Lesbók Morgunblaðsins - 24.08.1952, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
411
Einn heimur ■
Á HINUM gömlu góðu dögum lifði
hver sveit sínu eigin lífi og lét
sér á sama standa hvar annars
staðar gerðist.
En vegna hinna miklu vélrænu
framfara sem orðið hafa, er allur
heimurinn nú ein sveit, og allt sem
skeður kemur oss öllum við.
Fyrir hálfri öld kærðu Norður-
lönd sig ekki um að leggja fram
fé til hjálpar munaðarlausum og
sveltandi börnum í Grikklandi.
Grikkland var of langt í burtu.
í dag er ekki hægt að láta það
sem vind um eyrun þjóta, ef hung-
ursneyð er í einhverju fjarlægu
landi. Hungursneyðin getur auð-
veldlega valdið óeirðum, sem hafa
áhrif á daglegt líf mitt og þitt.
Fyrir 50 árum hefðum. vér látið oss
í léttu rúmi liggja þótt stríð væri
í Kóreu. Stórblöðin hefði aðeins
sent þangað fréttaritara. Kæru-
lauslega hefði þeir lýst því hvað
þar var að gerast. Og meðan vér
sátum að miðdegiskaffinu hefðum
vér lesið að nokkrar þúsundir
augum er það glæpur að slátra kú,
enda þótt hún sé komin að fótum fram
og sjúk.
Stjórninni er ljóst hver bábylja þetta
er, og hve vitlaust það er að láta kýrn-
ar eta matinn frá þjóðinni. En trúin
er sterk og rótgróin og það er ekki
hægt að ganga í berhögg við hana, enn
•sem komið er. Þó hefur stjórnin reynt
ofurlitið bragð, að breyta kúm i hross.
Hvernig fer hún að því? Það er gert
með því að breyta ofurlítið nafni á
kúnum. Nehil Göe þýðir svört kýr, en
nú er því breytt í Nehil Goa, sem
þýðir brúnn hestur. Og þegar nafni
kúnna hefur verið breytt, er engin
synd að slátra þeim, því að það er
engin synd að slátra hestum.
(Þýtt).
eðaengirm. BRIDGE
Kóreumanna hefði fallið. En það
hefði hvorki truflað matarlyst
vora né svefnfrið.
En nú stendur allur heimurinn
á öndinni út af stríði í Kóreu, olíu-
deilu í Persíu, og múgæsingum í
Egyptalandi eða Berlín. Svo órjúf-
andi böndum er allt mannkyn
tengt. Og svo miklar hættur vofa
yfir heiminum, að ef vér samein-
umst ekki undir einni stjórn upp á
líf og dauða — þá er oss dauð-
inn vís.
Það er gömul hugmynd að
stofna Bandaríki alheims. Mann-
kynið hefir aldrei sleppt tökum á
þeirri hugmynd. Nú er hún meir
aðkallandi en nokkuru sinni fyr,
vegna þess að ótti og örvænting út
af því sem koma mun, er að gera
út af við oss.
Úrslitakostirnir í dag eru: Einn
heimur — eða enginn.
Látum það verða einn heim.
Það er ekki hægt, mun einhver
segja.
Allar nýar hugmyndir, allar
fagrar hugsjónir hafa upphaflega
hlotið hinn sama dóm: Ófram-
kvæmanlegt. En sagan hefir hvað
eftir annað afsannað þetta með
rækilegum rökum. Sagan sýnir
oss, að það sem var ómögulegt í
gær, er vel framkvæmanlegt í dag.
Og trú og starf mun gera fram-
kvæmanlegt á morgun það sem
var ómögulegt í dag. —
„Ómögulegt“ er orð, sem ætti að
mást úr málinu. Ekkert er ómögu-
legt. Jafnvel hinir djörfustu
draumar mannkynsins geta ræst.
(Larsen-Ledet í Internat. Good
Templar).
UNDARLEGAR SAGNIR
BEZTA ráðið til þess að láta sér fára
fram í að spila bridge, er að taka þátt
í bridge-keppni, þar sem sömu spilin
eru spiluð á öllum borðum af æfðum
monnum. Með því að bera saman hinn
mismunandi árangur spilamennskunn-
ar, sér maður fljótt hvar maður hefir
hlaupið á sig í sögnum eða spili, en
þetta fer venjulega fram hjá mönnum
þar sem aðeins fjórir spila.
Næst bezta ráðið til þess að æfa sig
í bridge, er að horfa á spilakeppni, taka
eftir því hvernig æfðir spilamenn segja
á spilin og hvernig þeir fara með þau.
Þetta er þó ekki hægt altaf, því að þótt
æfðir spilamenn eigi í hlut, þá'eru
sagnir þeirra stundum af handahófi,
þeir leita fyrir sér í von um slembi-
lukku og sagnirnar verða undarlegar
í augum byrjenda og jafnvel þeirra,
sem talsverða æfingu hafa. Hér skal
tekið dæmi úr einni bridge-keppni.
Suður gaf. A—V voru í hættu. Spilin
voru þessi:
* 10 4 3
V Á 7 4
* K 9 7 4 3 2
* 2
* G 9 6 5 2
V D G 10 8 3
* G 10
* K
A Á K 8
V K 9 5 2
♦ enginn
+ ÁDG974
A D7
V 6
♦ A D 8 6 5
* 10 8 6 5 3
Á einu borðinu opnaði A með 1 L.
S sagði 1 T, V sagði 1 S, N sagði 3 T
og A sagði 3 S. Þar með lauk sögnum,
en A—V fengu 12 slagi. Það var rétt
af S að passa við 3 S, því að ef hann
sagði 4 T þá átti ham\á hættu að hinir
segðu 4 S (úttektarsögn). V átti úr
vöndu að ráða. Hér var ekki aðallega
um það að ræða hvort hann hefði svo
góð spil, að hann gæti levft sér að
segja úttektarsögn, heldur hitt, hvort
ekki væri hætta á að hann lokaði góð-
um spilum fyrir samherja sinum með
því að segja pass. Þeir voru í hættu,
en hinir ekki. Ef hann sagði 4 S átti
hann það á hættu að samspilamaður