Þjóðviljinn - 01.12.1968, Blaðsíða 14

J 4 SÍÐA — ÞJÖÐVIUTNN — Sunintudagur desember 1968.
SÉBASTIEN
JAPRISOT:
— Agn
fyrír öskubusku
ítölsku, kenndí þér að leika
tennis; spila dam, allt mögulegt.
Er, flengdi þig meira að seg.ia.
Frá því þú varst þrettán ára og
þar til þú varst átián, varstu
aldrei í burtu frá mér lengur en
þriá daaa í senn. Þú varst alveg
eins og mitt eigið bam. Guðmóð-
ir þín sagði: „Hún er þitt verk-
efni. Murneau". Nú byr.ia éfí upn
á nýtt. Og ef þii verður ekki( það
sem þú áður varst, þá segi ég
siáifri mér upp.
Hún hlustaði á hlátur minn,
virti mig fyrir sér með svo rann-
sakandi augnaráði að ég stein-
haétti.
— Hvað er að?
— Ekki neitt. góða mín Komdu,
stattu á fætur.
Hún hiálpaði mér á fætur og
bað mig um að ganfía um stof-
una. Hún hallaði sér örlítið aft-
urábak til að geta virt mig bet-
ur fyrir sér. Ég tók íiokkur hik-
andi skref og hnakkinn á mér
var þungur og tómur og fætum-
ir eins og bflý.
Þegar hún kpm aftur til mín,
hugsaði ég með mér aðhún væri
að reyna að leyna ringulreiðsinni
tiT að auka ekki á mína. Henni
tókst að brosa uppörvandi, eins
o» ég hefði alltalf verið með há
kinnbein. stutt nef og hár sem
var ekki nema þumlungur á
lengd. Einhvers staðar í húsinu
vár klukka sem sló sjö.
— Hef ée bá breytzt svona
mikið? snurði ég.
— Andlitið á þér er breytt. Og'
við bað bætist að þú ,ert brevtt.
og það er ekki nfema eðli-
legt að hreyfingar þínar og
göpvulag séu öðru vísi en áður.
Ée barf líka sjálf að venjast
því.
— Hvemie atvikaðist þetta?
— Seinna, vina min.
— En ég vil geta munað það-
Ég vil geta munað ■ eftir hér,
sjálfri mér, Midolu frænku,
pabba og öllum hinum. Ég vil
geta munað það allt aftur.
— Það kemur allt saman.
— Og aif hverju erum við hér?
Af hverju fórstu ekki strax með
mig á einhvem stað sem ég
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslustofa
Kópavogs
Hrauntungu 31 • Sími 42240
Hárgreiðsla - Snyrtingar
Snyrtivörur.
Fegrunarsérfræðingur á
staðnum,
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Síiúi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistoía
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
kannast við og þar sem einhver
þekkir mig?
Þessari spumingu svaraði hún
ekki fyrr en þremur dögum
seinna. Núna þrýsti hún mér að
sér og vaggaði mér í fangi sér
og sagði að ég væri litla stúlkan
sín; að enginn fengi framar
að gera mér neitt, því að hún
myndi aldrei fara buirt frá mér
aftur.
— Varstu þá farin frá mér?
— Já. Viku áöur en slysið
varð. Ég þurfti að ganga frá
ýmsu í Nice fyrir frasnku þína.
Þegar ég kom aftur heim í hús-
ið fann éfí þig fyrir neðan stig-
ann nær dauðia en lífi. Ég var
næstum búin að missa vitið áður
en mér tókst að ná í sjúkrabíl,
lögregliu og lækna.
Nú vorum við staddar f öðru
geysistóru herbergi, borðstofu
með skuggalegum húsgögnum Dg
matborði sem 'var tíu skref á
lengd. Við höfðum setzt hlið við
hlið. Nú var ég með köflótta
teppið'á herðunum.
— Hafði éfí verið þarna lengi,
þarna iá Cap Cadet?
— I þrjár vikur. Fyrstu dag-
ana var ég þar líka með ykkur
báðum.
— Okkur báðum?
