Þjóðviljinn - 15.05.1981, Blaðsíða 9

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 15. mal 1981
Föstudagur 15. mal 1981 ÞJÖÐVILJINN — SÍÐA 9
Opinn fundur
Þroskahjálpar:
Landssamtökin Þroskahjálp
halda opinn fund um „Barniö og
fjölskylduna” á ári fatlaðra
sunnudaginn 17. mai n.k. kl. 13.30
aö Hótel Esju, 2. hæö.
Avarp flytur Svavar Gestsson,
félagsmálaráðherra og erindi
flytja foreldrar frá eftirtöldum
félögum: Foreldrasamtökum
barna með sérþarfir, Foreldra- og
styrktarfélagi blindra og sjón-
skertra, Styrktarfélagi lamaðra
og fatlaðra, Styrktarfelagi van-
gefinna og frá Umsjónarfélagi
einhverfra barna. Einnig flytja
erindi fulltrúar frá Félagi
islenskra sérkennara, Félagi
þroskaþjálfa og Félagi þroska-
þjálfanema.
Pallborðsumræður verða á eftir
erindunum og umræðustjóri
verður Margrét Margeirsdóttir,
Armann Kr. Einarsson formaöur
Félags Isl. rithöfunda.
Félag ísl.
rithöfunda um
bókasafnsútlán:
Endurskoðun
á reglum um
greiðslur
til höfunda
Armann Kr. Einarsson var
endurkjörinn formaöur Félags is-
lenskra rithöfunda á aöalfundi
þess 1. mal si. Aörir I stjórn voru
kosnir Ingimar Erl. Sigurösson,
og Siguröur Gunnarsson, en fyrir
I henni sátu Indriði Indriöason,
Indriöi G. Þorsteinsson, Sveinn
Sæmundsson og Þröstur J. Karls-
son.
Kvöldvökur með bókmennta-
kynningum og upplestrum skálda
og rithöfunda voru á dagskrá hjá
félaginu á sl. starfsári og gestum
var boðið á kvöldvökurnar tii að
lesa upp eöa tala um listir og
menningarmál og svara fyrir
spurnum. Einnig voru haldnir
margir fundir, þar sem rædd voru
ýmis mál sem rithöfunda varða.
Aðalfundurinn samþykkti sam-
hljóða tillögu til menntamálaráð-
herra þess efnis aö framkvæmd
verði talning á bókaeign isl. höf-
unda i bókasöfnum og jafnframt
endurskoðaöar reglur um
greiöslur til höfunda úr Rithöf-
undasjóði tslands fyrir afnot
bóka.
í fyrra fórust 123 menn í
miklu slysi í Norðursjónum:
Rannsóknanefnd sú er sett var
á laggirnar eftir óhappið meö
oliuborpallinn Alexander L. Kiel-
land 27. mars i fyrra hefur ný-
verið lokið störfum og i tilefni
þess gefið út skýrslu um slysiö,
sem kostaði 123 menn lifið.
Skýrsla þessi var afhent dóms-
málaráöherranum Birni Skau i
april og bað hann þá nefndina að
fara um borð I borpallinn þegar
honum hefur verið snúiö og gera
fullnaðarrannsókn. En eins og
kunnugt er hefur ekki enn tekist
að snúa við pallinum.
t skýrslunni sem nefndin gaf út
kemur hörð ádeila bæði á hönnun
og stöðugleika oliuborpallsins
annars vegar og meö eftirliti við
borpalla almennt hins vegar. Það
kemur fram I skýrslunni að á bor-
pallinum eru op sem hafa leitt til
þess að inn I hann hefur streymt
sjór og þess vegna hefur pallinum
hvolft á mun skemmri tima en
Hvers
ráö fyrir er pallurinn var hannað-'
ur. Einnig er taliö að hluti af
sprungunum I borpallinum hafi
yeriö komnar áöur en hann var
tekinn I notkun og fá bæði norska
siglingamálastofnunin og Det
Norske Veritas harða gagnrýni
fyrir lélegt eftirlit við byggingu
borpallsins sem og viö hinar
reglubundnu skoðanir. Nefndin
telur einnig að reglurnar fyrir
slikar skoðanir séu ekki nógu
haröar. Þvi er stungiö upp á þvl
aö þær veröi endurskoöaðar.
Stöðugleiki borpallsins var ekki
nógu góður, þvl að viö stöðug-
leikareikningana við hönnun
pallsins var ekki einu sinni gert
ráð fyrir því að einn af fótunum
gæti brotnað af. Þaö var nefni-
lega mögulegt að halda borpall-
inum stöðugum meö 4 fótum með.
