Þjóðviljinn - 17.06.1976, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVIL.IINN Fimmtudagur 17. júni 1976
Skrifið
eða
hringið.
Sími: 17500

Vikingar láta úr höfn.
HVER BORGAR ÞETTA?
Nú þykir mér týra. Teknar
eru sjónvarpsmyndir af ,,lax-
veiöum " borgarstjórnar og
annara fyrirmanna ef fyrir-
■nenn skyldi þá kalla. Þeir
sletta skyrinu sem eiga það. Að
sjónvarpið sé að mynda aðra
eins endemis ..snobb’-starfsemi
sem þessa, það finnst æði mörg-
um einum of langt gengið i
bruðli. Og eftir á aö hyggja:
hvenær verða teknar myndir af
okkur, þessum „óbreyttu” við
gæsaveiði? 6g held lika, að
borgarstjóri sé einhver sú
mesta fiskifæla. sem hugsast
getur. þvi á þessari merkilegu
sjónvarpsmynd er hann að
hainpa forljótum urriðatitti
fyrir lax. Þetta er hrein og bein
hörmungarsjón.
bað er að visu annað mál, en
hvernig stendur á þvi, að sú vit-
leysa skuli hafa komist inn i
kollinn á mönnum, að hér verði
að byggja alla þjóðarafkomu á
fiski? Það ættu allir að sjá, að
með notkun stöðugt nýrri og
fullkomnari veiðitækja og fiski-
leitartækja gengur á stofninn,
jafnvel þótt beitt sé friðunarað-
gerðum, sem sennilega verður
nú hægara um að tala en i að
komast. Er okkur ekki nauðsyn
á þvi, islendingum, að hugsa
stundum ofurlitið lengra fram i
timann en við gerum að jafn-
aði? Við eigum að byggja upp
stærri og smærri iðnað i miklu
meira mæli en við höfurri gert,
iðnað, sem er i okkar eigin
höndum og sem veitt getur fólki
viðunandi afkomu, sé það ekki
tröllpint af óhóflegum sköttum
og allskyns svinarii, sem alltaf
fylgir auðvaldinu. Við þurfum
blátt áfram á meiri iðnaði að
halda til þess að geta veitt fólki
framtiðarinnar nægilega at-
vinnu.
Eins og nú horfir hér á landi,
sýnist mér að stjórnvöld séu að
stofna til verulegs landflótta.
Það verður óhjákæmileg af-
leiðing af þvi „hóflega atvinnu-
leysi”, sem hagspekingar rikis-
stjórnarinnar eru nú farnir að
ræða um. ö.A.
Staka ort til eins
„bændavinarins”
Eftirfarandi staka er ort i til-
efni af orðum eins „bænda-
vinarins” i útvarpinu.
Að minnast þin, sem verðugt
væri
verður gert á öðrum stað.
En einhversstaðar á ég
snæri
ef þig skyldi vanta það.
Kolskeggur.
Rödd utan
af landi
Fyrir nokkrum dögum birtist
hér á siðunni grein, sem bar
yfirskriftina: Rödd utan af
landi, undirskrifuð B.J. Nú er
það ekkert launungarmál, að
grein þessi er eftir Björn
Jakobsson, fyrrverandi
kennara i Rcykholti og núver-
andi vistmann á dvalarheimili
aldraðra i Borgarnesi.
Þau mistök urðu við birtingu
áminnstrar greinar, að brugðið
var frá þeirri stafsetningu, sent
Björn vili halda i heiðri. Þvi
hefur hann óskað þess, að hún
verði birt á ný og þá með
upphaflegri stafsetningu.
Sjáifsagt er að verða við
þessum tilmælum, þvi að hvað
sem liður allri stafsetningu, þá
er góð visa aldrei of oft kveðin.
Ég vil svo nota tækifærið og
þakka Birni Jakobssyni fyrir
karlakórslögin, sem hann gaf
mér þegar ég heimsótti hann i
Reykholt fyrir mörgum árum.
