Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1885, Síða 115

115
tappinn tekinn úr flöskunni, svo að óbreytt lopt kom-
ist með bakteríum þeim, sem i því sveima, að seyðinu,
mun það innan skamms taka að skemmast, og smá-
kvikindin að myndast; sje seyðið þásoðið á nýjaleik,
mun rotnunin hætta, og þannið koll af kolli. Til þess
að verja kæfu skemmdum, er hjer á íslandi við höfð sú
aðferð, að undir eins og kjötið er soðið, saxað og því
drepið niður í ílátið, er hellt yfir það bræddri feiti, sem
storknar skjótt, svo að úr verður föst skán, og kvik-
indunum veitir þá fremur örðugt að komast að kjöt-
inu. Aðferð þessi er mjög hæg, en næsta ófull-
komin.
Jeg hef nú leitazt við, að sýna hina miklu líkingu,
á milli gerðar og rotnunar, og hversu hvortveggja
er komin undir sjerstökum smáum bakteríum í efnum
þeim, sem gerð kemst í, eða rotnun. f*að, sem hvor-
tveggja þessi kvikindi vinna í þessu efni, sem svo er
mikilsvert fyrir allt lifandi hjer á jörðu, væri eitt næg
ástæða fyrir oss til þess, að beina sjerstaklega athygli
voru að skapnaði þeirra, viðgangi og öllu Hfi ; en nú skul-
um vjer virða fyrir oss smákvikindi þessi, að þvi leyti
einu, er tekur til vors eigin lífs og heilbrigði, sem
virðist að talsverðu leyti vera háð þessum örsmáu
kvikindum. þ>að lítur svo út, sem fjöldi hinna hættu-
legustu sjúkdóma vorra stafi frá smákvikindum þessum,
og að vjer eigum þvi í þessu efni að berjast við óvin
þann, sem verði mjög hættulegur sökum grúans. £>á
er maðurinn hefur verið að reyna tíl, að hlýðnast boði
heilagrar ritningar, að gjöra sjer jörðina undirgefna
og drottna yfir öllum lifandi skepnum hennar, hefur
hann hvorki sparað skilning sinn nje hendur, til
að finna einhver áhöld og ráð til að veikja þær skepn-
ur, sem hann hefur ætlað að gætu orðið hættulegar
valdi sínu, eða skaðlegar á einhvern annan hátt, eða
8*