þvl að breyta ballastinni. Slik
aðgerð var þó aldrei framkvæmd
vegna þess að pallurinn fékk
vegna
gera mátti ráö fyrir. öryggis-
kennslu um borð var mjög ábóta-
vant og hjálparskipið sem fylgdi
borpallinum þurfti helmingi
lengri tlma til að komast að
honum en reglurnar gera ráð
fyrir.
Málmþreyta I stagi D 6 leiddi til
þess að einn af fimm fótum bor-
pallsins brotnaði af. I þessu stagi
hafði verið komiö fyrir bylgju-
skynjara (hydrofon) og kemur i
ljós að festingar fyrir þennan
skynjara inn I staginu hafa verið
vitlaust þannaðar og stálið l þeim
of veikt. Nefndin telur aö þetta
hafi leitt til þess að stagið hafi
reynst allt ööru visi en gert var
hvolfdi olíuborpallinum
Alexander Kielland
strax þá slagsíðu sem úrslitum
réði. Þar sem Alexander L. Kiel-
land hvolfdi á aðeins 20 mlnútum
hlýtur aö hafa streymt inn sjór I
gegnum op á dekkinu, dyr eða
loftræstikerfi. Einnig er hugsan-
legt að sjór hafi streymt inn um
gat sem hafi myndast viö slysið
sjálft.
Björgunaraðgerðum sem var
stjórnað frá aðalstjórnstööinni á
Sola er hrósað I skýrslunni.
Björgunaraögerðum úr lofti var
stjórnað um borð I breskri Nim-
rod þotu og á sjó um borð i hol-
lenskum tundurspilli, og telur
nefndin að þar hafi menn unnið
ákaflega vel og samviskusam-
lega. Neyðaráætlunin fyrir
sjúkrahúsin I Stafangri stóðst
meö ágætum. Hins vegar gagn-
rýnir nefndin harðlega öryggis-
kennsluna um borð. Af þeim 212
sem um borð voru er slysið átti
sér staö voru aðeins 76 sem höfðu
verið á öryggisnámskeiði Aðeins
26 þeirra höfðu verið á námskeiði
sem var lengra en einn dagur.
Aðeins 3 þeirra höfðu verið á 3
vikna verklegu og fræöilegu nám-
skeiði um björgun úr neyö.
Margir höfðu ekki tlma til að
nálgast björgunarvesti eöa björg-
unargalla I lúkurunum, og þvl
gerir nefndin það aö tillögu sinni
að I borpöllunum skuli vera helm-
ingi fleiri búningar eða vesti en
fjöldi áhafnar er hverju sinni.
Losunarbúnaður björgunarbát-
anna brást. Festingarnar losnuðu
ekki undir álagi og 3 bátanna
brotnuðu við borpallssiðuna. Auk
þess leið næstum hálftlmi þar til
hjálparskipið sem átti að vera
staösett við pallinn var kominn til
pallsins. Auk þess að endurskoða
allar reglur fyrir fljótandi bor-
palla leggur nefndin áherslu á
þaö að öll öryggisgæsla um borð
veröi aukin. Þaö er mikilvægt að
hafa vatnsþétt og eldföst skilrúm
að dekkimien það verður llka aö
gera ráö fyrir nægilega mörgum
útgönguleiðum segir jafnframt I
nefndarálitinu. Nefndin setur
fram þá kröfu að borpallsdekkið
hafi góöa flotmöguleika og aö
minnsta kosti einu sinni á ári sé
haldin allsherjar björgunaræfing.
Friðrik
— mhg heimsækir aldurhnigna Selfossbúa
Að finna sig
þátttakanda
í mannlífinu
„Þegar ég geng um bæinn sé ég
aö við eigum óleyst verkefni, sem
ekki þolir bið, og það er að gera
eitthvað fyrir gamla fólkið okkar.
Ég veit ekki hvort ykkur er það
ljóst, að hér I bænum eru I nóv.
1976 160 ellilifeyrisþegar, þar af
45 80 ára og eldri. Af þessum hópi
eru margir, sem búa einir I húsi,
á aldrinum 80—86 ára”.
Þannig fórust frú Ingu Bjarna-
dóttur orð á borgarafundi á Sel-
fossi i desember 1976.
Nú fer fjarri, aö Selfoss hafi
haft nokkra sérstööu I þessum
efnum. Hann var aðeins þver-
skurður aö því ástandi, sem rlkti
á þessu sviöi víðast hvar I þétt-
býlisstööum þessa lands.
