Lesbók Morgunblaðsins - 24.04.1960, Blaðsíða 10
222
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
hans, hlynna að honum á allan hátt
og vaka yfir því að honum gæti
liðið vel. Þess er getið, að' einu
sinni er þau áttu heima í Kristian-
iu, þá kom hann mjög sár heim.
Hann hafði verið inni í rakarastofu
til þess að láta klippa sig, en þar
hafði þá einhver pólitískur and-
stæðingur ráðist á hann og svívirt
hann. Upp frá þeim degi klippti
Karolina hann alltaf sjálf Hún var
þó ekki alltaf sama sinnis og hann.
Hún hafði sínar eigin skoðanir, sem
hún kvikaði ekki frá, og marga
brýnuna slógu þau á Aulestad. En
hann kunni vel að meta gáfur henn
ar og allt sem hún gerði fyrir hann.
Þess vegna orkti hann:
Mig fölger en med en sjael sá stor,
for mig hun ofrede alt pá jord.
Þegar þurkur var, urðu allir að fara í heyvinnu.
Karolina valdi handa honum
bjartasta og skemmtilegasta her-
bergið í húsinu. Það vai hornstofa
uppi á lofti, með tveimur gluggum
mót suðri og tveimur gluggum mót
austri. Þarna var mikil útsýn yfir
dalinn og naut Björnson þess. Og
Karolina hafði raðað húsgögnum
þannig að þar var nóg golfrými til
þess að hann gæti gengið um gólf,
því hann gekk alltaf um gólf þegar
hann var að hugsa, settist aldrei
við skrifborðið fyrr en hann hafði
gjörhugsað það, sem hann ætlaði
að skrifa.
Einu sinni sendi Kjelland
honum körfu til þess að hafa
í mola handa smáfuglum. Karf-
an var sett utan við glugga
á skrifstofu Björnsons og hugð-
ist hann mundu fá mikla ánægju
af því að horfa á hina litlu
gesti. En skjórinn var á næstu
grösum og var Björnson dauð-
hræddur um að hann mundi ræna
góðgætinu frá smáfuglunum. Þess
vegna flutti hann stól sinn út að
glugganum, svo að hann gæti haft
gætur á skjónum meðan hann las.
En það v.arð lítið úr lestri, því að
skjórinn var ágengur og var Björn-
son altaf að fæla hann burtu. Þeg-
ar Karolina komst að þessu, batt
hún seglgarn í kross yfir körfuna,
og þar með gat skjórinn ekki kom-
ist í ætið.
Á ganginum fyrir framan skrif-
stofuna var lítil karfa og í hana
fleygði Björnson öllum þeim bréf-
um, sem hann skrifaði. Þegar hann
var genginn til hvílu á kvöldin,
þó^ti Karolinu ráðlegast að aðgæta
póstinn. Reynslan hafði kennt
henni, að vissara var að setja sum
póstkort hans í umslög. Og það er
lítill vafi á því, að hún hefir stungið
sumum póstkortunum undir stól,
af því hún taldi að þau væri óvar-
lega orðuð.
o—O—o
Þegar Björnson kom til Aulestad
voru þar margar hjáleigur eins og
þá var títt á stórbúum. Hjáleigu-
mennirnir fengu þak yfir höfuðið
og landeigandi átti að halda íbúð-
um þeirra við. En fyrir þetta urðu
hjáleigumennirnir að vinna kaup-