Dagblaðið - 14.09.1977, Blaðsíða 10

10
Útgefandi Dagblaðið hf.
Framkvœmdastjori: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Krístjánsson.
Fréttastjóri: Jón Birgir Pótursson. Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgason. Skrifstofustjori ritstjórnar:
Jóhannes Reykdal. Iþróttir: Hallur Simonarson. Aðstoöarfróttastjóri: Atli Steinarsson. Handrít:
Ásgrímur Pálsson.
Blaöamonn: Anna Bjamason, Ásgoir Tómasson, Bragi Sigurösson, Dóra Stefánsdóttir, Gissur
Sigurðsson, Hallur Hallsson, Holgi Pótursson, Jónas Haraldsson, Katrín Pálsdóttir, Ólafur Geirsson,
Ólafur Jónsson, Ómar Valdimarsson, Ragnar Lár.
Ljósmyndir: Bjamleifur Bjamleifsson, Hörður Vilhjálmsson, Sveinn Þormóðsson.
Skrifstofustjóri: Ólafur Eyjólfsson. Gjaldkorí: Þráinn Þorleifsson. Dreifingarstjóri: Már E. M.
Hfilldórsson.
Ritstjórn Síðumúla 12. Afgreiösla Þverholti 2. Áskríftir. aualvsingar oq skrifstofur Þverholti 11.
Aöalsími blaösins 27022 (10 llnur). Áskríft 1500 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 80 kr.
eintakið.
Setning og umbrot: Dagblaðiö og Steindórsprent hf., Ármúla 5.
Myndaog plötugerð: Hilmirhf. Síöumúla 12. Prentun: Árvakur hf. Skeifunni 19.
Þeirljúga eftirmegni
Frásögn leiðarahöfundar Dag-
blaðsins af hinum nýju, frönsku
heimspekingum, sem hafna
marxismanum, hefur af eðlilegum
ástæðum kallað fram andsvör af
hálfu Þjóðviljans. í andsvörunum
var rétt farið með sjónarmiðin,
sem gágnrýnd voru. Slíkt er óvenjulegt í
stjórnmálaumræðu dagblaðanna.
Skýringin er sennilega sú, að fréttastjóri
Þjóðviljans, Einar Karl Haraldsson, varð til
svara, en ekki einn þeirra, sem annast stjórn-
málaskrif blaðsins. Eru þar enn á ferðinni hin
gömlu sannindi, að skynsamlegt er að trúa
fremur þeim, sem skrifa fréttir og sjá um þær,
en þeim, sem skrifa skoðanir og sjá um þær.
Þetta má betur skýra með því að vitna í
viðbrögð Þjóðviljans við óvinsælum skoðunum
leiðarahöfundar Dagblaðsins á nauðsyn þess,
að reynt sé að rækta snilligáfu í skólum
landsins. Þau viðbrögð voru kunnugleg.
Fyrstur á vettvang varð Árni Bergmann, sem
stendur beggja megin við línuna milli frétta og
skoðana. í frásögninni ýkti hann nokkuð
sjónarmið leiðarahöfundar Dagblaðsins, en þó
ekki meira en svo, að fyrirgefanlegt er í hita
leiksins.
Síðan kom Svavar Gestsson ritstjóri á vett-
vang og lýsti skoðunum leiðarahöfundar Dag-
blaðsins á þann hátt, að þær voru orðnar
óþekkjanlegar. Þetta var hin gamalgróna
aðferð íslenzkra leiðarahöfunda. Sjónarmið
andstæðingsins eru úr lagi færð, áður en þau
eru tekin til umræðu.
Um þetta má rekja ótal dæmi. Upp á síðkast-
ið hafa Þjóðviljinn og Tíminn túlkað sjónar-
mið úr prófkjörsbaráttu Alþýðuflokksmanna á
þann hátt, að þar í flokki væri allt á öðrum
endanum í margvíslegum klofningi.
Auðvitað fylgir prófkjörum kosningabarátta.
Það er víðar en í biblíunni, sem margir eru
kallaðir, enfáirútvaldir. Engin ástæða er til að
ætla annað en að allt falli í ljúfa löð eftir
prófkjör og að áfram muni starfa fyrir flokkinn
þeir, sem bíða lægri hlut í prófkjörum.
Athyglisverðasta dæmi síðustu daga um
falsanir skoðanastjóra dagblaða eru fullyrðing-
ar Tímans um samdrátt Alþýðubandalagsins og
Sjálfstæðisflokksins. Þær byggjast á óvenju-
grófum útúrsnúningi á ummælum forustu-
manna og málgagna þessara flokka.
Þórarinn Þórarinsson hefur löngum manna
mest beitt þessum lágkúrulegu vinnubrögðum.
Virðist hann nú hafa fengið aðstoðarmann við
hæfi, þar sem er Jón Sigurðsson, er skrifar
skítkastsgreinar Tímans.
Broslegt er að hugsa til þess, að einmitt þessi
skrifuðu orð munu verða Jóni og Þórarni
tilefni og sönnunargagn nýrrar hrinu um of-
sóknir íhalds og komma gegn framsókn.
Morgunblaðið er ófeimið við þessa hluti.
Sérgrein blaðsins er að endurtaka lygina nógu
oft í trausti þess, að hún verði um síðir að
viðurkenndum sannleika.
Eitt nýjasta dæmið eru frásagnir Morgun-
blaðsins af sprengingum, sem íslenzkir
jarðvísindamenn hafa framkvæmt í samvinnu
við Rússa og vestrænar þjóðir. Af skrifum
blaðsins mætti ætla, að Rússar einir væru að
sprengja. Það er skiljanlegt, að sannleikur eigi
hér erfitt uppdráttar.
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 14. SEPTEMBER 1977.
