Eimreiðin - 01.09.1913, Blaðsíða 64

2IÖ
frægðarbjarminn, sem skinið hefur frá þeim yfir þjóðina á síðustu öld-
um. Því skærustu geislarnir hafa einmitt stafað frá þessum stað —
alþingisstaðnum forna.
Vér getum ekki reist merkustu forfeðrum vorum minnisvarða úr
marmara eða málmi, enda líka gagnslaust; en hitt gætum vér, — og
væri vel til fundið — að sýna þeim ræktarsemi vora með því, að
gróðursetja tré og jurtir, og vernda þau, á þeim stað, er þeir álitu
fegurstan og helgastan á öllu landinu.
Þá fyrst væru Þingvöllum gerð full skil, er þeir væru gerðir að
þjóðgarði Islands, ritað ágrip af sögu þeirra, og gjörður af þeim full-
kominn uppdráttur og náttúrulýsing. Þeir, sem ekki hefðu séð Þing-
velli og ættu ekki kost á því, gætu með því móti gjört sér ljósa grein
fyrir sögu þeirra, landslagi og náttúrufegurð.
Nú á dögum er mikið skrafað og ritað um ættjarðarást, þjóðrækni
og sjálfstæði; en þá fyrst eiga þessar tilfinningar rætur hjá þjóðinni,—
og er mark á þeim takandi —, er hún sýnir í verkinu, að henni er
ekki sama, hvernig fer um fegursta og frægasta sögustað landsins —
hj artastaðinn.
GUÐM. DAVÍÐSSON.
Þj óðgarðstillagan.
Hugmynd herra Guðm. Davíðssonar: áb gera Þingvelli að frib-
lýstum pjóbgarhi, er svo góð, að hún á fyllilega skilið, að um hana
sé rætt, enda ekki vanþörf á, ef nokkuð ætti úr því að verða, að
koma henni í framkvæmd. Því hér kemur æðimargt til athugunar, sem
höf. minnist alls ekki á.
Á Þingvöllum er kirkja og prestssetur og víðar bygð í Þingvalla-
hrauni. Hvað á að gera af þessum bæjum? Kaupa þá og leggja
niður, mun höf. svara. En hve mikið fé þarf þá bæði til þess og til
þess að girða alt landið, planta þar tré og jurtir, verja það og hirða?
Hve mikið stofnfé í eitt skifti fyrir öll, og hve mikið til árlegra út-
gjalda? Um þetta vantar alla áætlun hjá höf., og hann minnist held-
ur ekkert á, hvaðan féð eigi að koma. En fénu rignir nú einu sinni
ekki niður úr skýjunum, þó galað sé upp í loftið! Það er því nauð-
synlegt að sýna fram á, hver ráð séu til að afla fjárins.
Að því er trjáræktina í hinum fyrirhugaða þjóðgarði snertir, þá
hefði mátt búast við, að höf. hetði minst eitthvað á, hvemig þau tré
hafa þrifist, sem þegar hafa plöntuð verið á Þingvöllum, og nú staðið
þar í allmörg ár, ef enn er líf með þeim. En um þetta er ekki eitt
orð hjá höf., og er það næsta kynlegt, ef þessi tilraun hefir vel tek-
ist; því sú reynsla væri þá fyrirtaks sönnun fyrir því, hvað gera mætti
framvegis. En hafi tilraunin mishepnast, var ekki sfður ástæða til að