Tíminn - 18.11.1967, Blaðsíða 6

6
FÖSTUDAGUR 18. nóvember 1967
KRISTNIBOÐSVIKA
Vikuna 19. — 26. növ. verða almennar kristni-
boðssamkomur í húsi K.F.U.M og K. við Amt-
mannsstíg, kl. 8,30 hvert kvöld. Sagt verður frá
kristniboði, litmyndir sýnuar, hugleiðing. Söngur
og hljóðfærasláttur. Gjöfum til kristniboðsins í
Konsó verður veitt viðtaka í sambandi við samkom
urnar.
Fyrstu samkomuna, á sunnudagskvöld, annast
Kristniboðsflokkurinn ÁrgeisK. Hugleiðingu hefur
Jónas Þórisson. Æskulýðskór KFUM og K syngur.
Starfsmenn Kristniboðssambandsins annast sam-
komuna á mánudagskvöld. Nýjar litmyndir, sem
Símonetta Bruvik, hjúkrunarkona, hefur tekið,
verða sýndar. Gunnar Sigurjónsson hefur hugleið-
ingu. Einsöngur og stúJknakór. Allir velkomnir á
samkomuraar.
Samband ísl. kristniboðsfélaga.
Bifreiðaeigendur
— NÝJUNG í ÞJÓNUSTU!
Eru nemlarnir 1 iagi á bifreið yðar?
Við athugum ástand bemianna endurgjaldslaust,
fyrst um sinn alla virKa daga nema laugardaga
frá kl. 8,00—10,00.
Vinsamlegast pantið tima 1 síma 31340.
Hemlaverkstæðið STILLiNG H.F.
£keifan 11- Sími 31340.
Rafstöð Rafstöð
Viljum kaupa
Diesel rafstöð 40-100 KW
3. fasa 220 — 380 volt 50 rið.
Ljósgjafinn hf.
Glerárgötu 36, Akureyn,
Sími 1 17 32.
Tækifæri - Hagnaður
Vil komast í samband við einhvera sem vildi
leggja 100.000,00 í arðbæran innflutning- Gæti ver-
ið um aukavinnu að ræða.
Innflutningur þessi gefur góða tekjumöguleika
og gæti verið um áframhaldandi samvinnu að
ræða. Þeir sem hafa áhuga sendi tilboð í pósthólf
203, Kópavogi.
Lausar stöður við
Slökkvilið Hafnarfjarðar
1. Staða varaslökkviliðsst]óra,
2- Staða brunavarðar,
Umsóknarfrestur er til 5. desember n. k.
i Bæjarstjórinn í Hafnarfirði.
TÍMiNN
frá Ekru í Stöðvarfirði
f dag verður til grafar borinn
í Stöðvarfirði Einar Benedikts-
ison, fyrrverandi oondi og -IjT)-
istjóri að Ekru.
Þessi háaldraði heiðursmaður
hafði að vísu um alllangt ske'ð
búið í skjóli barna sinna, íjarrx
heimabyggðinni, en þar kaus
hann sér samt hinzta hvílurúm-
ið. Það mun oig engan undra,
sem til þekkir. í Stöðvarfirði
lifði hann öll Sín beztu mann-
dóms- og starfsár, þótt hann
væn þar ekki fæddur.Þar bjó hann
með báðum konum sínum og þar
eignaðist hann öli börnin sin I
þessari litlu en fögru sveit na'Jt
Einar sinna beztu og sælustu
stunda, og þar varð hann einnig
að þola sárustu og þyngstu rauu
ir. Hann var þvi tengdur Stöðv-
arfirði römmum taugum ',«ís-
nautnar og lífsreynslu, sem aldrei
gátu rofnaið, þrátt fyrir margra
ára fjarvistir. Hanm átti þar alla
tíð heima í anda og nú mun það
gleðja anda hans, handan við haf
>Mfs og dauða, að jarðneski lík-
aminm skuli vera kominn heim
aftur.......
