Lesbók Morgunblaðsins - 14.08.1927, Side 3

LESBÓK M0BGUNBLAD8INS
251
koma inn í laugar og líta yfir
hópinn hjá Ingibjörgu. Sjerstak-
lega er gaman að því að sjá litlu
telpurnar fara upp á pallinn og
hlaupa þaðan í laugina. Mátti og
sjá það úti í Örfirisey um daginn,
þegar sundsýningarnar voru þar,
hvað hinar ungu telpur hjer í
bænum skara langt frarn úr jafri-
öldrum sínum fyrir 20 árum. Þessi
framför er Ingibjörgu að þakka,
Það er leiðinlegt, að núna á 20
ara afmælinu, þegar Ingibjörg get-
ur litið yfir vel unnið starf og
mikla framför, þá skuli standa svo
illa á, að hún verður að liggja í
rúminu. Varð hún fyrir því ó-
happi um daginn að hrasa í s! iga
og fótbrotna.
Ingibjörg segir, að fyrstu árin
sem hún var sundkennari, haf;
mæður verið hræddar við það að
senda böj-n sín inn í laugar og
haldið að þau mundu fara sjer að
voða. Var það meðfram vegna'
þess, hvað þátttakan var lítil
fvrstu árin. Nú er orðin gagnger
breyting á þessu, því að nú kom i
mæðurnar dags daglega með börn
sín í laugar, eins og áður er sagt.
Meðal bestu eldri nemenda sinna
nefnir ungfrú Ingibjörg þær frú
Lillu Möller — sem nú er sund-
kennari í forföllum hennar — frú
Ásu Kjartansson, frú Helgu Sæt-
ersmoen, Halldóru, dóttur Magn-
íisar Magnússonar framkvæmda-
stjóra, Ingibjörgu Einarsdóttir,
próf. Arnórssonar, og frú Þórunni
Thostrup, sem líka sigldi og tók
sama sundkennarapróf ytra og
Ingibjörg. Þessar hafa allar að-
stoðað hana við kensluna og er
þeirra því sjerstaklega getið.
Af mörgum hinna yngri n in-
enda sinn^ yæntir Ingibjörg mik-
ils — „og vona jeg“ segir hún,
„að mjer endist aldur til þess, að
sjá þær koma með barnahópinn
sinn tilvonandi til sundhallarinnar,
sem sjálfsagt kemst upp lijer á
næstu árum.“
Sú útlend kona, sem mestan á-
huga hefir sýnt. um sund hjer, er
sendiherrafrú BöggiId.Pór hún inn
í laugar hvenær sem gott veður
gafst, og synti þar. Elsta k’.ian,
sem svnt. hefir í lauginni var á
sjötugí'aldri. Það var frú Borg n,
tengdamóðir Valgeirs Björassonar
verkfræðings. Hún hefir farið um-
hverfis hnöttinn og sjeð marga
sundstaði og sundskála, en henni
líkaði sundlaugin hjer þó svo vel,
að hún kom oft þangað til að
synda.
Fyrst.u árin, sem Ingibjörg kendi
hjer, byrjaði hún kenslu kl. 6 að
morgni fyrir stúlkur úr U. M. P.
Tðunni, en kl. 8 komu börnin. —
Voru þá ekki bílarnir til þess að
flytja þau og lít.ið nm reiðhjól
líka. Urðu því flestar að ganga
báðar leiðir. En nú er þetta
breytt. t sumar hefir B. S. B. liaf-
ið fastar bílferðir inn í laug-
ar, og verður þeim eflaust haldið
áfram á næstu árum. En flestir
fara þó á hjólum, og er oft. svo
mikið af reiðhjólum inni við sund-
laugargirðinguna, að varla verður
Jiverfótað fvrir þeim.
f vor var bygt sólbaðsskýli í
sambandi við sundlaugina. Er það
rúmgott og hólfað snndur í tvent,
annar helmingurinn fyrir karla,
hinn fyrir konur. Segist Tngibjörg
ekki geta lýst. því hvað hún sja
hrifin af þessari framför. Nú geta
sundnemendur bakað sig í sólar-
Ijósinu á eftir baðinu og er það
talið svo holt, að mörg veikluð
börn hafa eftir læknisráði verið
send inn í laugar í sumar til þess
að fá sjer vatnsbað og sólbað. Það
má líka sjá það á hinum litlu sund-
nemendum Ingibjargar, að þeir
kunna að meta sólbiiðin, því að
margir þeirra eru nú gullinbrúnir á
hörund um allan kroppinn, líkt
og Snðurhafseyjabúar.
Þrátt fyrir allar þær umbætur
sem gerðar hafa verið á snndlaug-
inni, er hún nú orðin altof lítil,
og er fyrirsjáanlegt, að nauðsvn
krefst þess mjög bráðlega, að gerð
ný snndlaug og stærri, eða þá
Minstu nemendurnir í sundlauginni. Þegar myndin var tekin var
óvenjulega fátt í lauginni vegna þess, að fjöldi barnanna er
nú farimi í sveit.