Dagur - 31.08.1960, Blaðsíða 4

4
5
Skifting arðs og auðs
ÞAÐ TOK langan tíma fyrir þjóð-
ina að átta sig á því, að á íslandi er
naumast liœgt að Iifa og ekki liægt að
sækja fram til bættra lífskjara án víð-
tæks samstarfs. í gegnum hinar
myrku aldir blundaði trúin á mátt
samtakanna og félagshyggjunnar, á
meðan erlent vald réði lögum og lof-
um, oft í skjóli íslenzkra stórbokka,
eða með aðstoð þeirra. Bóndi, sem
keypti kornmat eða annað til lífs-
bjargar á öðrum verslunarstað en
honum var fyrirskipað, var húðstrýkt-
ur og sektaður. Fáir menn og ríkir
sátu yfir hlut margra og fátækra og
arðrændu þá miskunnarlaust þar til
fjöldinn tók höndum saman til varn-
ar og síðan til þeirrar sóknar á öllum
sviðum efnaliags og atvinnumála, sem
gerbreytti lífi íslendinga.
ALLA STÆRSTU áfangana til
bættra og jafnra lífskjara, sem við nú
búum við á síðustu árum, má rekja til
félagsmálaþróunarinnar, þeirra fjöl-
skyldusjónarmiða að allir hafi rétt til
lífsins gæða, hver veiti öðrum nokk-
um stuðning og að mörgum er auð-
velt að ryðja steini úr götu, sem ein-
um er ofviða. Kaupfélögin brutu
dönsku einokunina á bak aftur, sam-
tök bænda, verkamanna, sjómanna og
iðnaðarmanna eru sverð og skjöldur
fjölmennra starfshópa og þannig
mætti lengi rekja. Félagsmálaþróun-
in varð sá aflgjafi, sem flestar fram-
farir síðustu áratuga verða raktar til.
í henni sameinaðist félagsöryggið og
hið frjálsa framtak.
AÐ SJALFSÖGÐU deilum við um
skiptingu auðs og arðs og höfum allt-
af gert síðan við höfðum nokkuð um
þá skiptingu að segja. Þær deilur eru
oft harðar. Fámennið skapar pólitísk
návígi og of margir lúta boðum og
bönnum stjórnmálaflokkanna, skilyrð-
islaust.
EFNAHAGSMÁLIN ERU alltaf
dagsins mál og hljóta að verða það. I
þeim hefur oltið á ýmsu, en þegar um
þau er rætt af sanngirni, verður það
flestum ofarlega í huga, að hvergi
hafa lífskjör ahnennings verið jafnari
en hér á landi og óvíða betri en þau
voru orðin hin síðari ár. Þjóðartekj-
umar hafa aukist mun meira en fólks-
fjölgunin, vegna þess að atvinnutæk-
in voru efld í risaskrefum, meðfram
fyrir erlent Iánsfé. En einmitt vegna
aukningar atvinnutækjanna og fram-
leiðslunnar varð þjóðinni Iéttbærara
að greiða vexti og afborganir erlendra
lána en nokkru sinni fyrr. Framfara-
stefnan, sem á félagshyggjunni byggð-
ist, var ekki aðeins réttlætanleg held-
ur bein undirstaða hinna góðu lífs-
kjara. Þann tíma allan, sem framfarir
urðu örastar, eða 30—40 síðustu árin,
var hin alþjóðlega íhaldsstefna neydd
til að draga inn klærnar. Islenzki
íhaldsflokkurinn, sem skipti um nafn
og kallaði sig Sjálfstæðisflokk, er í
eðli sínu mótfallinn hinni öru þróun
og jafnri skiptingu auðs og hann sit-
ur nú að völdum. Kjaraskerðingar-
stefna hans, sem nú er upp tekin, fel-
ur í sér verkfallshættu. Ríkisstjómin
getur enn afstýrt henni, t. d. með
vaxtalækkun og öðrum þeim leiðum,
sem brjóta sárasta oddinn af því
vopni, sem nú ógnar lífskjörum hins
almenna borgara.
