Aldamót - 01.01.1893, Blaðsíða 43

43
azt. En um hvað var verið að berjast? Um frelsið,
sem í fylling tímans átti að fæðast. Hví var hin-
um heiðnu þjóðflokkum útrýmt? Af því þeir vildu
banna hinni útvöldu þjóð drottins að verða öllum
þjóðum heimsins til blessunar. Gyðingar háðu þessa
bardaga, ekki fyrir sjálfa sig, heldur fyrir drottin,
sem frelsa vildi heiminn, þann drottin, er í fylling
timans opinberaði sig í syni sínum Jesú Kristi. Fyrir
það, að Gyðingar háðu þessa bardaga, birtist krist-
indómurinn í sögu mannkynsins, sem með hinu end-
urfæðandi afli sínu hefur tekizt og tekst framvegis
að lypta spilltum þjóðum og mannflokkum upp á
nýtt stig menningarinnar og bægja þannig frá hin-
um ógurlega tortímingardómi, sem annars hefði hlotið
yfir að dynja.
Hefði afguðadýrkunin unnið sigur yfir Jehóva-
dýrkuninni í Israel, mundu þeir, sem nú standa
fremst í heiminum og bera alla mannkynssöguna á
herðum sjer, standa álíka hátt og hinar allra-aum-
ustu heiðingja-þjóðir. Menntaþjóðir Norður- og Vest-
ur-álfunnar, sem nú eru að leggja undir sig hinar
aðrar álfur heimsins, af því kristindómurinn hefur
gefið þeim blessun sína og lífsmagn, hefðu þá ekki
þann dag í dag haft neitt til að hrósa sjer af.
Niðurstaða þessara hugleiðinga vorra hlýtur þá
að verða sú, að guð gamla testamentisins, sem þessu
Ijet framgengt verða, hafi í hegningardómum þess-
um öldungis ekki opinberað neina grimmd, heldur
hið sama guðdómlega rjettlæti, heilagleika og kær-
leika, sem andar til vor gegnum allt nýja testa-
mentið og einkennir alla opinberunarsögu gamla
testamentisins.
Og þegar vjer litum yfir sögu Israelsmanna