Vísir - 17.07.1968, Blaðsíða 12

12
VI S IR . Miðvíkudagur 17. júlí 1968.
ANNE LORRAINE
Hún opnaði munninn til að
malda í móinn, en þagnaði. Hún
lagði augun aftur og vonaði að hann
færi út og léti hana í friði dálitla
stund. Hún hefði ekki átt að vænta
n.iunar nærgætni af honum, úr
því aö þetta var ekki annað en
höfuðverkur. Hann var ekki annað
en afsökun fyrir þvi, aö hún nældi
sér i ofur litla hvíldarstund eftir
erfiðan dag.
- Nú?
Hún leit upp. — Nú — hvað?
spurði hún lágt.
Hann hnyklaði brúnirnar. —
Klukkan sex eins og vant er, sagði
hann ákveðinn. — Pér komið, er
það ekki?
— Já, sagði hún þreytulega. Svo
rétti hún úr sér og sagði einbeitt:
— Nei, ég held varla að ég komi,
læknir. Ég hef höfuðverk, og ég
er þreytt. Ég held að ég verði að
taka mér nokkurra tíma frí, ef
þér leyfið. Það eru margar vikur
síðan ég hef haft frí að kvöldinu.
Þér hljótiö þó að hugsa einhvern
tíma um eitthvað annað en starfið?
— Nei.
Hún beit á vörina. — Það ættuö
þér að gera, sagði hún. — Allir
þurfa að hafa eitthvert áhugamál
utan starfsins, hversu mikilsvert
sem það er. Og nú er ég þreytt
og með höfuðverk.
— Já, þér sögðuð það, sagði hann
lágt. — Ég sagði yður líka hvað
þér ættuð að gera við honum.
— Getið þér ekki stillt yður um
að tala sem læknir — svona í
fimm mínútur? sagði hún reið.
Hún þágnaði og skammaðist sín
fyrir ósvífnina. Augu þeirra mætt-
ust sem snöggvast — hans voru
BÍLAKAUP - BÍLASKIPTI
Skoðið bílono, gerið góð koup — Óveniu glssilegt úrvol
Vel með farnir bílar
í rúmgóðum sýningarsal.
Umboðssala -
Vi8 tökum velúilitandi
bíla i umboðssölu.
Höfum bílana tryggða
gegn þjófnaði og bruna.
SÝNINGARSALURINN
SVEINN EGILSSON H.E
LAUGAVEG 105 SÍMI 22466
köld og reið — hennar afsakandi.
— Það vill svo til að ég er lækn-
ir, sagði hann rólega. — Þér verðið
að afsaka að ég get ekki hagað
mér eftir duttlungum yðar.
i — Fyrirgefið þér ... byrjaði hún
en hann tók strax fram í fyrir
henni.
— Eigum við ekki að hætta ar*
ónotast? Mig langar til þess að
ljúka við þetta í kvöld, og þess
vegna bið ég yður að gera svo
vel, að gera þaö sem ég segi.
— Ég er enginn hjúkrunar-
lærlingur, byrjaði hún, en þagnaði
þegar hún sá augnaráð hans.
i — Þá skuluð þér hætta aö haga
; yður eins og lærlingur, sagði hann
| stutt og fór inn í skrifstofu sína.
: Hurðin skall eftir honum.
— ÞAÐ EINA SEM ÞÉR
HAFIÐ ÁHUGA Á.
Mary sat á sama staö og starði
fokreiö á lokaðar dyrnar. Höfuð-
verkurinn var enn verri en áður.
Hann var andstyggilegur, hugsaði
hún með sér. Hafði hann enga
hugmynd um hvernig hann átti aö
haga sér við kvenfólk? Var hægt
að hugsa sér að Tony, til dæmis,
: mundi haga sér svona við hana
, þó hún væri meö höfuðverk? Hann
mundi vera alúðlegur og nærgæt-
inn. Hann mundi biðja hana um
að reyna ekki meira á sig í kvöld,
og líklega mundi hann stinga upp á
aö hún legðist fyrir og hvildi sig
nokkra klukkutíma. Elsku Tony ...
Hún fór allt I einu að skjálfa. Hún
titraði af löngun eftir Tony og
ástaratlotum hans. Það var það,
sem hún ósjálfrétt þurfti þegar
hún var þreytt og angurvær. Konan
þurfti verndar og ástar mannsins
við, — án þess var hún eins og
ósjálfbjarga barn.
Klukkan varð sex og enn var
Mary með kvalir í höfðinu, en þó
dálítið hressari eftir aspírintöflum-
ar. Hún hafði ekki farið út í garð-
inn, en í stað þess hafði hún hvílt
sig um stund í rúminu.
Þegai hún kom í skrifstofuna
leit Carey á hana og setti stút á
munninn. — Jæja — þér hafiö
höfuðverk ennþá. Nei, þér skuluð
ekki malda í móinn, sagði hann og
bandaði frá sér. — Það er auðséð,
að yður er illt í höfðinu — maður
þarf ekki að vera læknir til þess
að sjá það. Hann hallaði sér aftur
í stólnum og brosti aðeins. — Nú
hafið þér fengið skammt af yðar
eigin lyfi, læknir. Ef ég man rétt
er ekki langt síðan þér sögðuð mér
að einn af sjúklingunum okkar
notaði höfuðverkinn sem skálka-
skjól fyrir letina í sér. Ég lft svo
á, sem ástæöan til þeirrar leti hafi
, '.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.V.’.V.V.V.V.’.V.V.V
PIRA-SYSTEM
Tvímælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu-
húsgögnin á markaönum. Höfum lakkaðar PIRA-hillur, ;
teak, á mjög hagstæðu verði. !
