Alþýðublaðið - 18.04.1967, Side 16

mmm
VIDTAL VIÐ SKALD
Fyrir nokkrum dögum birtist
hér á baksíðunni leikrit eftir ungt
byltingarsinnað skáld, og nefndist
bað Skáldið og ástin. Okkur datt
i hug að leita þetta merkilega
skáld uppi og fundum hann loks
i hrörlegu þakherbergi sínu í
Vesturbænum. Hann lá þar á gólf
inu, hafði sett lappirnar í kross
og reykti vindil. Klæddur var
Taann í víðar molskinnsbuxur og
rifna sjóarapeysu. Hár hafði hann
niður á herðar og var það ógreitt.
VIÐ: Hefurðu gert mikið að því
að yrkja?
SKÁLDIÐ: Já — og þá einkum
og sérílagi á vertshúsum bæjarins.
Nú, sum ljóðin yrki ég í miðju
Bankastræti og þarf þá stundum
að flýta mér heim til að hripa nið-
tir, áður en ég gleymi þeim. Ann-
ars yrki ég aðallega sitjandi á
(kopp.
VIÐ: Hvað um leiklistina?
SKÁLDIÐ: Ég tel mig vera
skáld fáránleikans. Aðallega hef
ég lagt rækt við syonefndar happ-
ening-sýningar, þar sem sérhver
áhorfandi er eiginlega þátttakandi
í leiknum. Því miður hafa þess-
ar sýningar ekki fengið inni í
leikhúsunum hér, þær þóttu víst
of grófar.
VIÐ: Hvernig fara svona sýn-
ingar fram?
SKÁLDIÐ: Það er nú erfitt að
útskýra það í stuttu máli. Við
kannski tökum upp á því að af-
klæðast, ganga síðan að áhorf-
endum og klípa í eyrun á þeim.
Nú, stundum tökum við lifandi
hænu, skerum hana á háls og
sjúgum síðan blóðið ellegar við
lesum úr sheikspír afturábak, !hald
andi á koppi í hægri hendinni. Þá
er venjulegast elektrónisk músik í
bakgrunn, þar sem spilað er á
öskutunnur, blikkdósir og hrossa-
bresti. Á meðan útbýtlr kvenmað-
ur nærfatnaði til áhorfenda.
Einhvern tíma færðum við
svona sýningu út á Lækjartorg,
þar sem einn okkar svaf á einum
bekknum, klæddur í kjól og hvítt,
haldandi á hálfétinni pylsu í ann-
arri hendinni og með banana í
eyrunum. Átti þetta að tákna að-
HEILSULINDIN
Ó, sæla heimsins heilsulind.
Sem hrísla verð ég grönn
við allskyns nudd og nuð og juð,
og naumast meira en spönn.
En guð var alltaf góður mér
og gaf mér marga björg
og einnig þessi „aukapund",
sem urðu helzt til mörg.
Ég þyngdist meira en þarflegt var,
og það er fyrir sig,
en nálaraugu allar dyr
eru orðnar fyrir mig.
Með rögg og festu ræðst ég að
þeim rækals fituvef,
unz hvert það pund, sem guð mér gaf,
ég gert að engu hef.
gerðarleysi stjórnarvaldanna.
VIÐ: Hefurðu eitthvað fengizt
við málaralist?
SKÁLDIÐ: Já, ég gerði nú eitt
stórkostlegt málverk, sem enn hef
ur ekki komizt á sýningu. Fyrst
hengdi ég léreftið upp á vegg hjá
mér og sletti þeyttum rjóma á
það. Síðan bar ég kúamykju yf-
ir, vætti síðan vasaklút í hlandi
og strauk úr kúamykjunni. Þá
setti ég hveiti og smjörlíki yfir
og hengdi þetta síðan út á snúru
til þerris. En nágrannarnir munu
eitthvað hafa misskilið list mína,
því þeir þoldu þetta ekki og ætl-
uðu að henda málverkinu í ösku-
tunnuna. Mér tókst samt að verja
það allri ágengni og geymi það nú
undir rúmi mínu.
VIÐ: Hvað mun þetta málverk
eiga að tákna?
SKÁLDIÐ: Ætli það túlki ekki
sálarástand sjálfs míns.

spdug
— Ég lagaði bílinn svolítið, nú fer ekki eins hræðilega mikið fyrír
honum.
Svipast um i Aðalstræti eftir
Árna Óla.
Fyrirsögn í Lesbók Moggans.
Aldrei kaupi ég annað mcð
afborgunum en það. sem ég
hef ekki efni á að fá mcr ...
Það er ekki ncma einn gæl
sem hefur gifzt þeirri einu
réttu. Það var Adam ....
Það hef ég Iengi vitað að
þeir eru hræddastir um að
míssa æruna, sem hafa hana
ekki ...