Vísir - 06.10.1970, Blaðsíða 13

7T5TR . Príðjudagur 6. oktötter ru7i».
9
13
* •• •* ••••->'••• ••:■ • • • i
Nemendur á aldrinum
17 ára til fertugs
— Kvöldskólirm opnar nýjar námsleiðir fyrir
fóik, sem af einhverjum ástæðum hefur ekki
lokið gagnfræðaprófi
„Tjað faafa margir komið í'
gagnfræðaskólana og spurt
um þetta á undaniföm-
um árum. Þetba fólk hefur
kannski verið um þnikigt, og
eldra, og faofiur ekki kunnað við
að fara í gagnfræðaskólana á
þessum aldri. Ég tel að þörf
fyrir þetta nám faalfi verið
brýa.“
Þráinn Guðmundsson yfír-
kennari Laugaleekjarskólans er
jafnframit yfirkennari Kvöldsköl
ans sem er að faeifja gönigu sína.
í Kvöldskólanum verða kennd
ar sömu námsgreinar og krafizt
er fyrir hið samræmda gagn-
fræðapróf, auik annarra náms-
greina, sem kenndar em við
gaignfraeðaskólana í borginni,
utan leikfimi og faandavinnu. —
Með Kvöldsfltólanum opnast löks
menntunarlieið fyrir þá, sem af
einfaverjum orsökum faalfa ekki
getað tekið gaigöfræðapróf eöa
orðið að hætita námi, áður en
því Var lokið. Með pröfi úr
9 Kvöldskólanum opnast enn víð
tækari menntunarleiðir, t.d. til
náms í framfaaldsdeildum gagn
fræðaskólanna og þá áiframhald
andi menntun i menntaskólum
og öðrum svoköMuðum . æðri
menntasto fnunum, einnig inn-
ganga í Iðnskólann og fleiri
skóla.
„Það var stofnaö til Kvöldskól-
ans til þess að gefa þeim tæki-
færi, sem einfaverra hluta vegna
hafa ekki getað lokið námi eða
hætt og rekið sig síðan á það,
þegar það bað um störf, að til
þeirra þuriflti gagnffræðapröf.
Það faefur jafnvel komið til okk
ar fólk með gagnfræðapróf en
ekki nógu faáitt, og ætlar þvi að
taka prófið afltur til að komast
inn í framfaaldsdeiiMimar“, seg
ir Þráinn. „Það faefur einnig
komið til okkar fólk utan af
landi, þar sem ekki var gagn-
fræðaskóli, og hefur stundað
vinnu faér um árabil, en lang
ar nú til að mennitia sig meira.
Svo eru það þó nokkrir, sem
ætla í Iðnskólann, en þar þarf
nú gagnlfræðapráf.“
Þannig að það hafla verið
margir, sem hafa leitað til ykkar
þegar það fréttist að stofna ætti
til þessa skóla?
„Ég gæti tiúað þvi að það
væru 100, sem hefðu spurt um
þeitita, en ýmsir hafa nú bara
spunt þó eru margir á biölista.
Ég reikna með því að það verði
milli 50 og 60 sem við getum
tekið í kennslu í vetur. Pleiri
getum við ekki tekið nú. Þetta
er náttúrlega tilraun og
kennslukrafltar takmarkaðir."
T ennslan í Kvöldsfcólanum fer
fram í Laugalækjarskóla,
en borgin lætur skólanum í té
húsnæöi, ljós og hita. Nernend
um verður að ölium falkindum
sikipt í trvær deildir. Byrjar önn
ur í skólanum kldkkan 6.15 sd.
en hin klukkan 7, og segir Þrá-
inn, að þessi tiimi sé miðaður
viö vinnutima fólks. Kennslu-
situndir verða fjórar á kvöldi og
lýkur kennsilunni klukkan 9—10
á fcvöldin. Reiknað sé með 20
kennsfastundum á viiku. Kenn-
aramir verða 8 talsins, allt
reyndir gagnfiræða- og mennta
skólakennarar. Skólagjald er 35
krónur á kennslustund, eða 700
krónur á vifcu fyrir þá, sem
sækja alla fíma, en skólinn er
ekki styrfctur opinberlega nema
sem fyrr gireinir um aðstoð borg
arinnar.
