Dagblaðið Vísir - DV - 04.05.1991, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 4. MAÍ 1991.
Sérstæö sakamál
Látna konan í fom-
munaversluninni
Wilfred Bull féll alveg saman þegar
hann frétti aö konan hans hefði fund-
ist látin í fornmunaversluninni
þeirra. Hann varð meira að segja svo
utan við sig að hann fór í sturtu í
öllum fótunum. Lögreglan sagöi þó
ekkert við því enda hagar fólk sem
verður fyrir áfalli sér stundum ein-
kennilega.
„Hún mamma þín varð eftir til að
loka versluninni,“ sagði Wilfred Bull
við sautján ára gamlan son sinn,
Charles, þegar hann kom heim úr
skólanum.
Fjölskyldan bjó í stóru einbýlishúsi
sem stóð í miðjum, stórum garði fyr-
ir utan Coggeshall á Englandi. Bær-
inn er nokkuð fyrir utan London og
kunnur fyrir fornmunaverslanirnar
sem þar eru. Og það var ekki eins-
dæmi að Patsy Bull, sem stóð á fer-
tugu, yrði eftir til að loka verslun-
inni.
Wilfred.
Látin í vöru-
geymslunni
Þetta síðdegi hafði verið haldin
veisla fyrir góða viðskiptavini því
verslunin var nýbúin að fá stóra
sendingu af austurlenskum forn-
munum. Margir gestanna höíðu ver-
ið ríkir safnarar og salan haíði geng-
ið vonum framar.
Charles sat um hríð heima og beið
eftir móður sinni en þegar hún kom
ekki ók hann til verslunarinnar til
að huga að henni. Þegar hann var
kominn inn um dyrnar kallaði hann
á hana en fékk ekkert svar. Þá gekk
hann inn í vörugeymsluna þar sem
voru vörur fyrir jafnvirði tugi millj-
óna króna. Þar fann hann móður
sína látna. Hafði blætt úr höföi henn-
ar og við nánari athugun sá hann að
hún var látin.
Eftir að lögregla og sjúkraliðar
komu á staöinn ákvað Charles að
fara heim. Hann vildi vera hjá fóður
sínum þegar hann fengi fréttina.
Wilfred hlustaði á frásögn sonarins
en féll siðan alveg saman um stund.
Svo fékk hann sér nokkra sopa af
sterku víni og bað son sinn um að
aka sér til verslunarinnar.
Vitni yfirheyrð
Lögreglan hóf nær samstundis
rannsókn. Var í fyrstu talið hugsan-
legt að frú Bull hefði fallið úr stiga í
vörugeymslunni og hlotið slæman
höfuðáverka. En þegar Wilfred stað-
festi að ekki væri allt þaö fé í pen-
ingaskápnum sem í honum ætti að
vera var ekki hægt að útiloka að
ræningjar hefðu verið á ferð og kom-
ið hefði til átaka mHli frú Bull og
þeirra.
Feðgamir héldu aftur heim eftir
nokkra stund. Ekki leið þó á löngu
þar til rannsóknarlögreglumenn
komu til að ræða við þá. Það vakti
athygli þeirra aö Wilfred Bull tók á
móti þeim í rennvotum fötum.
„Ég þurfti að fara í kalda sturtu,"
sagði hann og baöst síðan afsökunar
á því að hann hefði farið í hana í
öUum fótunum. Rannsóknarlög-
reglumennirnir sögðu hins vegar
ekkert því þeir voru vanir því að fólk
sem varð fyrir áfalli hegðaði sér ein-
kennilega.
Er hér var komið sögu lá fyrir að
frú Bull hefði verið skotin í höfuðið.
Og þar eð ekki var ljóst hvernig
dauða hennar hafði boriö að höndum
var rætt við eiginmanninn fyrst.
Lögreglan hafði þó heyrt frá fólki,
sem veriö hafði í nágrenni verslunar-
innar þetta síðdegi, að svörtum
Volkswagen Golf eða Escortbíll hefði
verið ekið frá henni á miklum hraða
og hefðu þrír menn verið í honum.
Þótti vel koma til greina að þeir hefðu
rænt fénu sem vantaði og síðan orðið
frú Bull að bana.
Áhrifaríkir
viðskiptavinir
Það hefði ekki verið í fyrsta sinn
sem Bullhjónin hefðu verið rænd.
Aðeins viku áður höfðu veriö gerðar
tvær tilraunir til innbrots í verslun-
ina. Þá hafði nokkrum sinnum verið
brotist inn í einbýlishúsið þeirra.
Blöðin sýndu láti Patsy Bull mik-
inn áhuga. Þau Wilfred áttu meðal
viðskiptavina sinna margt frægt og
ríkt fólk og þannig hafði á sínum
tíma birst mynd af þeim með Harold
Wilson, fyrrverandi forsætisráð-
herra.
Margir vinir og viðskiptavinir
hjónanna voru yfirheyrðir og nokkr-
ir úr hópi blaðamanna skýrðu frá því
hvernig Bullhjónin hefðu orðiö jafn
efnuö og raun bar vitni.
Það voru Wilfred og bróðir hans
David sem stofnað höfðu fornmuna-
verslunina þegar þeir voru á þrítugs-
aldri og hún hafði strax fariö að gefa
vel af sér.
Forsagan
Haust eitt höfðu þeir bræðurnir
verið á fasanaveiðum saman og þá
hafði David orðið fyrir voðaskoti og
látist.
