árlegu mann-
fundir vóru: vorþingin, alþingi og leiðirnar, og verðr
eigi annað séð en að öll þessi þing, þó árlega væri
haldin, væri á söguöldinni fjölmenn og vel sótt, og
það eigi að eins af karlmönnum, heldr og af kvenn-
fólki, enda fengust menn þar eigi að eins við alvarleg
störf, heldr og við drykkjur og allskonar skemmtanir;
en svo vóru forfeðr vorir félagslyndir og slík nauðsyn
þótti þeim á, að koma saman, bæði til að skemmta
sér og æfa sig f allskonar fimleikum, að þeir létu sér
ekki nægja hina lögskipuðu mannfundi, þingin, og
fyrir því komu menn iðulega saman bæði til leika og
hesta-ats. f>essar samkomur vóru opt fjölmennar, og
þá er menn komu saman til leika, gátu þær staðið
hálfan mánuð ogjafnvel lengr; að slíkt fjölmenni, sem
sótti til þinganna og leikanna, fór svo opt að heiman
og var svo lengi á brottu, sýnir það tvennt, að félags-
andi þjóðarinnar var fjörugr, og að hún hafði svo næga
vinnukrapta, að höfðingjar og heldri bændr og börn
þeirra að minnsta kosti þurftu eigi að vinna fremr en
þau vildu1.
1) Laxdæla, kap. 7. bls. 9. kap. 27. bls. 69. kap. 45. bls. 132.
kap. 46. bls. 134. Landn. III. kap. 10. bls. 197. Grettis saga, kap.
15. bls. 27. Eyrbyggja, kap. 43. bls. 216.