I byggðasafni á Grenjaðarstað
Þegar byggðasafnið á Grenj-
aðarstað í S.-Þingeyjarsýslu var
opnað, 9. júlí 1958, sagði Jóhann
Skaptason sýslumaður m. a. í
ræðu sinni við það tækifæri:
„Það er alþjóð kunnugt, að á
síðustu áratugum hefur orðið
gjörbreyting á lifnaðar- og at-
vinnuháttum þjóðarimiar. Feð-
ur okkar og mæður bjuggu við
svipaða Iífshætti, sem forfeð-
umir í 1000 ár. Nú allt í einu
hafa öll göndu tólin og tækin
verið lögð til hliðar og víða
varpað á sorphauginn. Þau hafa
týnst og horfið með gömlu torf-
bæjunum, sem líka eru að
kalla afmáðir.
Það er álit margra góðra
manna, að þjóðinni sé nauðsyn-
legt að þekkja fortíð sína, vita á
hvern hátt þjóðin lifði í þessu
landi um þúsund ár.“
Á aðalfundi Bændafélags
Þingeyinga 1950 flutti Jón Har-
aldsson tillögu um að kosin yrði
þriggja manna nefnd til að at-
huga möguleika á stofnun
byggðasafns í Þingeyjarsýslu og
var hún samþykkt. Nefndin tók
þegar til stSrfa og síðan bættist
við maður í hverjum hreppi
„til söfnunar muna í byggða-
safnið“.
Áhugi Þingeyinga fyrir varð-
veizlu gamalla muna, sem oft-
lega varð vart í viðtölum og í
ræðum manna við ýmis tæki-
færi, beindist nú að ákveðnu
marki undir leiðsögn mjog dug-
legra manna og undirbúningur
var hafinn af fullum krafti.
Páll H. Jónsson kennari á
Laugum hefur manna mest
unnið að söfnun, hann setti og
upp alla munina, þar sem þeir
eru nú, í gamla bænum að
Grenjaðarstað og skrásetti þá.
En fyrst var hinum gömlu mun-
um komið fyrir á Stóru-Laug-
um í Reykjadal, og urðu þeir
fleiri og dýrmætari en nokkurn
hafði grunað og áhugi almenn-
ur mjög mikill. Skráð var saga
hvers hluts.
Eftir því sem safnið óx varð
Ijósara en áður, að finna varð
hentugt húsnæði. í miðri sýsl-
unni, að Grenjaðarstað, var
gamall bær, reisulegur, vígður
sögulegum minningum. Orlög
hans sýndust hin sömu og ann-
arra íslenzkra torfbæja, en
áhugamenn unnu að varðveizlu
hans og Þjóðminjasafnið tók
hann upp á sína arma. Bænda-
félagið fékk nú bæinn til að
geyma byggðasafnið í og þar
hefur bær og safn verið til sýn-
is í 2 ár. Safnið er ekki forn-
gripasafn heldur munasafn. —
Safnvörður er Olafur Gíslason
bóndi á Kraunastöðum.
Heimsókn í safnið.
Fyrir nokkrum dögum átti eg
þess kost að koma í byggðasafn-
ið að Grenjaðarstað og skoða
það í ró og næði undir hand-
leiðslu Páls H. Jónssonar, en
Olafur safnvörður leiðbeindi
samtímis öðrum gestum.
Fyrstu áhrifin, sem maður
verður fyrir á leiðinni inn
rökkvuð moldargöngin, eru
sterk og næsta óþægileg. —
Manni er beinlínis kippt 30—40
ár aftur í tímann á fáeinum
sekúndum. Moldargólf og
moldarveggir, hálfrökkrið, hið
þunga loft torfhúsanna, hlóðar-
eldhús, búrið með öllum gömlu
kyrnunum, kollunum og trogun-
um, gerðum af tré af íslenzkum
höndum, baðstofan, hjónahúsið,
stofan, skálinn, skemman og
hvað þær nú heita allar vistar-
verurnar 20 að tölu í hinum
gamla bæ, og 1000 gamlir mun-
ir, flestir á sínum stað. Allt er
þetta óraunverulegt nú.
Og maður spyr sjálfan .sig í
alvöru: Getur það verið, að það
séu aðeins 30—40 ár síðan allur
þorri fólks á íslandi bjó í mold-
arhúsum? Já, og flestir mið-
aldra menn og eldri slitu barns-
skónum í þeim. Mæður okkar
velfullorðinna stóðu við hlóðir,
rafmagn var lítt þekkt, útvarp
og sími óþekkt orð í þeirra ung-
dæmi. Afar okkar og ömmur
þurftu sjálf að spinna og vefa
öll klæði. Þá var enginn bíll,
engin dráttarvél, túnin þýfð og
slegin með orfi og ljá, bátar
knúðir árum, engin flugvél til.
