Lesbók Morgunblaðsins - 24.08.1952, Blaðsíða 6

410
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Indverska þsóðin sveltur
vegnn hinnn
ALLSNAKIÐ barn horfir á þig sokkn-
ura, líflausum augum. k>að er meo sar
um allan kroppmn og svo veiKbuioa
að það getur eKki fæit lia ser tiu6ur,
sem sækja i sarm. tiandieggir og tæt-
ur eru eins og oimjoar beuipipur. —
Brjóstið er flatt og ínnfalnó, en KVið-’
urinn uppþembdur. Við hnð þess situr
móðir þess á berri gotunni og styöur
barmð með annarri henai, en hina rétt-
ir hún fram tu að biðja um ormusu —
um lií.
í götunni úir og grúir af ágengum
feitum öpum, siórurn feitum kum,
íeitum og hvæsandi eiturslöngum og
bústnum páfagaukum. Þú nemur stað-
ar og unarast hveis vegna skepnurnar
eru feitar og sællegar, en fólkið er að
deya úr hungri. Þú spyrð sjaiían þig
hvernig á því standi að tóik skuii
hrynja niður úr hungri, þegar það gæti
haft nóg kjöt að borða. Ivreðan þu ert
að hugsa um þetta, rekur barmð upp
nistandi óp, svo að kuldahroliur fer um
þig og skepnurnar líta við undrandi.
Barnið hnigur niður í hrugu í skaut
móður sinnar. Það er dáið. Vagn kem-
ur brátt þar að, einn af þeim, sem eiga
að hreinsa lík af götunum. Mennirmr
taka barnið og fleygja því upp í vagn-
inn eins og það væri kattarhríe.
Ef þú margfaldar nú þessa sögu
milljón sinnum, þá færðu dálítinn svip
af ástandinu i lndlandi eins og það er
nú. Er það ekki hastarlegt, að sú þjóð,
sem á hér um bil þriðjunginn aí ónum
nautgripum jarðannnar, skuli vera að
deya úr hungri? Hvers vegna deya kon-
ur og börn ur hungri þar sem hægt er
að framleiða meira kjót og meiri mjólk
en i nokkru öðru landi? Hvernig stend-
ur á því að apar og kýr, slöngur og
páfagaukar lifa kóngalífi þar sem fólk-
ið hrynur niður ur hungri? Hvers
vegna eru skepnurnar látnar taka
brauðið íra munni barnanna? Hvers
vegna?
Þótt undarlegt megi virðast, þá staf-
ar þetta eingöngu af trúarbrögðunum.
Þau ráða gerðum mannanna. Sam-
kvæmt trúarbrögðunum eru kýr og
apar og slöngur heilög dýr. Og nú
leilöp dým
stendur baráttan um það hvort eigi að
bera sigur af hólmi i baráttunni fyrir
tilverunni, mennirnir eða skepnurnar.
Það er ekki ýkja langt síðan að Ind-
land framleiddi mat handa þjóðinni svo
að hún gat tórt á því. Nu verða Ind-
verjar að flytja inn hundruð þúsunda
lesta af matvælum á ári hverju. Landið
er komið í óhirðu. Uppblástur hefur
gert víðáttumikil landsvæði að auðn-
um. Matvælaframleiðslan getur ekki
haldizt í hendur við fólksfjölgunina,
þvi að þrátt fyrir sultinn og hungur-
dauðann fjölgar Indverjum um nær
íjórar milljónir árlega. Alþýðan er eins
og lifandi beinagrindur á snöpum eftir
mat. Langvarandi sultur er sameigin-
legt böl hennar. Og þegar spurt er um
hvernig á þessu geti staðið, þá svara
hagskýrslurnar: Það er vegna hinna
heilögu kúa og heilögu apa.
