Lesbók Morgunblaðsins - 14.04.1984, Blaðsíða 9

Skagfírzkt ástalíf eftirstríd. Gísli Sigurðsson, 1984.
sumarönnum var lokið í Melbrekku, en heybólstrar við
hlöðuopið sunnan við bæinn, og gulur og leginn slæðing-
urinn í kring, bentu til þess að Kristbjartur hefði ekki
látið dragast að hirða áður en haustrigningarnar byrj-
uðu. Hundurinn snéri sér við og meig í suður á aftur-
hjólið.
Maðurinn hafði fengið sér vindil og sat enn í opnum
dyrunum þegar Kristbjartur kom út, horfði ókunnug-
lega á hann í fyrstu, en glaðnaði allt í einu á svip og
sagðist vera aldeilis hissa að sjá hann.
Eg er aftur á móti ekkert hissa aö sjá þig, sagði
maðurinn, eða viltu ekki vindil.
Hann þreifaði í sætið fyrir aftan sig og fann pakkann
og rétti honum. Kristbjartur kom út á hlaðið og opnaði
pakkann og fékk sér Hofnar puck. Hann var á skyrtunni
og órakaður svona síðdegis í miðri viku og tók við
eldstokki úr hendi mannsins og var þögull af því þessi
heimsókn kom á óvænt eftir meira en áratug. Þeir voru
báðir farnir að eldast og þó Kristbjartur meir. Það sást
á gráum skeggbroddunum og svolítið framsettum mag-
anum, en hann bar enn svip fríðleiksmannsins og
kvennagullsins frá liðnum tíma, þegar dansað var í
laugarhúsum út og suður um byggðina og menn höfðu
pela í rassvasanum og komu í svörtum sevjottfötum
með hvítt um hálsinn tii að líta þrifalega út í augum
stúlknanna, sem voru í allavega litum kjólum, doppótt-
um, fjólubláum, rauðum og grænum og brúnar á hörund
undan sumarsólinni og heyverkunum. Kristbjartur
hafði slegist eins og aðrir á hans aldri við stráka utan
af Strönd, sem efndu sér í átök með hrindingum og
dónaskap við stúlkurnar. Þær tóku þessum látum með
ópum og háum skríkjum meðan eldri menn komu sér
fyrir úti við veggina og hrintu frá sér og fengu sér í
nefið. Þeir hlutu pústra líka og vissu stundum ekki
hvort heldur þeir voru að þurrka blóð eða tóbaksrennsli
úr nefinu. Þeir létu það einu gilda. Menn á þeirra aldri
áttu margar svaðilfarir að baki og eitt svaðilball til eða
frá gerði engan mun.
Um það bil sem maðurinn í bílnum flutti í burtu
giftist Kristbjartur stúlku úr öðru héraði. Hún var
kaupakona úti í firði sumarið sem þau kynntust, og
hjónabandið varð stutt og stirt. Kannski hafði það ekki
byggst á öðru en upptendruðum þörfum á björtum júlí-
nóttum eftir stutt og fálmkennd kynni á svaðilböllum
héraðsins. Kristbjartur hafði aldrei látið neitt uppi um
það við vini sína. Nú hafði hann setið þarna í Mel-
brekku í rúman áratug og búið eins og vitlaus maður,
rifið jörðina í sundur og ræktað hana og flutt mold á
melana. Hann blandaði saman mold og melum og sáði í
slétturnar, sem brostu iðjagrænar við honum fyrr en
varði, og reis moldugur úr rekkju til að safna á sig
meiri mold og háttaði hrímugur af áburðarryki af því
enginn var til að siða hann nema stöku ráðskonutetur,
sem hann sagði að elda mat og mjólka kýr og skipta sér
ekki af öðru. Þetta flaug nú svona um huga mannsins í
bílnum, sem var að bauka við að ná sér í nýjan vindil úr
rauða Hofnar puck pakkanum. Eftir að konan fór hafði
líf Kristbjarts verið lítið annað en mold og gras og
melar.
Þeir skröfuðu um líðan, afkomu og heilsu í logninu og
þurftu svo sem ekki margs að spyrja af því þeir vissu
vel hvor til annars í fjarlægðinni, og þeir voru glaðir á
hljóðlátan hátt yfir að vera staddir saman á ný eftir að
hafa átt saman margbreytilega æsku. Það var eins og
þeir vildu ekki hreyfa sig af hlaðinu. En svo bauð
Kristbjartur í bæinn og gesturinn bjóst við að þeir
LESBÖK MORGUNBLAOSINS 14. APRlL 1984
9