— Þó" og annarri ungri stúlku
sem hér bótti gott að hafa ná-
lægt þér. En þorðaðu nú. Ef þú
borðar ekki, segi ég bér ekki
meira.
„;*Og fyrir, hvei-n kjötbita sem ég
át, fékk ég bita af fortíðinni.
Þetta voru regluleg vörusikipti
hjá okkur, har sem við sátuim
hlið við hlið í sfcópu, (inmgalei'.'u
húsi í Neuilly. bar sem skrýtin
og lúpuleg ma+selia géíkk um
beina og kallaði Jeamne eftir-
nafni. án þess að segja fröken
eða frú.
— Unga stúíkan var æskuvin-
kona þín, sagði Jeanne. — Hún
hafði alizt upp í sömu byggihgu
og bú í Nice. Mamma hennar
hvoði bvott fyrir móður þínia.
Þegar hið voruð átta eða tfu ára
slitnaði samibandið milii vkkar,
en svo hittirðu hana alftuir í
fyrravetur, í febrúar. Hún hafði
fengið vinnu í Farís. Þú varst
mjög hrifin af henni. Hún hét
Domenica LDi.
Jeanne horfði á mig eftirvænt-
ingarfull til að leita að viðbrögð-
uim í svip mínum. En árangurs-
lau.st. Hún talaði um fólk, sem
ég hafði' reyndar samúð með en
var mér algerlega ókunnugt.
— Var það unga stúlkan sem
dó?
— Já. Hún fannst í þeim hluta
hússins sem brann. Það leit út
fyrir að þú hefðir reynt að ná
henni út úr herberginu hennar,
áður en þú brenndist svona mik-
ið sjálf. Það hafði kvitonað í nátt-
kjólnum hínum. Þú hefluir sjálf-
sagt ætlað að komast niður að
sundlauginni, það var nefnilega
sundlauig í ganðlnum. Hálftíma
seinna fann ég þig fyrir neðian
stigann. Klutokain van* tvö
nóttu. Það var talsvert af fólki
í náttfötum þama í kring, en
enginn þorði að hreyifa sig, fólk-
ið var yfir sig skelkað og vissi
ekki hvað það átti að gera.
Brunaliðið frá Les Lecques kom
næstum rétt á eftir mér. Það
voru þeir sem ötou þér til Le
CiDtat, á sjúkradeild skipasmiðj-
unnar. Seinna um nóttina tókst
mér loks að kalla á sjúkrahíl frá
Marseilles. Þeir sendu loks þyrlu.
I henni var flogið með þig til
Nlce og þair vairsitu skoritn, raipp
daginn eftir. i
— Hvað gieitók að mér?
— Þú hlýtur að hafa dottið
niður stigann þegar þú setlaðir
að hlaupa út úr húsinu. Nema þú
hafir skiriðið út um glugga og
hafir dottið niður frá annarri
hæð. Það er ekki upplýst. Hið
eina sem við vitum með vissu
er að þú hafir slegið höfðinu við
stigann. Og það vDru stór bmtna-
sár á andliti bínu og á hörndun-
um. Líka á kroppnum, en þau
voru ekki eins slæm; náttkjóllinn
virðist hafa verið nokíkur hlíf
þrátt fyrir allt. Slökkviliðsmenn-
imir útskýrðu þetta allt fyrir
mér, en ég er búin að gleyma
því öllu. Þú varst allsnakin, öll
kolsvört og brunnar leifar af
taui í munni og höndum. Hárið
var alveg sviðið af. Þeir sem
stóðu í krinkum þig, þegar ég
kom, héldu að þú værir dáin.
Á höfðinu var stórt, gapandi sár
á stærð við höndina á mér. Við
vorum hræddust við það fyrstu
nóttina. Seinna. þegar Chaveres
læknir var búinn að gera á þér
uppskurð, undirskrifaði ég yfir-
lýsinigu í sambandi við hörunds-
ágræðsiuna. Hörundið á sjálfri
þér gat etóki lengur gróið sam-
an.
Hún talaði án þess að líta á
mig. Hver einiasta setning nísti
heila minn eins og glóandi hníf-
ur. Hún ýtti stólmum frá borðinu
og dró pilsið upp. Á hægra lær-
inu, fyrir ofan sokkinn. sá ég
brúnan blett: þar hafði húðin
verið tekin burt.