Þau hafa verið mikið sungin
siðan.
Svo óska ég þess, að þrátt
fyrir háan aldur, megi hann enn
um sinn una sér við orgelið sitt,
og lifa það, að sjá herinn fara.
mhg
Rödd utan af landi.
Björn Jakobsson skrifar:
Rétt i sama mund og Þjóðvilj-
inn hvatti landsmenn til að taka
sem öflugastan þátt i Kefla-
vikurgöngunni i þvi skyni að
mótmæla erlendri hersetu hér i
landi, eyddi blaðið ótrúlega
miklu rúmi til að bannfæra ves-
lings z-una. Fljótt á litið mátti
þar varla á milli sjá, hvort væri
verr þokkað z-an eða herinn.
Með góðum vilja gat ég þó til
hins rétta, enda er hér tvennu
óliku saman að jafna.
1 sambandi vif hersetuna
hlýtur hverjum þjóðhoilum
islendingi að blöskra, þegar
sjálfstæði þjóðarinnar var
hrakið úr landi og i raun og veru
afhent stórveldi til að leika sér
að. Og hópur manna leyfði sér,
og leyfir sér enn að nota i þvi
sambandi hið fáránlega hugtak
að kalla þetta „varnarlið,” þeg-
ar það hefur sýnt sig i þvi að
hreyfa hvorki hönd né fót land-
inu til varnar, þegar á það er
ráðizt. Hafa nokkurn tima
heyrzt önnur eins öfugmæli
siðan Bjarni Borgfirðingaskáld
leið?
Slikri hersetuháðung var hellt
yfirþjóðina, og fylgdi þvi hlakk-
andi hljómur með lóusöngnum
„dir.indi”. Og þegar 30 ára
afmælis sjálfstæðisins var
minr.zt og um leið moldað,
hljómaði i fyrsta sinn nafn Jóns
Sigurðssonar sem hjáróma
rödd. Þá reið aumingjaskap-
urinn ekki við einteyming. — Sú
saga flýgur, að þ. ð helzta, sem
herinn hafist að, sé að smygla
alls konar óhollum varningi inn
i landið. Með þvi má segja, að
hann sé eins konar óþrif á
þjóðarsálinni. Þeir, sem fastast
stóðu að innflutningi hersins,
hljóta nú að fara að sjá villu sins
vegar og sneypast fyrir tiltækið.
Mættu þeir nú með sama ákafa
flýta fyrir brottflutningi hersins
og með þvi móti hreinsa sig af
ósómanum.
Hins vegar hefur z-an aðra
sögu að segja. Hún er beinlinis
til heilsubótar islenzkri staf-
setningu. An hennar truflast
merkíng fjölmargra orða. Hér
er dæmi um nútima staf-
setningu: „Bóndinn hefur með
dugnaði ræst fram mýrarnar i
landi sinu, og þar með hefur
draumur hans um vaxandi töðu-
völl ræst (rætzt)“Orðin aö ræsa
og rætast eru reist á sama
grunni. Og gæsla i stað gæzlu
fær ekki staðizt. Að gæta ein-
hvers er algengt orð, en að gæsa
ekki til. A margan hátt er farið
með ritmálið eins og krónuna —
látið falla. Nú erum við t.d. ekki
Framhald á bls. 22

w*8m
:.5
? <4
m ■

Nýtt tónlistarfélag
í Skagafirði
Fyrir nokkru var stofnaö tón-
listarfélag i Skagafirði, hið ann-
að, sem þar er þá slarfandi.
Hinu var hleypt af stokkunum
fyrir alimörgum árum og hefur
J>að bækistöð sina á Sauðár-
króki.