Þá voru öll þau tól og tæki,
sem nú eru varðveitt á byggða-
safninu, sem sjaldgæfir hlutir,
hin nauðsynlegu og algengu
tæki í lífsbaráttunni.
Það er e.t.v. erfitt fyrir ungt
fólk að átta sig á því á byggða-
safni, hve allir hlutir eru þar
með fc-mlegum og fjarrænum
blæ og þó flestir úr daglegu
lífi fólks fram á fyrstu áratugi
þessarar aldar. En það er ó-
maksins vert að reyna það og
líklegt til aukins skilnings á
lífi feðranna, fremur en allt
annað. Auðvitað kemur manni í
hug hvort sú breyting, sem
orðið hefur í atvinnu og lífsbar-
áttu Islendinga, hafi ekki of-
reynt þá taug, sem á hverjum
tíma tengir nútíð við fortíð, og
hvort fornar dyggðir hafi ekki
farið forgörðum í þessari bylt-
ingu. Svarið er ekki á reiðum
höndum og er framtíðarinnar.
Hitt er víst, að við höfum risið
úr öskustónni, höfum fest hend-
ur á fleiri og meiri hamingjunn-
ar hnossum en afa okkar og
ömmu dreymdi um. En enginn
fékk okkur þetta upp í hend-
ur nema þrotlaus vinna, mennt-
un og sá kjarkur, sem ein
kenndi þjóðstofninn fyrir þús-
und árum og hélt í honum líf-
Oft var góður biti í buri (Ljósm. Gunnar Rúnar).
Gísli Ólafsson t. v. og Páll Jónsson. (Ljósm. Gumiar Rúnar).
Kirkjan og gamli bærinn að Grenjaðarstað. (Ljósm. E. D.).
inu allt til okkar daga. Tung-
una fengum við líka í arf og
bókmenntirnar sem eru einu
listaverkin sem varðveittust til
okkar daga. Það virðist ekki
hætta á, að við höfum farið of
hratt eða „týnt sálinni“ í hinni
miklu þjóðlífsbyltingu, á með-
an við kunnum fornsögurnar,
syngjum ljóð Hallgríms Péturs-
sonar, og Matthíasar, lesum
Davíð og Einar Ben., og svæf-
um bömin með orðum skálds-
ins úr Oxnadal.
Sporreka Fjalla-Bensa.
I stuttri blaðagrein er cgern-
ingur að lýsa nema örfáu af því
sem fyrir auga ber í Byggða-
safni Grenjaðarstaðar. Þar eru
1018 skrásettir munir í 20 vist-
arverum. En Páll H. Jónsson
fræðir mig um þá hluti, er sér-
s.taklega vekja forvitni mína.
Hér er til dæmis sporreka
Fjalla-Bensa, eða Benedikts
Sigurjónssonar, er frægur varð
fyrir . fjárleitir, útilegur og
hreysti. Sporrekuna notaði
hann til að grafa sig í fönn,
prófa ís og styðjast við. Hún er
úr tré og gæti frá mörgu sagt,
mætti hún mæla.
Danska fílabyssan.
Asamt öðrum gömlum skot-
vopnum, sem flest eru fram-
hlaðningar, er byssa ein mikil
og falleg, númer 4 og fram-
hlaðningur. Hún er smíðuð í
Danmörku og ætluð til fílaveiða
en komst í hendur íslenskra og
var notuð sem selabyssa og
þótti kjörgripur hinn mesti og
undravel hefur hún verið hirt,
því að hún er líkari nýrri byssu
en gamalli. Maríus Benedikts-
son sjómaður í Húsavík átti
byssu þessa og banaði með
henni mörgum sel. Síðan var
hún í eigu sona Maríusar og er
hún frá þeim komin á safnið.
Silfurspónn Skarða-Gísla.
Skarða-Gísli var landfrægur
hagyrðingur. Hann gaf dóttur
sinni silfurskeið mjög fagra
árið 1859, stuttu fyrir andlát
sitt. En aftan á skeiðinni er
grafið: Hans Peter Rasck 1727.
Skeiðin er skreitt og krotuð og
meðal elstu muna safnsins á
Grenjaðarstað.