Liklega hafa þessi orð frú Ingu
ýtt við mönnum austur þar,
a.m.k. er það vist, að nú er á ann-
an vegháttað um aöbúnað eldra
fólksins á Selfossi. Nú mætti hann
vera öörum til fyrirmyndar.
A sumardaginn fyrsta héldu
aldurhnignir Selfyssingar sýn-
ingu I Tryggvaskála á vetrar-
vinnu sinni, hina fyrstu. Blaöa-
maður brá sér austur til þess að
sjá sýninguna og kynna sér lltil-
lega þaö starf, sem aö baki henn-
ar býr.
Ekki löngu eftir að Inga
Bjarnadóttir hafði kvatt sér
hljóðs á fyrrnefndum fundi, tók
hreppurinn aö gefa þessum mál-
um gaum. Siöa tók Félags
málastofnun við, eftir að Selfoss
varð kaupstaður, og svo kom til
skjalanna Styrktarfélag aldraöra
á Selfossi.
Og nú hefur þessi starfsemi
fengiö á sig fast form. Aðallega
fer hún fram að vetrinum, hefst
meö októbermánuði, stendur slö-
an veturinn út, lýkur með sam-
komu á sumardaginn fyrsta.
Komið er saman I Tryggvaskálá
á hverjum fimmtudegi og er þar
þá einskonar „opið hús” fyrir
eldra fólkið og öryrkja, frá kl.
1—4 eða 5, eftir atvikum. Þar unir
fólkið við samræður, spil alls-
konar föndur, og handavinnu,
sem nú hefur verið tekin upp og
hefur Sigríður Tómasdóttir um-
sjón með þvl en Sveinn Sveinsson
hefur einnig reynst liötækur viö
leiösögn, einkum við pappirs-
vinnu allskonar. Þá er dreypt á
kaffisopanum og slðan er gjarnan
stigið dansspor, ,,en tvistiö, eöa
hvað þessir nýmóðins tilburðir nú
annars heita, er ekki beinlinis
haft I hávegum”, sagöi einn karl-
kynsviðmæalandi okkar. Efnt
hefur verið til ókeypis sundnám-
skeiða og leikfimi og ’• niss konar
þjálfunaræfingar fara fram I
kjallara sundlaugarinnar. Annast
það frú Ólöf Dagmar Arnadóttir.
Inga Bjarnadóttir hefur umsjón
með „opna húsinu”.
Mánaðarlega eru svo haldnar
meiri háttar samkomur meö
ýmsum skemmtiatriðum og ætlð
er sérstök hátiðarsamkoma um
jólin. Þegar kórarnir og Leik-
félagið halda söngskemmtanir og
leiksýníngar fær gamla fólkið
ókeypis aögang. Svo er stundum
litið inn i Þjóðleikhúsiö, t.d. hefur
tvisvar veriö fariö þangað I vetur.
Sérleyfisbilar Selfoss ýmist
gefa þá ferðina eöa veita riflegan
afslátt á fargjöldum. Húsaleigu
þarf enga að greiða fyrir afnot af
Tryggvaskála né heldur Selfoss-
bíói, ef veriö er þar. Tvisvar á
vetri er fólkinu ekið á milli vinnu-
staða I kaupstaönum, svo það geti
fylgst meö þeirri starfsemi, sem
þar fer fram.
„Kaffisopinn indæll er”. Fólkiö er aö tlnastfnn I veitingasalinn. Mynd: Sveinn.
„Svanur á tjarnir og þröstur I tún”. Mynd: Sveinn.
En þó aö veturinn sé aöal at-
hafnatimabilið þá fer þvl þó
fjarri, að legiö sé i leti yfir sum-
arið. A hverju sumri er farið I
eins dags ferð, sem Guömundur
Tyrfingsson, bifreiðastjóri, hefur
gefiö. Og þá er glatt á hjalla engu
að síöur en i feröalögum þeirra,
sem yngri eru. En lengri ferðir
eru einnig með I bland. I fyrra-
sumar var fariö norður að Vest-
mannsvatni I Aðaldal og dvalið
þar I sumarbúöum I 10 daga. A
hverjum degi var farið I feröalög
um héraðið, sem mörgum var áð-
ur ókunnugt af eigin sjón.
Og það hefur meira að segja
veriö skroppiö út fyrir pollinn og
þaö allar götur austur fyrir tjald.