Aparnir
Sumir gizka á að aparnir eti og evði-
leggi matvæli fyrir rúmlega tvær rnill-
jónir dollara á hverjum degi, að þeir
eti um milljón lestir af kornmat og
eyðileggi um tvær milljónir lesta á
hverju ári. Þeir eru ekki léttir á fóðr-
unum. Þessi kornvara, sem þeir eta og
eyðileggja, er að minnsta kosti 190
milljóna dollara virði. En þeir hafa
gert alls konar annan óskunda. Þeir
fara eins og logi yfir akur og gera sig
heimakomna í húsum manna og stela
og skemma. Mennirnir eru varnarlausir
gegn þeim, þvi að aparnir eru heilagir.
Hvernig stendur á helgi þeirra? —
Þjóðsaga segir að einu sinni hafi for-
ingi apanna, sem kallaður er Hanuman,
bjargað fagurri prinsessu, sem Sita hét.
Illur andi hafði numið hana á brott og
farið með hana til Ceylon. Hanuman
safnaði saman öllum öpum i landinu,
þeir settu stiklur í sundið milli Ind-
lands og Ceylon og björguðu prinsess-
unni. Vegna þessa varð apinn þjóðar-
dýrlingur Hindúa. Og hvar sem þú ferð
um landið muntu sjá líkneski hans í
hverri götu, á hverju götuhorni, á
hverjum stig og meðfram öllum þjóð-
vegum.
I
Nú hefur stjórnin að lokum hafizt
handa gegn þessari vitleysu. Hún hefur
kosið að reyna að bjarga þjóðinni og
segja öpunum stríð á hendur. Hún hef.
ur gert apana réttdræpa og lagt 5 rúp-
tur til höfuðs hverjum þeirra. Fólkinu
er þetta þvert um geð, en 5 rúpiurnar
freista manna, það er hægt að fá mat
fyrir þær. Og skyndilega er svo komið
að aparnir eru drepnir miskunnarlaust.
Er sagt að þegar hafi verið drepnir
200.000 þeirra, svo að sennilega tekst
stjórninni með tíð og tíma að útrýma
þeim. Aparnir hafa þegar fundið hver
breyting er á orðin og hefur fjöldi
þeirra flúið úr borgunum út í skóga.
Slöngur og páfagaukar
Slöngurnar eru aldar á mjólk og
öðru góðgæti og páfagaukar á korn-
meti, og fer svo mikið í þessar skepnur
að nægja mundi til að framfleyta lífi
fjölda manna og draga að mun úr
hungursneyðinni. En þar er ekki hægt
um vik. Hindúar trúa því, að slöngurn-
ar sé guðir og flestir hafa i húsum sin-
um sérstakan stað fyrir þær að dveljast
í. Eiturslangan cobra er talin sérstak-
lega heilög og er kölluð guð. Eitur-
slöngur drepa á ári hverju um 50.000
manna, en þrátt fyrir það er það talin
hin mesta goðgá að minnast á það að
eiturslöngur sé drepnar. — Menn sem
verða fyrir biti þeirra, þora ekki að
segja frá því af ótta við að þeir muni
baka sér reiði guðanna með því.
Kýrnar
Einn af helztu stjórnmálamönnum
Indverja sagði nýlega í ræðu:
„Friðhelgi kúnna er einn þáttur í
menningu Indverja, og þess vegna eiga
kýr að vera friðhelgar, enda þótt það
kosti kollvörpun efnahags þjóðarinn-
ar.“ Hér er beint sagt að fórna eigi
fólkinu fyrir kýrnar. En ekki eru allir
þar á sama máli, og nú er þetta mikið
hitamál í Indlandi hvort meira eigi að
meta, mennina eða kýrnar.
Talið er að í Indlandi sé nú um 215
milljónir nautgripa, en allur nautgripa-
fjöldi í heiminum er talinn vera 690
milljónir. Margar af hinum heilögu
kúm Indverja eru gamlar og veikar og
gera ekkert gagn. Þetta kúakyn er
seinþroska og kýrnar mjólka afar lítið.
Ef Indverjar breyttu um kúastofn og
afnæmu friðhelgina, þá gæti þeir haft
nóga mjólk og nóg kjöt.
En hér strandar á trúarbrögðunum.
Samkvæmt þeim mega Hindúar ekki
leggja sér kjöt til munns. Og í þeirra