Dagblaðið - 27.09.1975, Side 2

2
Dagblaðið. Laugardagur 27. september 1975.
Spurning
dagsins
Kviðirðu kvennafríinu?
Baldvin Haraldsson múrari: Nei,
alls ekki. Ég kviði þvi ekki,
hvorki á vinnustað né þótt það
verði heima fyrir, en ég styð að-
gerðirnar.
Sigurður Bjarnason prestur: Ég
kviöi þvi engu, konurnar eru allt-
af svo jákvæðar i sinni afstöðu að
engu er að kviða.
Páll Gunnarsson háskólanemi:
Nei, nei, ég kviði þvi engu, mér
er alveg sama hvað þær gera.
' '
Sigurður Grétarsson, gerir ekki
neitt: Nei, ekki á nokkurn hátt,
það verður gefið fri þennan dag,
það væri sterkur mótleikur.
/
Sæmundur Skarphéðinsson neta-
gcrðarmaður: Kvennafriið?
Kvennaverkfallið? Ég hef ekki
heyrt um það svo ég get ekki
svarað þessu.
HVAÐ ÞYÐA ORÐIN?
„Lyklar töpuðust á bandi
milli Hafnarfjarðar og Reykja-
víkur” og aðrir ámóta brandar-
ar voru mjög í tizku um það
leyti sem ibiii háaloftsins var að
slita barnsskónum. Nú væri
hægtaðútfæra meira af þessum
sögum svo sem „Snúrustaur til
sölu hjá konu, sem snýst fyrir
vindi” og „Ónotaður farmiði til
sölu milli tslands og
Kanarieyja”.
Nei, ég ætla ekki að fara að
fflósófera um smáauglýsingar,
þótt þær séu afbragðs lesefni og
skemmtiefni, fyrir utan allan
þann fróðleik, sem þar kemur
fram. Hins vegar ætlaði ég að
velta svolitið vöngum yfir
islenzku máli og nokkrum atrið-
um notkunar þess.
Ennþá eru óþarfa orð eins og
„að staðsetja” við góða heilsu,
og misnotuð orð eins og „að
framkvæma” fá ekki einu sinni
kvef i nös. Yfirborð tungls,
jarðar og sjávar hefur heldur
horfið i skuggann, enda hefur
tunglferðum fækkað. En þegar
þær voru í hvað mestum al-
gleymingi, lentu geimförin á
„yfirborði tunglsins” (guði sé
lof að þau sukku ekki ofan i
kviku), geimfararnir skriðu
„um yfirborðið” (þó nú þeir
færu ekki að stunda námu-
gröft), og þegar haldið var til
jarðar á ný, tók geimfarið sig
upp af „yfirborði tunglsins”
(eðlilegt framhald af lendingar-
staðnum) og lenti svo ýmist „á
yfirborði sjávar” (ekki hafs-
botni) eða „yfirborði jarðar”
(ekki i jarðgöngum).
Orðið „ferlegur,” sem þýðir
„hrikalegur, herfilegur, forljót-
ur” hefur tröllriðið orðaforða
almennings sem áherzluorð að
undanförnu. Stelpurnar segja
að strákurinn sé „ferlega sætur,
alveg æði” — sem þýðir að hann
sé „herfilega sætur, alveg vit-
firring”. Orðið „væntanlega”
getur þýtt það sem búast má
við, en eðlilegri merking er það
sem vonast má til, vonandi.
Samt klingir á okkur i öllum
fjölmiðlum, að hallinn á gjald-
eyrisvarasjóðnum verði vænt-
anlega svo og svo mikill, að
þessi og þessi bátur hafi vænt-
anlega farizt, að Bandarikjafor-
seti verði væntanlega drepinn
og svo framvegis.
Ég minnist lika tveggja fyrir-
sagna úr blaði, sem ég vann við
fyrir skemmstu, sem mér þóttu
afar skemmtilegar fyrir það
Háaloffið
SIGURÐUR HREIÐAR
HREIÐARSSON
hvað þær voru vitlausar. önnur
varsvona: „ölvaður langferða-
bilstjóri tekinn af lögreglunni.”
Ég byrjaði að lesa fréttina full-
ur af spenningi, nú hlaut eitt-
hvað sögulegt að hafa gerzt —
samtök ölvaðra langferðabil-
stjóra að halda prótest eða eitt-
hvað þviumlikt. En nei, ekkert
þvilikt — við lestur fréttarinnar
kom i ljós að bilstjórinn hafði
alls ekki verið tekinn af lögregl-
unni, heldur hafði lögreglan
bara tekið hann. Hin var svona:
„Kræklingar tindir af brezkri
konu i Nauthólsvik.” Já, kræfir
eru Bretar i landhelginni, en
fyrr má nú rota en dauðrota.
Fyrirnokkrum árum var frétt
I öðru blaði, þar sem sagt var
frá þvi að stúlka hefði orðið
fyrir leigubil. Þegar tildrögum
slyssins var lýst nánar, var svo
tekið til orða: „Stúlkan ætlaði
að fá leigubilstjórann til að aka
sér.” Hann hefur liklega (vænt-
anlega?) ekið sér svo mikið
(ferlega?) að hann hefur ekki
séð stúlkuna standa á götunni
(yfirborði götunnar?).