Fyrir þremur árum var nefnilega
litast um I Búlgariu og stóð
Félagsmálastofnunin fyrir þvl
feröalagi. „Mér heföi aldrei dott-
ið I hug að ég færi þá fyrst aö ferð-
ast þegar ég væri komin á þennan
aldur”, sagði ein konan. Hún má
heita jafngömul öldinni.
Þegar okkur bar aö garöi stóð
yfir sumarfagnaður I Tryggva-
skála. Þar var fullt hus og fjöl-
breytt dagskrá: einsöngur, kór-
söngur, hljóðfæraleikur, upplest-
ur og ýmislegt fleira og enginn
tók eyri fyrir flutninginn, „þvl
maöur verður svo rlkur af þvl að
starfa fyrir þetta fólk”, sagði
Inga Bjarnadóttir og „það er
ákaflega mikils viröi fyir það að
koma saman og finna sig þátt-
takanda i mannlifinu”, bætti
Einar Sigurjónsson viö, en hann
er formaöur þeirrar nefndar, sem
fyrir þessari starfsemi stendur.
Samstarfsmenn hans eru:
Hafsteinn Þorvaldsson, varafor-
maöur, Ólöf Osterby, gjaldkeri,
Heiðdls Gunnarsdóttir ritari og
Oskar Ólafsson, meðstjórnandi.
Varamenn eru: Inga Bjarnadótt-
ir og Guðni Guönason.
Við göngum inn I sýningarsal-
inn þar sem margvislegir, hand-
unnir munir þekja alla veggi en
frammi við dyr situr Sveinn
Sveinsson og gætir þess vandlega
að enginn láti undir höfuö leggj-
ast að skrá sig I gestabókina.
— mhg
á dagskrá
Það hefur varla farid fram hjá neinu
okkar sem hefur unnid aö því ad
ísland skuli verda herstöðvalaust land,
að það er eins og alltaf sé verið að
reka sig á ósýnilegan múr.
Guðsteinn
Þengi Isson,
c læknir:
Um dulin öfl
og hulda múra
Undanfarið hefur verið heldur
hljótt um þau mál, sem mörgum
Islendingi finnst þó nokkru varða,
en þaö er þráseta erlends herliðs
á Islenskri grund. Siðasta mánuð-
inn hefur þó eitthvað farið að
minna á, að hér sé her i iandi. Má
þar nefna umræbur um flug-
stöðvabyggingar á Keflavikur-
flugvelli. og herstöðvaandstæð-
ingar minntu okkur rækilega á
það 7. mai, að þrjátiu ár eru liðin,
siöan bandariskur her steig hér
fæti á landi I annaö sinn.
Ef ég man það rétt, var það á
öndverðum vetri siöastliðnum,
sem fór fram skyndikönnun á
vegum Dagblaðsins. Þessi könn-
un virtist benda til þess, að her-
setan ætti veruleg itök enn hjá
þorra manna. Sé könnunin mark-
tæk, eru niðurstöður hennar
dapurlegt dæmi um það, hve
linnulaus og sifelldur áróður get-
ur valdið mikilli fordérfun. Það
hefur oft verið talað um hernám
hugarfarsins i þessu sambandi,
og vafalitið er það rétt að vissu
marki. Það er þó mjög athyglis-
vert, að sá hópur sem ötulast
berst fyrir þvi aö hreinsa landið
af erlendum herskap, kemur úr
röðum æskufólks, fólk sem ekki
man tsland herstöðvalaust. 1
fljótu bragði virtist það eðlilegra,
að hörðustu andstæðingar her-
stööva kæmu úr röðum þess fólks,
sem lifði þær stundir að hver
einasti blettur á landinu varfrjáls
og fullvalda og menn sáu ekki
aöra hermenn en þá sem voru i
hjálpræðishernum eða dönsku
dátana, sem mældu landið.
Viö nánari athugun má manni
þó veröa skiljanlegt, að æskufólk-
ið sé fremst I fylkingu, þegar um
hreina hugsjónabaráttu er að
ræða. Þvi valda tveir ómetanlegir
eiginleikar: þrótturinn eða
baráttuþrekið og það sem er enn
mikilvægara: að vera óháður.
Þetta æskufólk hefur yfirleitt ekki
fjötrast vegna eigna, valda eða
atvinnulifs, enn sem komið er, en
þaö eru þau helsin sem harðast
kreppa aö hinum eldri borgurum.
