Dagblaðið - 13.03.1979, Blaðsíða 4

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 13. MARZ 1979.
Gullforði upp á637milljónir:
„Æ, veríð þið ekki að vekja
„Gullforði okkar íslendinga?
Kanntu annan?!” Eitthvað á þessa leið
var blaðamanninum svarað, er hann
fór að spyrjast fyrir, hvort menn könn-
uðust við, að við íslendingar ættum
gullforða hér heima eða yfirleitt, eða
hvort það gæti verið prentvilla í Lög-
birtingablaðinu, þar sem stóð í lítilli
auglýsingu að samkvæmt gullverði í
New York og gildandi dollaragengi,
væri gulleign landsmanna innanlands í
Seðlabankanum hvorki meira né minna
en 632 milljónir og 702 þúsund krónur!
Auglýsingin frá Seðlabankanum var
á þá leið, að seðlavelta okkar næmi nú
tæpum tólf milljörðum króna, en hún
væri tryggð með gulli, erlendum verð-
bréfum og inneign í erlendum bönkum
í frjálsum gjaldeyri samtals að upphæð
39.704.590.000 milljarðar.
Að hringja íbankann
Það lá auðvitað beinast við að
hringja i bankann. Jóhannes Nordal
kannaðist auðvitað við að gullið væri
þar geymt, en hann gerði litið úr mál-
inu og alla vega fengju menn ekki að
sjágullið.
Hvers vegna ekki?
„Það er bara svoleiðis,” svarar
hann.
Það varð úr, að blaðamaður og ljós-
myndari fengju að sjá hirzlurnar.
„Hvað eruð þið nú að vekja athygU á
þessu?” sagði einn bankastarfsmanna
er við komum niður eftir. „Þetta
verður bara til þess að alþingismenn
eða einhverjir álika hirða þetta af okk-
ur og eyða því í virkjanir, brýr eða
eitthvað álíka.”
Þarna var komin skýringin á upplýs-
ingatregðu Jóhannesar.
Rammgerðar
hirzlur og
gullpeningar
„Gullforðinn hér heima er geymdur
hér í aðalfjárhirzlu Seðlabankans, hér í
Landsbankahúsinu,” sagði Stefán Þór-
arinsson, starfsmannastjóri sem tók
blaðamönnum vinsamlega. Hann ítrek-
Þrengslin i sambýli Landsbankans og Seðlabankans eru mikil. Þetta er fatahengi
starfsfólks Landsbankans, en dyrnar þarna innaf eru ytri dyr aðalfjórhirzlunnar.
aði þó, að við fengjum ekki að fara inn
•í féhirzlumar, þær væru aðeins opnað-
ar kvölds og morgna með miklum til-
færingum og mönnum væri illa við að
ókunnugir væru að kíkja þar í.
„Gullið, sem geymt er hérna saman-
stendur einkum af Norðurlanda-gull-
krónum frá því um 1900 til 1915 og
guUdoUurum (Double Eagles) frá árinu
1908,” sagði Stefán. „Auk þess er í
geymslu erlendis nokkurt magnaf gulli,
þannig að samtals eru þetta 43.688,8
únsur sem á núgUdandi gengi nemur
rúmum 637 milljónum króna.”
Satt er það, geymslurnar virðast
rammbyggðar og auk þess „faldar”
skemmtilega fyrir hugsanlegum inn-
brotsþjófum, að vísu af Ulri nauðsyn.
Seðlabankinn býr í þröngu sambýli við
Landsbankann og fyrir framan hurðina
hefur fatahengi starfsfólks Landsbank-
Það var I lagi að fó að mynda hirzlur undir krónupeningana okkar. Þeir koma til
landsins I þessum dunkum fré Englandi, en þar eru borgaðar rumar tvaer krónur
fyrir hvern pening.
Albert leggur fram þingsályktunartillögu um að
FÓLK RÁÐISJÁLFT SÍMA-
LÖGNUMINNAN SÍNS HÚSS
S
— og ráði hvaða efni og tæki séu til þeirra notuð
„Alþingi ályktar að fela sam-
gönguráðherra að setja með reglu-
gerð nánari fyrirmæli um starfsvið
Landssíma fslands með það að mark-
miði að samræma starfsemi og verk-
svið símáns þeim reglum er gilda um
starfsemi annarra hliðstæðra þjón-
ustustofnana, svo sem rafveitna,
hitaveitna og vatnsveitna.”