Ljósmóðurtaskan.
Kristín Sigurðardóttir frá
Sandhaugum í Bárðardal er
önnur fyrsta íslenzka konan,
sem nam Ijósmóðurfræði er-
lendis. Ljósmóðurtaska hennar
er á byggðasafninu ásamt
nokkrum fremur frumstæðum
áhöldum og lausnarsteini.
Furuf jalirnar úr Lundar-
brekkukirkju.
Páll H. Jónsson rakst á tvær
útskornar furufjalir uppi í
turni í Lundarbrekkukirkju og
voru þær undir sperru og öll-
um gleymdar. Þær eru nú í
byggðasafninií. ' Þær eru þétt-
skornar á báðum hliðum, fögr-
um og skýrum útskurði og hafa
að geyma grafskrift um hjónin
Jón Jónsson ríka á Mýri fædd-
an 1768 og konu hans Herdísi
Ingjaldsdóttir, fædd sama ár.
Á bakhlið þeirra fjþlar, sem
minningu Herdísar geymir, er
þetta erindi:
Rádvandur digda lærdu list
lífs medan dvelur hér
þetta líferni þóknast Christ
því miskun veitir þíer
leir jardar þo ad hold hylíst
heidrud þín mining er
en salin fær himnasæluvist
sem aldrei framar þver:
Höfundur og þeir er fjalirnar
skáru, eru óþekktir.
Stokkabelti og koffur.
Safnið geymir m. a. stokka-
belti og koffur úr silfri en gyllt,
mjög fagurt hvort tveggja. Það
átti Rósa Árnadóttir, sem eitt
sinn var ráðskona hjá Bene-
dikt Sveinssyni sýslumanni
Þingeyinga.
Ur eigu Jóns Sigurðssonar.
Borð eitt mikið er þarna úr
eigu Jóns Sigurðssonar forseta.
Kristján Jónasarson frá Narfa-
stöðum í Reykjadal keypti
borðið á uppboði í HÖfn, en
hann var þar búsettur. Síðar
var borð þetta flutt í Narfa-
staði og kom þaðan á safnið.
Fyrsta orgelið.
Orgelið var keypt til Skútu-
staðakirkju um 1880. Það var
flutt frá Húsavík á kviktrjám
um Reykjahverfi og Hólasand
til Mývatnssveitar. Þegar Skútu
staðakirkja fékk annaj’S orgel
varð Hjálmar á Ljótsstöðum í
Laxárdal eigandi hins gamla
hljóðfæris. Þórlaug dóttir
Hjálmars eignaðist síðan orgel-
ið og gaf hún safninu að Grenj-
aðarstað það nýlega. Það er enn
Hljómmikið og raddjfagurt og
alveg ófalskt.
Líkan af fyrstu brúnni.
Þegar brúa skyldi Laxá ná-
lægt Laxamýri, gerði hugvits-
maðurinn Magnús Þórarins-
son á Halldórsstöðum í Lax-
ái'dal nákvæmar áætlanir að
brúarsmíðinni og smíðaði líkan
af brúnni úr tré. Líkan þetta er
enn til og furðu lítið skemmt
þótt það væri af börnum notað
í brú yfir bæjarlæk. Áætlanir
og líkan sendi Magnús sýslu-
nefnd. En brú þessi þótti of dýr
og var ekki farið eftir tillögum
Magnúsar. En þegar nýja brúin
var sett yfir ána, svignaði hún
svo mjög að styrkja varð hana
til muna frá því, sem gert var
ráð fyrir. Trúlegt þótti mörg-
um, að betur hefði verið farið
að ráðum Magnúsar á Halldórs-
stöðum.
Þannig mætti lengi rekja.
Hver munur á sína sögu og eru
margar þeirra skrásettar og
hinar merkilegustu.
I byggðasafninu að Grenjað-
(Framh. á 7. síðu).
í baðstofunni var unnið og sofið. (Ljósm. Gunnar Rúnar).
Vaxadi álmgi fyrir knattspyrnu
segir Steingrímur Biörnsson í viðtali við biaðið
Meðal knattspyrnumanna og
knattspyrnuunnenda þykir það
hinn mesti heiður að vera val-
inn í landslið og keppa í lands-
leikum í þessari íþróttagrein.