Ég greip um höfuðið með
hanzfcaklæddum höndunum og
fór að gráta. Jeanne lagði arm
inn um ha-ðar mér og þannig
sátum við nDtokrar mínútur, þar
til eldabuskan kom til að setja
skál með ávöxtum á borðið.
— Ég verð að segja bér allt,
sa-gði Jeanne. Þú verður að fá
að vita bað. svo að bú getir
munað bað alftur.
— Ég veit það.
— Og nú ertu komin aftur og
ekkert getur komið fyrir þig. Og
betta gerir ekki svo mikið til
lenigur.
— Hvernig stóð á því' að það
kviknaði í?
Hún reis á fætur. Pilsið henn-
ar seig niður aftur. Hún gekto
að skápnum og kveikti sér í
sígarettu. Hún stóð stundarkom
með logandi éldspýtu í bendinnl
til að sýna mér.
— Öþétt gasrör f herlbergi
ungu stúlkunnair. Notokrum mán-
uðum áður hafði verið la-gt gas f
húsið. Seinna fann lögreglan lögn
sem var illa úr garði gerð. Það
var loginn í vatnshitara f einiu
af baðlherbe’'ginu, sem hafði or-
sakað sprengingu.
Hún hlés á eldspýtuna.
Hún kom og settist hjá mér.
Ég rétti höndin-a eftir sígarett-
unni hennar og tók mér reyk.
Mér fannst það ágætt.
— Reykti ég áður?
— Stattu upp, sagði .Teanne. —
Við skulum koma í smáötouferð.
Taktu með þér epli. Og þurrkaðu
þér um aiugun.
— O —
1 lDftílágu herbengi með rúmi
sem var nógu hreitt handa fjór-
um litlum og mögrurn Miehelum,
klæddi ’hún mig í rúllukragia-
peysu, færði mig síðan í rú-
skinmskápuna mfna og siettá á
mig grænia hálsklútimn.
Hún tók tim hanzkaklædda
hönd mína og leiddi mig gegn-
um nokltour auð henbergi að for-
stafu með marmaraflísum, sem
fótatak okkar bengmálaði á. Fyr-
ir utan, í garði með dimmum
trjám, hjálpaði hún mér inn í
sama bílinn og fynr um daginn.
— Klukkan tíu áttu að fara f
rúmið. En fyrst langar mig að
sýna þér dálítið. Eftir nótofcra
daga færðu sjállf að aka bfln-
um.
— Segðu mór aftur, hvað unga
stúlkan hét.
— Domenica Loi. Hún var
næsfcum aldrei kölluð anniað en
Do. Þegar þið voruð litlar var
þriðja stúlkan með ykfcur, en
hún dó fyrir lönigu úr hjartveiki
eða éinhverju þess háttar. Þið
voruð kallaðar frænkur, af því
SKOTTA
Hvernig raöardu plötunum? Etftir eyranu?
---------------------------------------
Skolphreinsun og víðgerðir
Losum stíflur úr niðurfallsrörum, vöskum og böð-
um með loft- og vatnsskotum. — Niðursetning á
brunnum og fleira.
SÓTTHREINSUM að verki loknu með lyktarlausu
hreinsunarefni.
Vanir menn. •— SÍMI: S3946.
RAZNOIMPORT, MOSKVA
VEGIR
EÐA
VEGIEVSUR
mm
ffriiMÍ .
RÚSSNESKI HJOLBAROINN ENDIST
Hafa enzt 70.000 km akstup samkvæmt
vottopð! atvinnubflstlðra
Fæst hjá flesfum hjóibaröasölum á landinu
Hvepgi lægpa verö
VELALEIGA
Símonar Símonarsonar. — Sími 33544.
Onnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. -
Einnig skurðgröft.
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.00.
Terylene-flauelsbuxur drengja
Gallabuxur — Peysur.
Siggahúð
Skólavörðustig 20.
Telpuúlpur —
Þvoið hárið isr LOXENF-Shampoo — ©g flasan fer
*