Lesbók Morgunblaðsins - 10.08.1985, Blaðsíða 14

SPJALL VIÐ GRÓÐURUNNANDA f LANGHOLTSHVERFI
þá möguleika sem stærðin býður
upp á.
Garðurinn hefur alla tíð verið
hennar líf og yndi, allt fá árinu
1939 þegar hún flutti í húsið
með manni sínum, Guðmundi
Magnússyni, sem var vélstjóri
hjá Eimskip en er nú látinn.
„Hér voru fá hús í nágrenninu
þegar við fluttum og mér fannst
autt og nakið umhverfið. Ég fór
því strax að reyna að koma upp
skjóli við húsið. Ég hef frá því
ég man eftir mér haft áhuga á
Úr gömlu baöstofunni sem varð að garðbúsi
„Mér fannst
autt og nakið
umhverfið ...'
Jóhanna í dyragættinni i garðhúsinu
Lítil tjörn og blómlegur gróður í kring
öílum gróðri og unað mér vel við
útistörf.
Ég er fædd og uppalin í
Grímsey. Foreldrar mínir voru
Sigurborg Sigurðardóttir og
Kristinn Kristmundsson en í
Grímsey hafa forfeður mínir
búið í 200 ár. í huga mér er eyj-
an mín lítil Paradís. Ég er
þakklát fyrir að ég gat tekið á
móti foreldrum mínum þegar
þau fluttu frá Grímsey og börn-
in okkar nutu þess í ríkum mæli.
Faðir minn fékk áhuga á því
sem ég var að gera svo þaðan
fékk ég drjúga hjálp, en þeir
voru bræðrasynir faðir minn og
Eiríkur Hjartarson, sá mikli
garðyrkjumaður, svo þetta er ef
til vill eitthvað í ættinni.
Áður fyrr sigldi ég töluvert
með eiginmanni mínum og
kynntist þá margskonar gróðri,
komst meira að segja alla leið til
Palestínu og fór þar líka að
■ i i ífellt fer fögrum, gróð- l urríkum og vel hirtum einkagörðum í Reykja- i vík fjölgandi og reyndar um allt land. Sumir fá fagmenn til að skipuleggja og taka að sér byrjunarframkvæmdir. Öðrum hentar betur að ráða fram úr þeim sjálfir og oft tekst einkar vel til. MNfliyi
Einn af fjölmörgum slíkum görðum er við Sunnuveg 35 í Reykjavík. Húseigandi þar, Jó- hanna Kristinsdóttir Magnús- son, hefur sýnt sérstaka natni og eljusemi við garðræktina, safnað að sér fjölda tegunda trjáa, runna og blómplantna og snyrtimennskan situr þar í fyrirrúmi. Auðséð er á gróðrin- um öllum að þar skortir hvorki „áburð, ljós né aðra vikt“, eins
og segir í ljóði Jóns Helgasonar. Lóðin við húsið er óvenjulega stór og Jóhanna hefur notað vel
Horft af grasflötinni niður að trjigróðrinum
spyrjast fyrir um blóm og plönt-
ur. Svo bjuggum við nokkur ár í
Kaupmannahöfn rétt við 0r-
stedsparken og þar kynntist ég
þeim fjölbreytta gróðri sem þar
er.
Nei, ég hef aldrei stundað
neitt garðyrkjunám en bara les-
ið mér til hér og þar um meðferð
plantna, hvernig á að grafa
skurði og hlaða garða því lóðin
hérna var vot og óunnin.
Jú, ég hef fengið fagmenn til
að leggja stéttina en steinunum
í beðunum hef ég hlaðið sjálf og
hrært í steypu ef með hefur
þurft."
Allt of langt mál væri að telja
upp allar þær tegundir sem Jó-
hanna hefur safnað að sér, en þó
mætti nefna nokkrar til að gefa
örlitla hugmynd um fjölbreytn-
ina.
í blómabeðunum gefur m.a. að
líta jarðskriðnablóm, burkna,
berghnoðra, spaða, garðaljóma,
Júlíu-prinsessu-auga, brodd-
hvönn, silfurtönn, fjalldalafífil,
petúníu, bóndarósir, geislasóp,
norskan maríustakk, hjarta-
steinbrjót, lungnaplöntu og
blending af íslensku fjólunni
sem Jóhanna hefur sjálf gert til-
raunir við og þá eru alveg ótald-
ar fjölmargar tegundir trjáa og
runna.
Neðst í garðinum voru rústir
af gömlum bæ. Þær lagfærði Jó-
hanna og gerði að garðhúsi með
alls kyns gróðri í upphækkuðu
beði. Þar hefur hún líka hlaðið
arin og útbúið svolitla lækjar-
sytru sem hríslast um þar til
gerðan stokk þegar skrúfað er
frá vatnshana.
Flestir garðeigendur hafa það
fyrir sið að safna heyi og öðrum
lífrænum úrgangi úr görðum
sínum í plastpoka og láta aka
slíku á sorphaugana. Jóhanna
hefur annan háttinn á sem gæti
verið öðrum til fyrirmyndar. Á
einum stað í garðinum í skugga
innan um þéttan trjágróður hef-
ur hún komið sér upp safnhaugi
með það fyrir augum að gera af
áburð í garðinn. Hvernig fer
hún að? Hún setur kalk neðst í
hauginn, síðan hey af túnblett-
inum og mold til skiptis og auk
þess ýmislegt sem til fellur af
lífrænum úrgangi úr garðinum,
s.s. rabarbarablöð og fleira slíkt
úr matjurtagarðinum að húsa-
baki, dálítinn skammt af
hrossataði og jafnvel gömul
dagblöð og segir þau duga vel.
Síðan fær hún sér geril í Sölu-
félagi garðyrkjumanna, leysir
hann upp í vatni, 1—2 matskeið-
ar í 5 lítra, og hellir yfir haug-
inn. Þarna á síðan að vera kom-
inn fyrirtaks áburður eftir
nokkra mánuði. Auk þess ber
hún fiskimjöl á garðinn.
„Ég hef mest verið ein við
þessi störf," segir Jóhanna, „og
hef alltaf jafn gaman af. Nú
orðið fæ ég þó hjálp við að saga
stærri greinar og grisja. Stund-
um er ég komin út í garð á inni-
skónum og farin að rótast í
moldinni áður en ég veit af.
Birkið er mitt leiðarljós um
hvenær ég á að byrja vorverkin.
Þegar það byrjar að laufgast,
fer ég að vinna. Birkið er alís-
lenskt og kann á veðráttuna.
Það hefur aldrei brugðist mér.
Hin trén fara stundum of fljótt
af stað.
Á haustin breiði ég greinar og
lauf yfir blómabeðin. Það gefst
vel og síðastliðinn vetur lifðu
allar fjölæru plönturnar af.
Nei, nei, ég verð aldrei þreytt
á þessu," segir Jóhanna og hlær,
„og það er sennilega bara vegna
þess hvað mér finnst þetta gam-
an.“
H.V.