Steingrímur Ingi Björnsson,
19 ára piltur úr Glerárhverfi á
Akureyri, er eini Norðlending-
urinn, sem notið hefur þessa
heiðurs í sumar. Hann hefur
getið sér góðan orðstír á knatt-
spyrnuvellinum og án undan-
tekninga hjá knattspyrnugagn-
rýnendum.
Steingrímur notar hvorki vín
né tóbak og er traustur maður
jafnt í starfi og leik. Sem
drenghnokki vann hann að
dreifingu Dags hér í bæ og var
einn þeirra, sem hvorki brást
trúnaði blaðsins í starfi eða í
prúðri framkomu. Hann vinnur
nú við afgreiðslu í Raflagna-
deild Kaupfélags Eyfirðinga á
Akureyri og fær samhljóða
vitnisburð þar. í fyrstudeildar
keppninni hefur Steingrímur
gert 7 mörk af þeim 16, sem
Akureyringar hafa gert.
Hann svarar nú nokkrum
spurningum blaðsins.
Hvað finnst þér um úrslitin í
f yrstudeildarkeppninni ?
Urslit hinna ýmsu leika hafa
verið mjög óvænt og gert
keppnina bæði spennandi og
tvísýna og gildir það jafnt um
þau lið, sem nú hafa flesta
vinninga og þá sem fæsta vinn-
inga hafa. Akurnesingar eru
efstir með 12 vinninga, en Ak-
ureyringar lægstir með 4 vinn-
inga. Sem dæmi um óvænt úr-
slit má nefna, að Fram vann
KR með 3:2, ÍBK vann Fram
með 4:2 og ÍBA vann KR
með 5:3.
Þjálfun og val leikmanna?
Jens Sumarliðason var þjálf-
ari okkar síðastliðinn vetur og
fram á sumar og Ríkharður
Jónsson var hér í vikutíma síð-
ast í júlí og þjálfaði okkur. En
þá var oftast rigning og leik-
menn ekki nægilega áhugasam-
ir um æfingarnar. Fimm manna
knattspyrnuráð velur liðið, sem
leikur hverju sinni og mun
seint verða valið svo að öllum
líki.
Leikur ykkar við KR á suimu-
daginn vakti athygli?
Já, sigur okkar í þeirn leik
tel eg mest því að þakka hve
sigurviljinn var mikill og sam-
stilltur án nokkurra undantekn-
inga. Við vorum eins og einn
maður og náðum þess vegna
svo vel saman í leiknum. Svo
tókst okkur að gera fyrsta
markið og lékum því líkast sem
við hefðum aldrei þurft að
leika varnarleik.
Hvernig gengur ykkur í bar-
áttunni við áfengið?
Reglusemi hefur verið með
ágætum í öllum þeim ferðum,
sem farnar hafa verið í sumar.
Margir okkar bragða aldrei
áfengi, segir Steingrímur og
telur á fingrum sér og mér
skilzt að fullur helmingur okk-
ar ágæta knattspyrnuliðs sé
ósnortinn af blíðmælum Bakk-
usar.
Ilvað segir þú um aðstöðu til
æfinga hér heima?
Aðstaðan er ekki góð. Við
*höfum eiginlega ekki aðstöðu til
að æfa okkur yfir vetrarmánuð-
ina og fram í júní. íþróttasalur-
inn í íþróttahúsinu er of lítill
til knattspymuæfinga, en hins
vegar góður til margs konar
æfinga af öðru tagi. Okkur er
bannað að æfa á grasvellinum
þar til síðari hluta júnímánað-
ar. Það vilja koma flög framan
líllííi. .
**«*#**«#•#*
í?fídí«í«;.
tnsisíiiíssisr.v
*s#*«4M««***a**£
%*4>****%******$.
-r. x
* yApUíV,
/Jííííílíir,
i ÍÍÍÍIIU
Steingrímur Ingi Björnsson.
við mörkin. Dálítið mætti bæta
úr þessu með því að hafa laus
og tilfæranleg mörk.
Fer áhugi vaxandi fyrir
knattspyrnunni?
Já, það finnst mér vera greini
legt, og eg álít, að Akureyrar-
liðið samanstandi af eins góðum
leikmönnum og þeim, sem leika
í Reykjavíkurliðunum.
Hvernig móttökur hafið þið
fengið á hinum ýmsu stöðum?