Og þá er bezt að klykkja út
með endursagðri frétt úr sama
blaði. Þar var verið aðsegja frá
grenjaskyttu, en tófugangur var
orðinn svo magnaður hjá
heimili hans, að rebbi var farinn
að koma á nóttunni til að fá sér
bita úr ruslatunnu bónda.
Skyttan sá, að við svo búið mátti
ekki standa, og ákvað að gripa
til gagnaðgerða (framkvæma
gagnaðgerðir?). t stað þess að
fara að sofa eitt kvöldið, hitaði
hann sér kaffi i eldhúsinu heima
hjá sér og settist svo við stóran
opnanlegan glugga með riffilinn
hjá sér (staðsetti riffilinn hjá
sér?). Siðan stóð orðrétt: „Ekki
hafði bóndi lengi setið, er hann
sá hvar skolli kom ofan bæjar-
hólinn. Þá lagði hann frá sér
kaffibollann og skaut hann.”
Björn Hjartarson útibússtj.
(Jtvegsbankans:Nei alls ekki, þvi
kviði ég alls ekki.
„HUSNÆÐISMALASTOFN
UN RÍKISINS
ÞREYTT STOFNUN
ÞORF EN
Reykvikingur skrifar:
„Ég hef aldrei fengið lán hjá
Húsnæðismálastofnun rikisins.
Siðastliðinn vetur sótti ég um
lán til kaupa á ibúð. Lánin voru
afgreidd 1. júli, en ekkert svar
hefur borizt. Ég reikna með, að
mér hafi verið synjað. Ég þurfti
aö leggja fram aragrúa af vott-
orðum og skjölum, sem kostuðu
fé, tima og fyrirhöfn. Nú þykist
Húsnæðismálastjórn eiga þessi
gögn. Neitar að afhenda þau og
gefa upp ástæður fyrir*þvi. Ekki
vill hún heldur gefa mér tæki-
færi til að bæta úr göllum á um-
sókn minni, ef einhverjir væru.
Til eru þeir, sem fá lán oftar
en einu sinni. Ég þekki nokkra,
sem hafa fengið lán þrisvar.
Hver skyldi eiga íslandsmetið?
Nú er hámarkslán 1.7 milljón.
Nú geta menn byrjað að reikna.
Borgarstjórn Reykjavikur
skoraði á Húsnæðismálastjórn
að veita fullt lán til kaupa
á gömlum ibúðum og benti á
margar augljósar ástæður fyrir
hagkvæmni þess. Húsnæðis-
málastjórn hefur heimild til að
lána 850 þúsund i þvi skyni, en
lánin, sem menn fá nú eru
aðeins 200 til 400 þúsund. Hver
stjórnar þessu? Þeir, sem eru
settir á gaddinn, eru ekki einu
sinni metnir á við eitt sendibréf.
Nú nýlega hefur félagsmála-
ráðherra, Gunnar Thoroddsen,
skipað nefnd til að gera tillögur
um breytta skipan þessara
mála. Vonandi tekst þessari
nefhd að sniða verstu vankant-
ana af þessari þörfu en þreyttu
stofnun.”
Raddir
lesenda
Jón Þ.Guðmundssonskrifar:
„Mig iangar að skrifa
nokkrar linur viðvikjandi fólki
sem er á götunni i Reykjavik.
Það er til hópur fólks, sem á
hvergi höfði sinu að halla.
Reykjavikurborg hefur leigt út
ibúðir handa þessu fólki, en i allt
of litlum mæli. Ég veit, að til
kemur húsnæðisleysi borgar-
innar, að svo er. Þess vegna
finnst mér anzi hart, að gömul
hús skuli rifin áður en ný hús
eru byggð. Þessi hús eru látin
vikja fyrir nýju skipulagi borg-
arinnar en ekkert hugsað um
það fólk, sem er á götunni.
Margt af þessu fólki hefur tak-
Edda Ragnarsdóttir skrifar:
„Margir furða sig á að lóðum
undirsambýlishús er fremur út-
hlutað til byggingameistara en
til félagshópa, t.d. eldra fólks,
sem hefur tekið sig saman og
sótt um lóðir til borgaryfir-
valda.
Þegar Byggung, sem er bygg-
ingarfélag ungs fólks, fékk út-
hlutað lóð, auglýsti það eftir til-
boðum I byggingu hússins. Að-
eins þrjú tilboð bárust.
Það hlýtur að teljast undarleg
afstaða borgaryfirvalda að ýta
ÍBÚÐASKORTUR OG GÖMUL HÚS
markaða heilsu til að vinna
hvaða vinnu sem er. Borgaryf-
irvöld ættu að ihuga þetta áður
en gömul hús eru rifin. Vert
væri að gefa þessu fólki meiri
gaum.”
LOÐAUTHLUTUN SAMBYLISHUSA
undir byggingarkostnað og
verðbólgu með þvi að gefa
byggingarverktökum einokun-
araðstöðu til að græða á ibúða-
byggingum.”