Eimreiðin - 01.07.1918, Síða 40

168
SÝNIR ODDS BISKUPS
[Eimreiðin
„Hann hefir snúiö augliti sínu frá okkur í bráö. Hann heyrir
ekki andvörp min. Dómur hans er innsiglaöur. Hönd hans
veröur þung, er hún legst á okkur, en okkur ber aö kyssa
hana í auömýkt.
Og mennirnir fyrirgefa okkur þaöan af síður. Nú berst
sagan um allar sveitir, aukin og afskræmd og færö út á versta
veg. — Hvaö heldurðu aö Hólamenn hugsi um gestrisnina
í Skálholti, þegar þaö fréttist norður, aö biskupinn hafi látiö
brjóta niður eitt af dásemdarverkum skapara síns, til þess aö
verjast ágangi þurfamanna? Áöur hefir verið sagt um mig,
aö eg hlynti óhæfilega að ættingjum mínum og væri óþarflega
harödrægur viö þá, sem leituðu náms í skólanum. Eg hefi
frétt þaö, en tek mér þaö ekki nærri. En n ú — nú hefiir
fólkið sögu aö segja af nisku minni og haröýðgi."
Þau þögðu lengi bæði. Biskupsfrúin skalf af gráti og ekka,
og leit ekki upp. Hárið flaut laust um heröar hennar og axlir.
Likami hennar var fagurvaxinn og enn þá unglegur. Biskupinn
hélt henni í faömi sínum.. Hann bar þetta meö meiri sálar-
styrk en hún, og rósemi hans sefaði aö lokum nokkuö harm
hennar.
„Þaö eina, sem viö getum gert til aö bæta úr þessu, elskan
mín,“ mælti hann, „er að ástunda þaö, aö vera góö við allar
manneskjur, einkum vesalinga og alla þá, sem bágt eiga. Kær-
leikurinn er máttugur. Hann sigrar mennina, og hann megnar
einnig aö mýkja reiði guðs. Það er alveg satt, sem brytinn
sagði. Sumt af þessu förufólki er illþýöi. En viö verðum samt
aö sýna því kærleika. Fórnfýsi og ástúðlegt viömót, einkum
hjá manneskjum, sem mikils þykir um vert, gerir oft vonda
menn aö góðum. Hver sá maður, sem fer héöan betri maður
en hann kemur hingaö, ber þess vitni, aö viö erum aö nálgast
guð að nýju.
En vertu samt viö því búin, elskan mín, aö guð minni þig
á einhvern hátt á þessa yfirsjón þina í framtíðinni. — Hann
hefir til þessa gefið okkur falleg og efnileg börn. En minstu
þess, aö barnalánið er einnig í hans hendi.“
Ákafan grát setti aö nýju aö frúnni.
,.Eg segi ekki þetta,“ mælti biskup, „af því aö eg viti neitt
um fyrirætlanir guös. En þegar hann vill refsa, hlífir hann
ekki þvt, sem sárast er viðkomu. Þess vegna eigum viö að
vera einnig við því búin.“