............... .....................................
Súperstjaman
Adolf Hitler
í nýrri rokkóperu
— tvöföld
breiðskífa
kemur brátt
út og óperan
verður sett á
svið bráðlega
íÞýzkalandi
Adolf Hitler verður vinsælli
með hverjum deginum sem
líður. Hann hefur skreytt for-
siður allra helztu blaða i
Evrópu síðustu vikur. Nú fetar
hann í fótspor Jesú Krists og
Evitu Peron og verður að
súperstjörnu í rokkóperu.
Tveir Þjóðverjar hafa gert
rokkóperu um karlinn Adolf
Hitler og nefna hana Der
Fuehrer.
Tvöföld plata og
uppfœrsla á sviði
Þjóðverjarnir tveir, sem
eru 28 ára gamlir og heita
Lothar Riems og Walter
Quintus, segja að óperan um
Hitler sé aðvörun til öfga-
Adolf Hitler, „vinur barnanna“, árið 1937.
DÓMSKERFIÐ - OG
ÖRLÖG TVEGGJA
MANNAINNAN ÞESS
I næstsiðasta tölublaði
Suðurnesjatíðinda er beint til
mín spurningu um hvað líði
stofnun samtka gegn glæpum.
Þar sem ég tel að svarið eigi
erindi til þjóðarinnar, þá sendi
ég Dagblaðinu kjallaragrein
um málið.
Hvers vegna glœpir?
Margir höfðu samband við
mig þegar ég varpaði fram
þeirri hugmynd í Dagblaðinu
að stofna samtök gegn glæpum.
Hins vegar var það álit sumra
að rétt væri að doka við, vita
hvort „Eýjólfur hresstist ekki“,
einkum með tilliti til skýrslu
Schutz hins þýzka en niður-
stöður hans voru þá 1 burðar-
liðnum. Nú held ég að flestum
sé ljóst að Schutz-skýrslan
vekur fleiri spurningar en hún
svarar og Geirfinnsmálið —
þetta hrikalega afbrotamál —
er óleyst. Líkin ófundin og
atburðarásin byggð á fram-
burði vitna, sem sum hafa
margoft breytt framburði sín-
um. Af þessum sökum virðist
ákaflega erfitt að fullyrða eða
dæma um sekt eða sakleysi í
því máli vegna þess hve rann-
sókn öll er í molum. Sannast
sagna hefur flest sem ég hefi
sagt og spáð um Geirfinns-
málið rætzt. Eg fullyrti að í
kjölfarið mundu koma fleiri
morð og stórafbrot og enn-
fremur stórfelld fjárútlát fyrir
ríkissjóð. Allt þetta hefur
staðizt og miklu meira en það.
Sá maður sem hafði yfirumsjón
með Geirfinns-rannsókninni,
örn Höskuldsson, hefur nú ver-
ið skipaður í eitt þýðingarmesta
embættið i hinni nýju
Rannsóknarlögreglu rlkisins.
Samt liggur fyrir að það er
vegna mistaka hans sem nú eru
uppi hafðar óhemju háar fjár-
kröfur á ríkissjóð. I stað þess að
handtaka fjórmenningana
hefði örn átt að ráðfæra sig við
þá menn innan löggæzlunnar
sem bezt þekktu þá er báru
sakir á fjórmenningana, menn
eins og Asgeir Friðjónsson hjá
Fíkniefnadómstólnum og
Kristján. Pétursson á Kefla-
víkurflugvelli. Þá hefði komið
I ljós ferill þessa fólks
(Kristjáns Viðars, Síselskis og
fl.). Ennfremur er llklegt að þá
hefði fyrst og fremst verið
fylgzt með fjórmenningunum,
sambönd þeirra athuguð og
ekki verið lagt til atlögu fyrr en
meiri líkur um sekt Iágu fyrir
en framburður vafasamra
náunga.
Eg held að almenningur ætti
að íhuga og draga ályktanir um
islenzka dómskerfið af örlögum
og stöðu tveggja manna innan
þess. A ég þá við örn Höskulds-
son annars vegar og Kristján
Pétursson hins végar. Fyrir-
sjáanlegt er að rikissjóður
verður að greiða umtalsverðar
upphæðir vegna Geirfinns-
málsins. Hins vegar liggur fyrir
að Kristján Pétursson hefur á
löngum og óvenju glæsilegum
ferli sem lögreglu- og
tollvörður aflað ríkissjóði gifur-
legra fjárhæða. Nefni ég I þvi
sambandi Olíumálið, Klúbb-
málið og spíramálið, svo aðeins
örfá mál séu nefnd af þeim er
hann hefur rannsakað og Ieitt
til lykta. Þessi maður, Kristján
Pétursson, sem aldrei hefur
gert annað en afla rikissjóði
tekna og ríkissjóður hefur
aldrei mér vitanlega tapað
krónu á vegna hans starfa —
þessi maður er hundeltur af
málgagni dómsmálaráðherrans
og stéttarfélag Kristjáns virðist
hvorki vilja eða þora að styðja
hann, þegar skipulega er reynt
að koma honum úr starfi af alls
kyns undirheimalýð. Sem sagt:
örn Höskuldsson er maður
kerfisins en Kristján Pétursson
er þar likþrár. Finnst fólki ekki
ástæða til að stinga hér við
fótum?
Það er vegna þessarar
helþróunar I íslenzku þjóðlífi
sem ég ákvað fyrir stuttu að
gefa kost á mér f prófkjöri
Alþýðuflokksins í Reykjanes-
kjördæmi en eftir þvi er listinn
raðaður. Skirskota ég til allra á
þessu svæði sem vilja vinna
gegn spilltu dómskerfi að
styðja mig i prófkjörinu. Þegar