Annarlegar afstöður, þegar við
höfum fengið embættieða krækt i
eignir, valda þvi, að hin hreina
hugsjónabarátta æskuáranna
snýst oft upp i æðisgengna varn-
arbaráttu fyrir einkahagsmunum
okkar. Þessi barátta er háð undir
margvíslegu yfirskini, s.s. að
tryggja afkomu barnanna eða viö
þykjumst bera ábyrgð á afkomu
sveitarinnar eða bæjarfélagsins.
Viö viljum viðhalda þvi ástandi,
sem gerði okkur kleift að öðlast
eignir og völd og gerir aðstöðu
okkar sterkari. Það er okkur mik-
ilvægt að efla samstöðu við þá
einstaklinga sem likt stendur á
fyrir og verja rikjandi ástand.
Það hefur varla farið fram hjá
neinu okkar, sem hefur unnið að
þvi að Island skuli veröa '• her-
stöðvalaust land, aö þaö er eins
og alltaf sé veriö að reka sig á
ósýnilegan múr. Þessi múr kem-
ur I veg fyrir, að nokkuð sé hægt
að framkvæma sem máli skiptir i
baráttumálum okkar. Ef nokkuð
er, viröist heldur þoka i hina átt-
ina, aö festa herstöðvarnar i
sessi, tryggja þær til lengri tima.
Þegar t.d. er verið að tala um
ollugeyma i Helguvik, er aöal-
málið að sjálfsögðu ekki það, að
þarna mætti ekki vera birgöastöð
fyrir flugvöllinn. Það sem máli
skiptir er stærðin. Fari stærðin
fram úr þvi aö vera eðlileg
birgðastöð fyrir flugvöll, og mið
sé tekið af þvi að þarna eigi að
vera birgðastöð fyrir herskipa-
flota, er málið ekki eins græsku-
laust og herstöðvamenn vilja
vera láta. Og ef flugvélageymsla
á Keflavikurflugvelli er af þeirri
geröað geta talist eðlilegt viðhald
á mannvirkjum flugvallar hjá
friösamri þjóð hlýtur það að telj-
ast eðlilegur hlutur, en þegar far-
iö væri aö byggja sprengjuheld
stórvirki af þeirri gerð, sem til-
heyrir svæsnasta striðsrekstri og
til að hýsa flota hernaðarflug-
véla, fer málið að taka á sig ógeð-
felldari svip.
Þaö skyldi þó ekki vera, að
múrinn duldi, sem við rekum
okkur á og lýst var hér að fram-
an, rlsi al þeim grunni sem þar
var á minnst: sameiginlegum
hagsmunum einstaklinga viðs-
vegar i þjóðfélagskerfinu'? Eitt er
vist, og það er, að ekki virðist
geta komist i framkvæmd hug-
mynd frómra manna og hreyft
var fyrir nokkrum árum. Hún var
þess efnis, að herliöið skyldi flutt
burt i áföngum. Aö visu var hug-
myndin þannig oröuð að á henni
voru mörg útskot og allmikið um
fyrirvara, enda hefur fyrsta
áfanganum ekki verið náö ennþá,
hvað þá hinum. Það hefur aldrei
komið glufa i þá samstöðu valda-
mikilla ráðamanna, sem tryggir
erlendu herveldi aðstöðu á
islenskri grund.
Þaö hefur hvað eftir annað
komið fram einkennileg og næst-
um óútskýranleg viðkvæmni hjá
sumu fólki, þegar það er gagn-
rýnt aö halda hér herstöö og
njósnakerfi fyrir erlent stórveldi.
Það hefur brugðist við með ofsa
sem varla á sér nein skýranleg
rök. Hættan sem íslendingum
stafar af þvi að hafa her- og
njósnastöð liggjandi uppivið
helstu þéttbýlissvæði landsins
hefur veriö margsinnis rædd og
sýnt fram á hana með ljósum og
skýrum rökum. Þvi til staðfestu
hefur veriö vitnaö i umfangsmikl-
ar rannsóknir, sem sýna fram á
hið ægilega afhroð sem þjóðin
gæti beöið i kjarnorkustriöi. Væri
hæpið aö hún lifði slika atburði af.
Þetta hefur fáum dottið I hug að
afsanna út af fyrir sig. En það er
hreint ótrúlegt hvað jafnvel skýr-
leiks fólk getur haldið uppi mikilli
þvælu um þessi efni, svo að engu
er likara en það hafi gengið i
kletta og búið með álfum. Enda
má segja, að það hafi stundum
gerst, þótt i nútimalegum stil sé.