Námsgreinamar, sem veröa
kenndar em fslenzka, reikning-
ur, danska og enska, sem kraff
izt er fyrir hið samræmda gagn
fræðapróf, en einnig eðlisfræði,
náttúrufræði saga og landa-
fræði.

Þráinn Guðmundsson yfirkennari Kvöldskólans.

„Ætllunin er að nermendumir
fari í samræmt gagnfiræðapróf
að vori, en hluti nemendanna
myndi sennilega tafca 3. bekfcjar
próf, þvf undirbúninguriim er
svo misjafn hjá þessu f6Md“,
segir Þráinn
— Sækir fólk á öilum aldri
skólann?
„Það' er aiveg fra aldrinum
17—1S ára og fram undir fier-
tugt. Mieirifaluiönn er karlmenn,
en þaö era nokkuð tnargar toon
ur í þessu llífca. Það faalfia t.d.
margar faúismæöur spurt um
þeitlta, en þær era margar faverj
ar faálfragar við að fana að íhefja
skðlanám, þar sem þeim finnast
þser vera orðnar of gamlar tii
þess.“ —SB
••••••♦•••••••••*•••••••••••••••••••••••••••••••••••••«••••••••••••••••••••»••••••••••••••••••••••«••••••••••••••••••••••
„Að trufla þá ekki ifyrr en upp
úr klukkan tíu, jafnvel ekki þótt
hringt sé frá New York.“
Hann hikaði enn við að hverfa
á brofct, var gramur sjálfum sér
fyrir að hafia látið undan löngun
inni til að hvíla sig og sofa. Nú
var honum skyndilega horfin öll
löngun til þess, og honum fannst
sem hann stofnaði sér í einhverja
hættu með þvti að hverfa á brott.
„Þú lítur ekki sérlega vel út.
Ertu eititfavað lasinn?“
„Nei“.
„Ég frétti að þeir væra að
kaupa búgarðana í dalnum, með
það fyrir augum að veita vatninu
úr námunni á akrana, skilurðu?
Hann ætlar að dæla öllu vatninu
úr námunni og hefja aftur vinnsl
una. Það gefcur tekið ár að
minnsta kosti. Vatnið flæðir nið
ur dalinn og vökvar jarðveginn,
sem áður var lítils sem einskis
virði, en verður svo frjósamur
við það, að unnt verður að rækta
smára, jarðhnetur og jafnvel
baömull. Það er sagt að Ted Bry
an sé búinn að selja, og að samn-
ingar séu hafnir við aðra bændur
£ dalnum."
Elie leit á hann svo áhuga-
laust, að Emilio hnykkti við.
„Hefurðu ekki neinn áhuga á
þessu?“
Hvað kom Elie það við? Vaffa-
laust hafði Michel Zograffi komið
til bæjarins í viðskiptaerindum.
Frá sjónarmiði Blie var það al-
gert aukaatriði. Og hann áleit að
eins mundi vera um Michel, eftir
að þeir faöföu hitzt þama aftur.
„Sjáumst aftur í kvöld. Sofðu
vel.“
Hann sá að Húgó garnli var
setztur í stól sinn í blaðasölunni
og benti honum að koma og tala
við sig. Elie lét sem hann sæi
það ekki. Hélt sem 'leið lá út í
íbúðahverfi bæjarins og gekk
hægt og rólega upp brekkuna.
Dyrnar heima fajá honum stóðu
opnar upp á gátt, a'llir gluggamir
lfka. Það var blæjalogn. Carlotita
var í fastasvefni og honum gafst
tóm til að standa allsnakinn dá-
litla stund áður en hún varð þess
vör að hann væri kominn. Þau
töluðu venjulega saman á
I spænsku. Eða hann talaði á ensku
| en hún svaraði honum á spænsk-
! unni.
„Ertu kominn?"
i Hún hliðraði til í rúminu svo
: hann gæti lagzt fajá henni. Rekkju
I fötin voru heit og þvöl. Hún
: hratt einum kettinum fram úr og
hann fótaði sig á gólíábreiöunni
: og mjálmaði.
„Ertu ekki allt of þreyttur?"
