Þjóðviljinn - 14.05.1954, Blaðsíða 10

XU) — Í>JÚí)vTLJiNi\ — Föstudagur 14. mai 1954
INNAN
VIÐ
MÚRVEGGINN
EFTIR A. J. CRONIN
1.
FYRRI HLVTl
Fyrsti kafli
Á miðvikudagskvöldum fór móðir Páls með sporvagn-
innm frá vinnu sinni í ráðhúsinu að Merrion Kapell-
unni til að hlýða á messu, og hann var vanur að koma
til móts við hana þegar hann kom úr síðdegisfyrir-
lestri í heimspeki við háskólann og hitta hana þegar
hún kom út. En þennan miðvikudag dróst samtal hans
við prófessor Slade svo á langinn, að þegar hann leit
á klukkuna ákvað hann að fara beina leið heim.
Það var júlí, kvöldið fagurt og þrungið von og sótug
húsin 1 Belfast höfðu fengið á sig ævintýrablæ. Þök
og reykháfa hinnar öldnu írsku borgar bar við rauð-
gullinn himin sem gaf þeim leyndardómsfullan, óraun-
verulegan svip.
Þegar Páll gekk upp Larne stræti, þessa rólegu götu
iaðraða tígulsteinshúsum, þar sem hann bjó ásamt
móður sinni í þriggja herbergja íbúð í húsinu nr. 29,
fann hann fagnaðartilfinningu gagntaka sig. Hann tók
andann á lofti yfir fegurð og fyrirheitum iífsins. Hann
stóð stundarkorn fyrir framan húsdyrnar, yfirlætis-
laus maður, berhöfðaður, í slitnum tweedfötum, og and-
aði að sér mjúku, mildu loftinu. Svo sneri hann sér
snögglega við og setti lykilinn í skrána.
Kanarífuglinn söng glaðlega í eldhúsinu. Hann blístr-
aði á móti, fór úr jakkanum, hengdi hann á snaga
írammi í gangi, setti ketilinn yfir og fór að taka til
kvöldmatinn. Nokkrum mínútum síðar sló klukkan á
arinhillunni sjö og um leið heyrði hann fótatak móð-
ur sinnar á stéttinni fyrir utan. Hann heilsaði henni
glaðlega þegar hún kom inn, grannvaxin, mædd kona
með hina ómissandi innkaupatösku sem seig dálítið í,
svartklædd og viröuleg.
„Það var leiðinlegt að ég skyldi ekki geta komið til
móts við þig, mamma“, sagði hann brosandi. „En
Slade ætlar að láta mig hafa starfið. Ég er að minnsta
kosti vongóður um það“.
Frú Burgess virti hann fyrir sér. Skollitað, hæru-
skotið hárið sem stóð framundan veðruðum hattin-
um undirstrikaði þreytusvipinn, svip kristilegs þolgæö-
is og uppgjafar sem skein úr teknu andliti hennar og
nærsýnum augunum. En svipur hennar mildaðist brátt
fyrir opinskáu og glaðlegu augnaráði hans. Guði sé
lof, andlit hans var viðfelldið, ekki sérlega frítt — aftur
þakkaði hún guði fyrir að forða honum frá hættum
þeim sem miklum friðleika fylgdu — en það var svip-
hreint, dálítið tekið, ugglaust af of miklum lestri,
kinnbeinin fullhá en litarhátturinn hraustlegur, augun
ljósgrá og ennið breitt, hárið jarpt og snöggklippt.
Hann var líka vel byggður, myndarlegur á velli, aðeins
örlítið lýttur af slysi sem hann hafði orðið fyrir í fót-
bolta og síðan var hægri fótur hans örlítið undinn.
„Ég er fegin að það er klappað og klárt, sonur sæll.
Ég vissi að eitthvað þýðingarmikið hafði tafið þig. Ella
og herra Fleming söknuðu þín“.