Menn hafa farið vestur til Banda-
rikjanna og fengið að sjá þar upp-
eldisstöðvar fyrir herforingja og
annað slikt, og likist mest Ölafi
Liljurós nýgengnum úr hömrum
er þaðan kom. Það hefur verið
farið að ræöa með miklum fjálg-
leika um vestræna samvinnu, við
Islendingar getum ekki skorast
undan merkjum frjálsra þjóða
vestursins, við séum veigamikill
hlekkur I varnarkerfi þessara
þjóða o.s.frv. Þá er rakin sú æva-
forna kenning, sem við höfum
oröið aö þola i eyrum okkar heilt
þrjátiu ára strið á enda, aö ef við
heföum ekki þetta varnarlið á
Keflavikurflugvelli með allan
sinn útbúnað, værum viö þar með
oröin að bitbeini stórveldanna,
sem myndu keppast um að ná yf-
irráðum yfir okkur á nýjan leik.
Það hefur ekki verið minnst á, að
þetta er ferill, sem við höfum
þegar gengið á enda. Lengra
komumst við ekki, við erum þeg-
ar orðin áhrifasvæði og undir-
lægja eins stórveldisins.
Þvi hefur sem sagt verið haldið
fram, að allt yrði i voðanum ef
varnarliðið færi, en erfitt er að
sjá hverju við myndum þa tapa
nema þvi, sem við höfum þegar
tapað. En ástæðan fyrir þessum
gauragangi er að likum yfirskil-
vitleg ofsatrú á það fyrirbæri,
sem mennkalla vestrænt frelsi og
vestræna menningu. Er það þá
gjarna sett upp sem andstæða
þess ófrelsis sem talin er rikja i
sósialiskum iöndum.
Slikt veðurhljóð i málgögnum
borgarapressunnar (Alþbl. með-
talið), nægir þó ekki til skýringar
á þvi, hve illa hefur gengið að
koma herliðinu úr landi, jafnvel
„f áföngum”. Fyrir þvi hefði þó
átt að vera þingmeirihluti, a.m.k.
af og tii. Andstaðan virðist þvi að
nokkru leyti dulin, likt og þegar
öflug leynisamtök vinna bak við
tjöldin. Hin ósýnilega mótstaða
gæti stafað frá hörðum kjarna,
sem myndaður væri af tiltölulega
fáum mönnum með mikil völd og
nokkurn auð á bak við sig. Ekkert
pólitiskt vald væri nógu sterkt til
aö brjóta á bak aftur harðsnúinn
kjarna auðs og valds, sem teygði
áhrif sin viðs vegar út um þjóö-
félagslikamann.
erlendar
bækur
Lineages of the Absolutist
State.
Pcrry Anderson. New Left Books.
Verso 1979.
Fyrsta útgáfa 1974 hjá N.L.B.
Nú endurprentuð i kilju. Bók
þessi um uppruna konunglegs
einveldis i Evrópu, eöli og þróun
^ss stjórnarfars. Ritið er
imhald rits um myndbreyt-
ingar samfélaga fornaldar til
lénskra samfélagshátta, „Passa-
ges from Antiquity to Feuda-
lism”. 1 þessu riti leitast höf-
undurinn við að bera saman og
skýra þróun og eðli einveldisins
einsog það þróaðisti hinum ýmsu
rikjum Evrópu i höfuðdráttum
samkvæmt marxisku söguskiln-
ingi, eins og höfundurinn skilur
hann. Bókinni er skipt i tvo höfuö-
kafla, i þeimfyrrri leitast höf-
undurinn við aö lýsa „absolutis-
manum” sem stjórnarfyrirkomu-
lagi i Vestur-Evrópu .allt frá
Endurreisn og áfram og tengslum
konungsvalds og aðals ein-
kumþess hluta, sem konungs-
valdið nýtti til umboösstjórnunar
og i dómskerfinu. Hann lýsir
þróun þessa fyrirkomulags i þeim
rikum Evrópu.
I öðrum kaflanum ræðir höf-
undurinn þetta kerfi eins og það
var uppsett og útfært i eystri
hluta Evrópu, Prússlandi, Aust-
urriki og Rússlandi. Þar koma til
aörar efnahagslegar forsendur
ogenn frekar i rikjum Tyrkja.
Þessi samanburöur er all itarleg-
ur og höfundur skýrir á þennan
hátt mismunandi viðbrögð rikj-
andi fursta viö samskonar
viðfangsefnum, sem stafa af
efnahagsforsendum. I lok ritsins
ber höfundur saman þetta stjórn-
arform við stjórnarkerfi viðar um
heim.