Patsy var trúlofuð David þegar
hann dó. Hún syrgði hann mjög og
það gerði Wilfred bróðir hans líka.
Þaö var sem sorgin tengdi þau nánar
en áður. Og svo fór að Wilfred erfði
hlut bróðurins í versluninni og fyrr-
um unnusta bróðurins varð konan
hans. Ári eftir slysið voru þau gift.
Patsy var glaðlynd kona og opinská.
Þau eignuðust tvö börn og urðu með
árunum vel efnuð á rekstri forn-
munaverslunarinnar. Þá sýndi það
sig að Wilfred var hagsýnn og dug-
legur fjármálamaður.
Árið 1980 brann einbýlishús þeirra
til grunna. Það var tryggt fyrir tugi
milljóna og fyrir vátrygingarféð gátu
þau reist sér nýtt hús sem var enn
glæsilegra en þaö sem þau höfðu átt.
Þá var það vel búið fallegum munum.
Ótrygglyndi
Þegar hér var komið sögu fór Wil-
fred að halda fram hjá konu sinni.
Hjákonan hét Carol og var tólf árum
yngri en hann.
Patsy var sú síðasta sem komst að
ótryggð manns síns. Var þó samband
Wilfreds og Carol búið að vera á
hvers manns vörum í Coggeshall um
tíma. Þegar Wilfred varö loks að við-
urkenna fyrir konu sinni að hann

Patsy og Wilfred Bull.
Einbýlishús Bullhjónanna.
Þessi mynd var tekin er Alexandra prinsessa kom í fornmunaverslun Bull-
hjónanna.
hefði haldið fram hjá henni reiddist
Patsy mjög og rifust þau hjón en að
lokum fékk hún hann til að lofa sér
því að hætta að hitta Carol.
Daginn sem Patsy dó, meðan veisl-
an í versluninni stóð yfir, vildi svo
til að hún gekk fram á skrifstofuna
meðan maður hennar var í síman-
um. Hann varð ekki var viö hana en
hún heyrði að hann var að tala við
Carol. Varð henni þá ljóst að maður
hennar haföi ekki staðið við þau orð
sin að hætta að hitta hjákonuna.
Þegar gestimir voru farnir gekk
Patsy til manns síns og bað hann um
að koma inn á skrifstofuna og ræða
við sig. Þar lýsti hún því yfir að hún
krefðist þess aö fá skHnað frá honum.
Wilfred brást illa við og sagði að
hann vildi ekki veita henni skHnað
því gerði hann það færi hún fram á
helming allra eigna þeirra.
Aðdragandinn
Um hríð stóðu þau hjón og deildu
um hjónaskilnað. Patsy sagðist ekki
geta búið lengur með manni sem
héldi fram hjá henni fyrir allra aug-
um og bætti svo gráu ofan á svart
með því að gefa um það heit að hann
ætlaði aö hætta að hitta hjákonunan
en héldi því engu að síður áfram.
Væri ljóst að hann hlyti að vera mjög
hrifmn af Carol og greimlegt að eng-
inn grundvöllur væri lengur fyrir
hjónabandinu.
Skyndilega kom Patsy auga á
skammbyssu á skrifboröi Wilfreds.
Var byssan vafin í kvensokk.
„Þetta er sokkur af Carol!“ hrópaði
hún og greip um skammbyssuna. í
örvæntingu sinni hljóp hún síðan út
úr skrifstofunni og inn í vörugeymsl-
una og Wilfred hljóp á eftir henni.
Skýring sem fékk
ekki staðist
Ofansagt kom fram þegar yfir-
heyrslur héldu áfram í málinu og svo
aftur þegar réttarhöldin hófust. í
framhaldi af því sagöi Wilfred að
kona hans hefði skotið sig af slysni
þegar hann hefði reynt aö ná byss-
unni af henni.
„Ég varö skelfdur," sagði hann, „og
tók peninga úr peningaskápnum til
þess að þetta liti út eins og rán.“
Skammbyssan, af Smith & Wesson
gerð og með hlaupvíddina .35, fannst
að tilvísan Wilfreds undir íjöl í gólf-
inu heima í bókaherberginu hjá hon-
um.
Við yfirheyrslur á vinum og kunn-
ingjum Bullhjónanna kom fram að
vinkona Patsy hafði hringt á heimili
hjónanna og spurt um hana þegar
hún lá andvana á gólfinu í vöru-
geymslunni. Wilfred Bull kom í sím-
ann og lýsti því þá yfir að kona hans
gæti ekki komið í símann af því hún
væri í baði.
Þegar Wilfred hafði gefið skýringu
sína á aðdragandanum að láti konu
sinnar og þegar rannsóknarlögregl-
an haföi lokið störfum sínum var
honum skýrt frá þvi að hann gæti
ekki hafa sagt satt.
„Það getur enginn skotið sig í aft-
anvert höfðuðið af eins til tveggja
metra færi, herra Bull,“ sagði sá við
hann sem rannsókninni stýrði. En
þannig hefði Patsy Bull orðið að fara
að stæðist frásögn manns hennar.
Réttarhöldin vöktu ekki síður at-
hygli blaða en voveiflegur dauði
Patsy Bull á sínum tíma.
Wilfred Bull var dæmdur fyrir að
hafa myrt konu sína eftir að hafa
neitað að deila með henni eignum
þeirra hjóna. Hann afplánar nú
þyngsta fangelsisdóm sem hann gat
fengið.