Móttökunar eru yfirleitt góð-
ar, hvar sem við komum. Ann-
ars höfum við ekki leikið neina
gestaleiki í sumar og ber því að
sjá um okkur sjálfir. Hins veg-
ar sýndu Akurnesingar okkur
þá rausn, að bjóða okkur í kaffi-
samsæti eftir leikinn við KR, og
Þróttur bauð okkm’ einnig til
kaffidrykkjú eftir leik okkar
við KR. En mikil samvinna hef-
ur verið með Þrótti og Akur-
eyringum að undanförnu.
Hvað viltu segja um yngstu
knattspyrnumennina?
Að mínu áliti hefur allt of
lítið verið hugsað um yngri
flokkana, t. d. hefur 2. flokkur
engan leik fengið í sumar, og
framan af sumri var ekkert
gert fyrir 3., 4. og 5. flokk og
æfingar hjá þeim hófust ekki
fyrr en í júlí. Það þarf að hafa
mann, sem hugsar um þá yngri,
sér þeim fyrir leikjum og held-
ur þeim saman.
Er það nokkuð að Iokum, sem
þú sérstaklega vildir minn-
ast á?
Já, það þarf að byggja hér
fullkominn æfingavöll hið allra
fyrsta. Sú aðstaða, sem nú er til
æfinga, er óviðunandi.
Blaðið þakkar Steingrími fyr-
ir svörin, tekur undir fram-
bornar óskir og vonar að síð-
ustu leikir íslandsmótsins verði
leikmönnum á Akureyri hag-
stæðir, ef ekki í sigrum, þá að
haldgóðri reynslu. — E. D.
Eftir að ofanskráð viðtal er
skrifað, kepptu Akureyringar
við Fram á íþróttavellinum hér
á sunnudaginn. Þeim leik lauk
með glæsilegum sigri Akureyr-
inga 6:3, og virðist þeim hafa
vaxið ásmegin í eldraun hinna
hörðu leika í sumar.
Með þessum síðasta leik hafa
Akureyringar tryggt sér sæti
áfram í fyrstu deild, jafnvel
þótt þeir tapi í síðasta leik sín-
um við KR á sunnudaginn.
kemur.
Sáttmáli um öryggi á liöfuiiiim
undirritaður af fiörutíu ríkjum
40 ríki hafa undirritað hinn
nýja sáttmála um öryggi á höf-
um úti, sem var saminn nýlega
á Lundúnarráðstefnu IMCO
(hinnar alþjóðlegu siglinga-
stofnunar). Onnur ríki eiga enn
kost á að gerast aðilar að sátt-
málanum.
Til að fá gildi verður sáttmál-
inn að fá staðfestingu 15 ríkja,
en af þeim verða 7 ríki að eiga
kaupskipastól sem er a. m. k.
milljón brúttó-tonn. Meðal
þeirra 40 ríkja, sem undirrituðu
sáttmálann, eru Brazilía, Sovét-
ríkin, Bretland, Frakkland, Lí-
bería, Panama, ítalía, Grikk-
land, Japan og Noregur. Dan-
mörk, Finnland, ísland og Sví-
þjóð hafa einnig undirritað
hann.
Sovétríkin, Búlgaría og Ung-
verjaland skrifuðu undir sátt-
málann með fyrirvara, að því
er snertir 8. kaflann, sem fjallar
um komu kjarnorkuknúinna
skipa til erlendra hafna. Þessi
ríki héldu því fram, að öryggis-
ráðstafanirnar í þessum kafla
væru ekki aðeins ónauðsynleg-
ar, heldur kynnu þær einnig að
hefta þróun kjarnorkuskipa. —■
«11111111111111111111111111111111111111III llllll IIIIIIIIIIIIMIIH*
I Eimreiðin f
Maí-ágústhefti Eimreiðarinn-
ar flytur tvö kvæði eftir Þóri
Bergsson, Minningar um E. H.
Kvaran eftir Guðm. Hagalín
kvæði um Grímsey eftir Þór-
ólf Jónasson, smásögu eftir
Oddnýju Guðmundsdóttur,
Hempulaus klerkur og höfuð-
skáld eftir Kristmund Bjarna-
son, ljóð eftir Tom Kristensen,
Vilhjálm frá Skáholti og F.G.
Lorea, Jafnvel unað sinn skal
til nokkurs gagns hafa, eftir
Sig. Jónsson frá Brún. Grein er
um Japan, ritdómar og margt
fleira.