Nýleganáði Þjóðviljinn tali af
Þorvaldi óskarssyni á Sleitu-
stöðum I Kolbeinsdal, en hann
er mikiil áhugamaður um tón-
listarmál, — og spurði hann
frétta af hinu unga félagi. Þor-
vaIdur sagði m.a.:
—■ Já, við gengum endanlega
frá stofnun félagsins i april-
mánuði s.l. og var stofnfundur-
inn haldinn i Hofsósi. Hin end-
anlega félagsstofnun átti sér
nokkurn aðdraganda þvi i fyrra
komu saman nokkrir áhuga-
menn um þessi mál og ákvæðu
þá að kjósa undirbúningsnefnd
eða einskonar bráðabirgða-
stjórn, er hefði á hendi undir-
búning að væntanlegri félags-
stofnun.
Stofnfundurinn var svo hald-
inn i Hofsósi, eins og fyrr segir,
og gerðust 80 menn stofnfélag-
ar. t stjórn voru kjornir Þor-
valdur Óskarsson, formaður, sr.
Agúst Sigurðsson, Mælifelli,
Bjarni Jóhannsson, Viðilundi,
Guðmann Tobiasson, Varma-
hlið og Margrét Jónsdóttir,
Löngumýri.
- Og þið hafið þegar hafist
handa um starfsemina?
— Já, okkur fannst ekki eftir
neinu að biða með það úr þvi
tækifæri bauðst. Við byrjuðum á
þvi að efna til tónlistarkvölds i
félagsheimilinu Miðgarði og þar
komufram söngfélagið Harpan,
blandaður söngflokkur, sem
einkum er skipaður fólki úr
Hófsósi og grennd, undir stjórn
Ingimars Jónssonar, kennara á
Hólum i Hjaltadal, — og Halldór
Haraldsson, pianóleikari, sem
lék einleik á pianó.
— Já þið látiö skammt stórra
högga i milli eða voru það svo
ekki næst kór söngskólans i
Reykjavik og Sinfónlu-
hljómsveitin i Reykjavik?
— Ég vil nú ekki segja, aö
tónlistarfél. hafi beinlinis átt
frumkvæðið að þeirri ágætu
heimsókn. Við komumst á snoð-
ir um, að fyrir dyrum stóð hjá
þessum aðilum tónleikaför til
Norðurlands. Viðkoma i Skaga-
firði mun upphaflega ekki hafa
verið með á þeirri áætlun. Góðir
menn i kórnum létu okkur vita
um þessa fyrirhuguðu för og
fyrir tilstilli þeirra var auð-
fenginsú breyting á áætluninni,
að komið skyldi við f Skagafirði.
Og á Uppstigningardag komu
„Drangey sett i svalan mar”
svo kórinn og hljómsveitin i
Miðgarð. Þar lék hljómsveitin,
undir stjórn Garöars Cortes
LittleSuita fororchestra, op. 53,
eftir Malcolm Arnold og kórinn,
einsöngvarar og hljómsveit
fluttu útdrátt úr óratoriunni
Elia, eftir Mendelssohn, undir
stjórn G. Cortes og Mál fyrir
dómi, eftir Gilbert & Sullivan,
undir stjórn Brian Carlile. Vakti
flutningur þessara verka
óskipta aðdáun áheyrenda og
hafi Garðar Cortes og fólk hans
hjartans þakkir fyri komuna.
— Hvað er svo næsta mál á
dagskrá?
— Það er að fá tónlistarkenn-
ara og söngstjóra. Okkur vantar

söngkennara að skólum i hérað-
inu. Okkur vantar söngstjóra
fyrir kórana. Og svo þarf aö
koma á fót tónlistarkenslu bæði
I Varmahlið og Hofsósi.
— Og hvernig eruhorfur á þvi
að fá mann?
— Ekki alltof góðar, eins og
er. íslenskir kennarar virðast
ekki liggja á lausu. Var ekki
verið að tala um það á dögunum
að það vantaði á annaö hundrað
tónlistarkennara út á land? Við
höfum leitað eftir þvi að fá
mann frá Tékkóslovakiu. Ennþá
hefur sú viðleitni ekki borið
árangur en við erum þar á bið-
lista. Ætli þetta vinnist ekki með
þolinmæðinni? —mhg.