Þannig hljóðar tillaga til þings-
ályktunar sem Albert Guðmundsson
hefur lagt fram. í greinargerð er til-
lagan skýrð á þann veg að tilgangur-
inn sé að siminn gangi frá inntaki í
hús eins og hinar þjónustustofnanirn-
ar hver á sínu sviði, en síðan sé not-
endum í sjálfsvald sett, hvernig lögn-
um innanhúss er hagað og hvaða efni
og tæki eru notuð, svo framarlega að
öryggis- og gæðakröfum, sem kunna
að verða settar, sé fullnægt. Segih
Albert, að með frjálsum innflutningi
aukist fjölbreytni og hagkvæmni og
símanum sparist fé og fyrirhöfn við
innkaup og birgðahald, a.m.k. hafi
sú orðið raunin á þegar Viðtækja-
verzlun ríkisins var lögð niður á
sinum tíma.
Albert segist ekki bera brigður á
nauðsyn þess, að Póst og simamála-
stofnun reki símstöðvar og annist
lagnir símalina milli staða. Hins veg-
ar eigi einkaleyfi símans að vera lokið
þegar að því kemur sem framkvæma
þarf eftir að símalögn er komin i
tengil innan húsveggs notanda. -ASt.
mmm
mmt
uum
mmm
Missir siminn einokunaraðstóðuna ó innflutningi símtækja? DB-mynd Bj.Bj
Símamálastjóri heldur
—og telur brey tinguna ekki leiða til sparnaðar
„Út af fyrir sig væri það þægilegt
fyrir símann að vera laus við það
stúss sem símatækjum og lögnum
innanhúss er samfara. Og ef tryggt
væri að tæki með jafnmiklum
gæðum og við leggjum áherzlu á að
sjá neytendum fyrir yrðu áfram í um-
ferð, myndi ég ekki sjá eftir þessum
þætti í starfi simans,” sagði Jón
Skúlason póst- og símamálastjóri er
DB innti hann álits á þingsályktunar-
tillögu Alberts.
„I fljótu bragði get ég ekki séð
neinn ágóða í þessu fyrir símanot-
endur. Ef Pétur og Páll færu að
flytja inn tæki held ég að viðgerðar-
og varahlutaþjónusta yrði fólki bæði
erfiðari og dýrari. Þá yrðu margir að
viðhalda varahlutalager fyrir minni
markaðshlut en einn lager varahluta
annar nú. Slíkt hlýtur að verða dýr-
ara,” sagði Jón.
Jón benti á, að línur, kerfi bæj-
anna og símatækið væru óaðskiljan-
legir hlutir. Því betra sem símatækið
væri, þeim mun meiri deyfingu væri
hægt að hafa á línunni að tækinu.
Síminn hefði lagt á það áherzlu að’
hafa á boðstólum mjög góð tæki og
með því hefðu línur verið lagðar
grennri en áður eða allt niður í 0,4
mm línur í stað 0,7 áður. Þetta hefði
þýtt minna fjármagn í símalagnir og
tryggja yrði áfram að gæði símatal-
færayrðugóð.
Jón kvað símann hafa notið mjög
ámóti
góðra kjara á símatækjakaupum
vegna magnkaupa og þau hefðu feng-
izt í Svíþjóð á betri kjörum en þar
gerðist á almennum markaði.
Á allra síðustu árum hefðu verið
að þróast ný símatæki með electron-
ískum útbúnaði í stað kolamikró-
fónsins gamla. Þessi þróun myndi
smám saman halda innreið sína hér.
Dró Jón í efa, að Albert hefði kynnt
sér þessi mál nægilega áður en hann
lagði tillöguna fram, ef allir þættir
málsins væru skoðaðir i samhengi.
Einn inntaksstúta hraunhitaveitunnar I
Vestmannaeyjum.
Margir Vestmannaeyingar eru tregir
til að leiða inn í hús sín hraunhitaveit-
una og hefur bæjarstjóm nokkrar
áhyggjur af þessari tregðu. Var málið
nýlega tekið upp á bæjarstjórnarfundi
og var þar m.a. lagt fram dæmi um
kostnað eins aðila, sem býr í eldra húsi.
Mælagrind kostar í því tilviki 30Ö
þúsund krónur og vinnulaun liklegast
um 100 þúsund. Tengigjaldið er um
350 þús. og til viðbótar leggst gatna-
gerðargjald upp á 308 þús. Er kosm-
aðurinn því liðlega milljón.
Staðarblaðið Fréttir í Eyjum greinir
nýlega frá umræðum um málið á bæj-
arstjómarfundi og þeim málamiðlun-
um, sem þar voru ræddar í því skyni að
virka hvetjandi á fólk að nýta sér hita-