Hann virti ifkama hennar fyrir
' sér með sama hlutleysi og sinn
i eiginn likama.
„Þú sofnar betur ef ég fer
fram úr ..
Hann hreyfði ekki neinum at-
hugasemdum við því, hún reis
upp og settist á rekkjustokkinn,
klóraði sér undir brjóstunum, reis
loks allsnakin á fætur, snakaði sér
í slopp og hélt fram í eldhúsið.
Hann mundi segja við Michel:
„Eins og þú hlýtur að skilja ...“
Hann mundi það síðast að
■ II
Carlotta var að gefa gaggandi
hænsnunum fyrir utan svefnher-
bergisgluggann.
Fjórði kafli.
Tækifæri Michels Zograffi.
Þegar Elie vaknaði, heyrði hann
að Carlotta var úti á veröndinni
að bala við aðra af systram sínum,
Eugeniu, sem var gift mexi-
könskum verkstjóra við námuna
og hafði alið honum sex böm.
Tvö þau elztu vo-ra í skóla, hin
héngu í piilsunum hennar hvar
sem hún fór og -hún vi-rtist bunna
því vel. Þær gátu þvaðrað saman
allan liðlangan daginn og dögium
saman um allt og dkki neitt, en
fund-u sér þó alltaff einfaverja á-
stæðu til að falæj-a, o-g alltaf þegar
Elie nálgaöist, sló þögn á falátra
þeirra og m-as.
Honum fannst oft sem Carlott-a
og fjölskylda faennar hefðu nokk-
urn ótta af faonum. Það átti að
minnsta kosti við um konumar;
hvað sem gerði þá hættu þær að
vera kátar og eðli-le-gar í návist
hans, ekki eins og faann væri ein-
hver ókunn-ugur heldur eins og
hann væri einfaver íurðuskepna
af allt annarri dýrategund, sem
þeim væri ógerlegt aö átita sig á.
Hin systirin, Dólores, átti fjögur
börn, hafði átt fimm, en eitt hafði
látizt, og hamin-gj-an mátti vita,
hve mörg böm hún hefði átt, ef
henni hefði ekki leystisst höfn
alltaif öðru hverju.
Kvæntu mennirnir hlógu að
honu-m á bak, hann vissi að þeir
gerðu það, köiluðu hann sérstöku
nafni, sem gaf til kynna að þeir
teldu hann ekki að öll-u leyti
karlmann, vegna þess að Carlotta
o-g hann átfcu engin böm.
Þegar hann fcom úfc á veröndina
á ilskónum, fór eins o-g hann
bjóst við, þær hæfctu samsfcundis
að masa, hæfctu í miðri setningu,
rébt eins og faaim hefði sfcaöiö
þær að einhverju ódæði. Eugenia
sat I nuggustólnum, hafði sm-eygt
öðru brjóstinu út undan treyjunni
og gaff yngsta baminu að sjúga;
það hætti -um leið og Elie fcom út
á veröndina og sitarði á hann
stóram, undrandi augurn eins og
ungviði f dýragarði starir á gest,
sem heflur numið staðar úti fyrir
búrinu.
„Lan-gar þig í eátthwað aö
borða?“
Carlotta, sem sat í ruggustó-1
gegnt henni, horfði út yfir borg-
ina, sem lá böðuð í sólskini hin-
um megin í hl-íðinni.
Hann kaus að koma sér s-jálfur
að matnum, lyiflti hlemmum atf
pofctum o-g opnaði kæliskápinn.
Hann fann eitfchviað af rís meö
rauðum piparkomum og geiitar-
fcjöt, sem hann hifcaöi upp á kúf-
aðan di-Sk, settist við ho-mið á
borðinu, þar sem þau hin höfðu
áður setiö að snæðin-gi og gen-gið
frá leifum á disifcunum.
Hann -hafði nokkrar áhyggjur
af því, að klukkan sikyídi vera orö
in fcvö, efcki að hann befði neina á-
sitæðu til þess, kannski fyrst og
fremst vetgna þess aö hann hefði
getaö svarið að hann væri ekki
búinn aö sofa nema kliukfcustund
að því er honium fannst. Cariotta
komtil hans með hendur á mjöðm.
„Æfclarðu efcki að leggja þig
affcur?" spurði hún.