Lesbók Morgunblaðsins - 07.06.1953, Blaðsíða 12

354
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
ir lugðu ákaflega mikið kapp á að
hafa garða sína sem fegursta og
höfðu unun af þeim. Má sjá það á
áletrun er stendur við glugga, þar
sem horft er út i cinn garðinn:
„Garðurinn, sem þú sérð fyrir
framan þig, er lifgjafi. Samræmið
i fegurð limgerðanna og anganinni,
sem af þeim leggur, töfrar sál
manns. Og hinn dásamlegi gos-
brunnur, sem prýðir garðinn, hon-
um má likja við konung skrýddan
kórónu. gullfesti og gimstejnum“.
Þannig cru húsagarðarnir. En i
lystigörðunum er mcsti fjöldi trjá-
tegUnda og hafa sum trén verið
flutt að langar lciðir. Þar er meðal
annars sýnt sedrustré, sem komið
cr frá Libanon, og er talið jafn
gamalt borginni, eða um 600 ára.
Stendur það enn hátt og risulegt,
og cr litil ellimörk á því að sjá.
X
Hvar sem i'arið er um Spán, rek-
ur maður sig á minningar og umtal
um ísabellu drottningu. Hún er þar
enn í miklum metum, og falangista
flokkurinn hefur tekið upp skjald-
armerki hennar og tileinkað sér.
Eru það tvö örvaknippi, bundin
saman í kross. Þetta skjaldarmerki
er utan á öllum samkomuhúsum
flokksins og þau eru í hverri borg
og mörg í sumum. Það er því óhjá-
kvæmilegt að rekast hvarvetna á
þetta skjaldarmerki.
Vér komum í dómkirkjuna í
Granada. Slíka hásúlna byggingu
höfðum vér ekki séð fyr, cn skraut
víða miklu meira. Þar í konungs-
kapellunni er minnismerki þeirra
Ferdinands konungs (d. 1510) og
ísabellu drotningar (d. 1504), dótt-
ur þeirra og tengdasonar, Filips V.
konungs. Minnismerkið er allt úr
marmara. Fótstallurinn er stór og
með mörgum my ndum alltum kring.
Ofan á honum liggjasvo hinar kon-
unglegu líkneskjur hlið við hlið,
með svæíla undir höfðuni. Minnis-
merk: tctta er gert aí ítolakum
Alhambra. Horft út i Ljónagardinn
listamanni. — Og hann hefur á
skemmtilegan hátt sýnt mat sitt,
eða samtíðarinnar, á manngildi
hinna framliðnu. Höfuð drottning-
anna — og þó cinkum höfuö ísa-
bellu — bæla svæflana miklu
meira, heldur en höfuð konung-
anna. Það er til marks um, að þær
voru mönnum sínum vitrari, þess
vegna voru höfuð þeirra þyngri og
hlutu að bæla svæflana meira. —
Þannig geymist minningin um
mannvit ísabellu.
Rétt hjá dómkirkjunni eru gömul
Márahús (Bazar) og er þar nú
verzlað með alls konar minjagripi.
Húsin haía enn sinn forrta svip og
eru með útflúri á veggjum. Minnti
þetta útflúr mig mjög á útskurð á
ýmsum gömlum fjölum í Þjóð-
minjasafninu okkar.
m
Frá Alhambra er fögur og við
útijýu yfir bor^ina cJ unilivorfi
• - k/J.ur. 0—ctxa xa-
tindar Sierra Nevada og ber við
bláan himin. Framundan er víð
slétta, umkringd blánandi fjöllum
og hálsum. Sléttan er græn yfir að
lita og er húsum stráð um liana
alla. Og allt er þetta Grauada, þótt
byggðin sé sundurlaus. Frjóvrsemi
er hvergi meiri á hálendinu heldur
en í þessum dal. „Hér er útsýn yfir
eitthvert fegursta landslag í heimi“,
segir í bók um Spán. Víst er það
fagurt, enda minnir það í fljótu
bragði mjög á íslenzkt landslag'.
Á. Ó.
Molar
Gamall og rikur bóndi i Oklahoma
hafði misst heyrnina og þótti það afar
leiðinlegt. Að lokum afréð hann að
kaupa sér heyrnartaeki, eitt af þessum
sem er ósýnilegt. Fáum dögum seinna
kom hann í lyfjabúðina til þess að
láta gera eitthvað við það. Afgreiðslu-
maður spurði hvernig honum líkaði
tækið.
— Alvcg ágætlega. Nú hcyri ég alll,
sem sagt er, jafnvel þótt talað sé i
öðru herbcrgi.
— Þykir fólkinu þinu ekki vænt
um að þá hcfir fengið heyrnina aftur?
Þá glotti karlinn: — Ég hefi ckki
sagt neinum frá því. Ég sit bara þegj-
andi eins og áður, en nú er sá munur-
inn, að ég heyri allt sem sagt er. Og
ég hefi breytt erfðaskránni minni
þrisvar siðan ég fékk tækið.
dé
— Það er Ijóta skepnan hún Kristín,
að tala svona illa um mig.
— Ég mundi ekki kippa mér upp
við það. Hún er eins og páfagaukur,
hún etur aðcins cftir það sem liún
heyrir aðra segja.
dr
Ungur maður hafði bjargað dreng
frá druknan.
— Bjargaðir þá lionum? spurði íað-
ir drengsins.
— Já, ég gerði það, svaraði piltur-
inn hógværlega.
— Viltu þá gjöra svo vel að segja
rnér hvað þu heíir gert aí hattirrúrrr
haás. •