Hún vafði saman baðmullarhanzkana sína, leit rann-
sakandi á borðið tók upp úr tösku sinni kalt flesk,
vafið í fitugt bréf og poka með eftirlætisbrauðunum
hans. Þau settust og þegar hún var búin að biðja stutta
bæn, tóku þau til matar síns. Hann sá að hún var mjög
ánægð, þótt hún hefði ekki um það mörg orð.
„Þetta er sannkölluð hundaheppni, mamma. Þrjár
gíneur á viku. Allt leyfið mitt, heilar níu vikur“.
„Það verður skemmtileg tilbreyting eftir allt náms-
stritið“.
„Já“. Hann kinkaði kolli. „Það er á við ferðalag að
kenna í sumarskóia".
„Guð er góður við þig, Páll“.
Hann brosti í laumi og sagði:
„Ég á að fara með fæðingarvottorðið mitt til Slade
prófessors í kvöld.“
Það varð þögn. Hún laut höfði, tók skeiðina sína og
tók upp telauf sem flaut ofaná bollanum hennar. Hún
talaði dálítið óskýrt.
„Til hvers þurfa þeir fæðingarvottorö?"
„Það er bara formsatriði", svaraði hann kæruleysis-
lega. „Þeir ráða ekki námsmenn yngri en tuttugu og
eins árs. Ég ætlaði aldrei að geta sannfært Slade um
að ég hefði orðið myndugur í síðast liðnum mánuöi“.
„Treystir hann ekki orðum þínum?“
Hann leit á hana með undrunarsvip.
„Mamma. Þetta er nú dálítið ósanngjarnt. Maðurinn
er aðeins að gera skyldu sína. Umsókn mín ásamt
fæðingarvottorði verður að leggjast fyrir skólanefnd1.
Frú Burgess svaraði engu. Eftir nokkra þögn fór
Páll að segja frá samtalinu við prófessorinn, sem var
einnig skólastjóri í Portray. Þegar hann var búinn að
Ijúka úr þriðja tebollanum reis hann á fætur. Þá
fyrst opnaði móðir hans munninn.
„Páll‘:, sagði hún óvænt. „Ég .... ég veit ekki ....
þegar allt kemur til alls .... hvort mér geðjast að
þessu starfi þínu ý Portray".
„Hvað segirðu?" hrópaði hann. „Við höfum verið að
bíða og vona í margar vikur“.
„Þá ferðu burt frá mér“. Hún hikaði og leit aftur
niður fyrir sig. ,.Þú ferð á mis við helgarnar hjá
Flemingfjölskyldunni. Ella verður vonsvikin. Þetta verð-
ur þér ofraun“.
„Hvaða vitleysa, mamma. Hafðu engar áhyggjur“,
Hann hafði aö engu ummæli hennar og áður en hún
gæti komið með frekari mótmæli fór hann fram í gang-
inn til þess að útfylla umsóknareyðublaðið inni í her-
berginu sínu.
OC CAMMsi
Heimspekingur nokkur kom
eitt sinn að heimsækja sjúk-
an vin sinn.
Hann er nýskilinn við, sagði
sá sem kom til dyra er heim-
spekingurinn bankaði.
Jæja einmitt, svaraði heim-
spekingurixm, segið honum að
ég hafi spurt eftir honum.
Elsku Anna mín, ég skal leggja
heiminn a3 fótum þínum.
Kæri vinur, eins og heiminum
er háttað mn þessar mundir,
held ég að ég kæri mig ekki
um það.
Gunna litla fann þurrkað ’auf-
bláð á milli b'aðsíðna í Gamla
testamentinu. Sjáðu hivað ég
fann, mamma, kallaði hún. Eg
er viss \un að hún Eva á það.
Mummi litli kom heim úr barna-
skólanum með glóðarauga og
stóreflis skurð á hökunni.
Guð hjálpi þér kallaði móðir
hans. Þú ætlar þó ekki að segja
mér að þú hefir gengið gegnum
bæinn svo út'eikinn!
Eg mátti tjl, svaraði stráksi.