Lítið f SÝNINGARGLUGGANN, Laugavegi 178'. !
i
STALSTOÐ s/f, Laugavegi 178 (v/Bolholt), sími 31260
.VV.VVVVVVVVVVVV.VVVV.VVVVVVVVVVVVVVVVVVVV.V
1
verið einhvers konar sálarstríð.
Eigum við að reyna að finna á-
stæðuna til höfuðverkjar yðar?
Hún roðnaði og settist beint á
móti honum. — Ástæðan er engin,
sagði hún og reyndi að svara f sem
léttustum tón.
— Getur þetta komið af því, að
þér séuð ekki alls kostar ham-
ingjusöm?
Hún hrökk við og ýtti stólnum
fjær honum. — Ég er ekki sjúkl-
ingur, sagði hún og stökk upp á
nef sér. — Ég þarf engrar læknis-
hjálpar við.
— öllum líður illa öðru hverju,
sagði hann hægt. — Hvers vegna
eruö þér svona hrædd við að með-
ganga, aö það er það, sem gengur
að yður, læknir? Hann hallaði sér
aftur f stólnum. — Sjáið þér til,
ég er ekki eins blindur og þér
haldið. Ég hef veitt yður nána at-
hygli sfðan þér fóruð að vinna hjá
mér, og mig langar til að hjálpa
yður.
— Það er fallega hugsaö, sagði
hún hikandi. Hún varð hissa á
þessum vingjarnlega tón. — En
þér skuluð ekki hafa áhyggjur af
mér.
— Ég geri það ekki, sagði hann
ofur blátt áfram. — Ekki þá
nema óbeinlínis. Það sem< ég hef
áhyggjur af, er að maður getur
ekki búizt við, að maður geti hjálp-
að öðrum — sjúklingunum okkar
með öðrum orðum — ef maður á
í sálarstríði sjálfur. I þessu starfi
verður maður fyrst að gera hreint
?: rir sínum eigin dyrum, áður en
maður fer að fást við hreingerning-
ar hjá öðrum. Ég geri ráð fyrir
að þér séuð sammála mér um það.
Hún stóð upp og studdi lófunum
á borðið. Jæja, er þaö það eina,
sem yður finnst máli skipta? sagði
hún bitur. — Ég hefði átt að vita
það. Ég hélt sem snöggvast, að
það væri ég, sem þér hefðuð á-
hyggjur af — ekki samverkamað-
urinn eða aðstoðarmaðurinn, eða
hvað þér viljið kalla þaö —■' held-
ur ég sjálf, persónan Mary Mar-
land. Ég játa að það var heimsku-
legt af mér, en svona var það nú
samt ...
Hann stóð upp. — Þér eruð
(J 1*4» Umim Irvfvm Vihnir,
Þrælasölumennimir heyra hávaSann
og koma þjótandl. Hí-hí, krókódíll hef-
ur náð í njósnara. Ef Gimla drepur mig
ekki, gera þeir það!
Sonur Tarzans fylgir skriðdýrinu eft-
ir niðri í ánni. Þú hafðir þitt tækifæri,
Gimla, en nú er það dauðinn.
Gott Þrælasölumennimir geta ekki
séð mig hér. Þeir eru á verði núna...
en Gimla sjálfur mun bjarga mér!
þreytt. Ég skil það. Ég hef verið
of vinnuharður við yður. Ég skal
annast um þetta einn — sem þarf
að gera í kvöld. Hugsið þér ekki
um það, en hvílið yður.
— Nei-nei, sagði hann þegar
hún ætlaði að fara að andmæla.
— Ég er sjálfselskur — og ég játa
það. Og af því að ég þarfnast ekki
annars en starfs míns, hættir
mér við að halda, að þér þarfnizt
einskis annars heldur. Yöur mvmdi
líöa betur ef þér tækjuð yður fri
og Iéttuð yður upp.
Hún reyndi að segja eitthvað, en
gat ekki komið upp nokkru orði.
Hún hallaði sér upp aö þilinu fyrir
utan skrifstofudyrnar hans og
lokaði' augunum og reyndi að
harka af sér að gráta. „Taka sér
frí“. „Létta sér upp“. Hvernig?
Meö hverjum? Hvernig gat nokkur
maður veriö svo heimskur að
halda, að stúlka sem hafði unniö
eins og þræll í striklotu I margar
vikur, gæti allt í einu „létt sér
upp“?
SKÖPUÐ FYRIR ÞETTA LÍF ...
Mary fór upp í herbergiö sitt, en
hvíld fékk hún enga. 1 stað þess að
leggjast fyrir hafði hún kjólaskipti
og fór að heimsækja fööur sinn.
Marland læknir tók á móti henni
með fögnuði, eins og hann var
vanur, en hún sá strax að hann
var ekki heilbrigður. Hun horfði
rannsakandi á andlit hans með
djúpu hrukkunum kringum munn-
inn og sljóu augun, meðan þau
voru að tala saman.
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
auglýsingar Vjs,s[
lesa allir
OGREIDDIRI
REIKNINGARI
LÁTIÐ OKKUR INNHEIMTA...
Doð sparat vður t'imo og óttægindi
INNHEIMTUSKRIFSTOFAN
T/arnargötu 10 — 111 hæö — Vonarstrætismegin — S'imi 13175 (34'mur)