Þeir þorðu nefnilega ekki að
hafa mig í sama sjúkrabílnum
og strákinn sem ég barði.
SSétt hár e$a
Hötu skórnir
Marflatir skór virðast ætla
að láta mikið á sér bera í ár.
Það eru ekki einungis þungir
götuskór sem eru sléttbotna;
það eru líka samkvæmisskór,
götuskór og strandskór. Og þeir
eru alls ekki ætlaðir unglingum
eingöngu. Það er því misskiln-
ingur að einungis kornungar
stúlkur geti gengið í þessum
þægilegu skóm. Aðalatriðið er
að skórnir fari víðkomandi
manneskju vel.
Sléttbotna skórnir á myndun-
um eru allir franskir. Ljósi skór-
inn með breiða ristarbandinu
er bæði fallegur og þægilegur.
Hann er með breiðri tá, svo að
tærnar komast vel fyrir, og skór-
inn er stöðugur á fæti. Margar
konur sem nota síðbuxur að
staðaldri nota einnig ballerínu-
skó við þær og af þeim er
einnig mikið úrval. Skór með
slaufu eru unglingslegri en
slaufulausir skór. Gljáskinns-
skórinn með ristarbandinu minn-
þessir flötu skór fari engurrt
vel nema unglingsstúlkum. Kon-
ur á öllum aldri geta notað þá,
svo framarlega sem þær þola
að ganga á flötum botnum og
lagið fer þeim vel.
Gildi umhverfisins
Rektorinn við menntaakólann
í Klaustal við Göttingen í
Þýzkaiandi, sem er kona, ku
hafa komizt að raun uxn að
nemendur sem áttu að ganga
undir próf voru oft taugaveikl-
aðir og illa fyrirkallaðir í hin-
um óvistlegu húeakynnunv
skólans. Kveneðli henaar blés
henai því í brjóst að þá skorti
fallegar dagstofur, og í ár
gerði hún tilraun. Prófstofum-
ar voru fallegar dagstofur, og
prófdómarar, kennari og nem-
endur sátu í þægilegum hæg-
indastólum umhverfis kringlótt
mahogniborð. I stofunum voru
blóm í stórum stil og kennar-
inn bauð nemandanum súkku-
laði og sælgæti. 14 nemendur
gengu undir próf og þeir stóð-
ust það allir með mun betri
einkunum en þeir höfðu áíur
fengið. Prófið var eins og
skemmtilegar viðræður milii
nemenda og kennara meðaa
prófdómarinn var vinsamlegur
áheyrandi. ^
Iirokkið?
ar eru samkvæmt nýjustu tízku,
þótt þær séu gagnóiíkar. Slétta
hárið rúllast eilítið inn að neðari,
einnig að framan. Hin hár-
greiðslan er aftur á móti eins
hrokkin og hægt er. Alls staðar
eru liðir, ennisliðir, hnakkalið-
ir og lausar bylgjur við eyrun.
Þetta er ágæt greiðsla á stutt
hár og hárið sýnist þykkt.
ir á barnaskó, en á >fæti er hann
fallegur og þægilegur.
Við þurfum umfram allt að
uppræta þann misskilning að
til vill eru íleiri með stutt hér
en sítt, en samt er stutt hár eng-
an veginn yfirgnæfandi. jÞað
stendur líka á sama hvort mað-
ur vill hafa hárið hrokkið
eða slétt. Á myndunum eru tvær
franskar hárgreiðslur, sem báð-
Það er eins og tízkan hafi nú
alveg gefizt upp við að ákveða
einhliða tízkustefnur, enda hef-
ur það tíðum reynzt vonlaust.
Hattatízkan er mest einhliða, en
úrval er mikið á kjólum, drögt-
um og kápum. Og hvað hár-
greiðslur snertir er manni óhætt
að velja nákvæmlega þá greiðslu
sem fer manni bezt. Stutt hár
og sítt er jafnmikið í tizku. Ef

eimtlisþátÉiAr