Þessi gamli vinur minn og fé-
lagi er nú horfinn yfir móðuna
miklu. Merku og farsælu ævistarfi
er lokið, en minningarnar um
hann lifa í huga mínum eins og
annarra, sem báru gœfu til að
ikynmast honiun. Þessar minning-
ar líða nú gegnum hugann hver
af anmarri eims og mymdir á
tjaldi. Allar eru þær hjartar og
skemmtileigar.
Við Einar kynntumst ekki að
ráði fyrr en hann var kominn
yfir sextugt, enda þótt hamm
Ihefði þá veriö kvæntur Guðbjörgu
móðursystur mimni um þriggja
áratuga skeið og ræri alinn
npp í sama byggðarlaginu. Kynni
•ungra manna og aldinma eru
ýmsum vandikvæðum ibundin, eins
og alkunna er.
En svo er það vorið 1938, að
ég gerist háseti á opnum vélbáti,
sem Einar átti og stjórnaði og
,þar með hófust okkar miklu og
góðu kyrnni. Varð það úr, að ég
reri með honum næstu þrjú sum-
ur. Bátur Einars hét Bjarni, og
tel ég nafn bátsins vera tákn-
rænt fyrir þœr minningar, sem
ég á um samstarfi® við hann.
Yfir þeim öllum hvílir fágætur
gleði- og gæfubjarmi. Með Einari
var gott að vera og vinna. Bar
þar margt tiL Hann var dugmik-
ill og kappsamur verkmaður, lag-
inn og heppinn formaður, kjark-
maður í bezta lagi, en þó gæt-
inn. Em þó bar af, hvernig hann
var skapi farimn. Jafnlymdi og
glaðlyndi voru einkennandi eðl-
iskostir hans. Hann virtist alltaf
vera jafnrólegur, hvað sem að
höndum bar, em jafnframt svo
glaður og reifur í daglegri um-
-gengni, að sjaldgæft má telja.
Vissu þó allir, se-m til þekktu, að
hann gekk síður en svo heill til
skógar. Hafði hann löngu áður
bagazt mikið á fæti vegna sjúk-
dóms i hnélið, og mun hann faa
daga upp frá því hafa verið
þjáningalaus. En hann var hetja
hversdagsins, ein af mörg-um, sem
imeð karlmennskuró og æðruleysi
hera hvers kyns þjáningar og
þrautir- Sálarstyrkur þeirra er
svo mikill, að jafnvel bros kem-
ur i stað tára og gamanyrði í
staS kvalastunu. En þrátt fyrir
þessar staðreyndir, var glaðværð
Einars engin uppgerð. Hún var
samgróin eðli hans. Hann hafði
glöggt auga fyrir skoplegum hliið
um mannlífsins og gat verið
meinfyndinn, ef svo bar undir
En gaman hans var ekki grátt.
Það hafði ekki í sér brodd, seni
stakk óþægilega þann, sem fyrir
þvi varð. Þegar vel veiddist, var
oft glatt á hjalla. Meðan gu-1-
gljáandi þorskakösin bylti-st í
miðrúminu á Bjarma og giens og
gamanyrði flugu bátsendanma á
milli, var Ein-ar í essinu sín-u.
Hjartan-legur og smitandi lilátur
hans og snjöll kímniyrði við slík
tældf'æri verða mér ætíð óg-leym-
anleg. Slíkra dýrðardaga vil ég
allra helzt minmast í sam-bandi
við Einar á Ekru. Hann er einn
skemmtilegasti maðurinn, sem ág
hef kynnzt.
Enginn skyl-di þó halda, að
Einar hafi aðeins verið léttúð-ug-
u-r gleðimaður. Því fer fjarri.
Hann var einmig maður alvöru
og festu. Hann var traustur vin-
ur vina sinna og fágætlega góð-
ur eiginmaður, heimilisfaðir —
og faðir.
Ég hygg, að Einar hafi svo til
engrar kennslu notið í æsku,
eins og tá-tt var um börm alþýð-
unnar á þeim tímum. E-n hann
aflaði sér staðgóðrar þekkingar
með lestri góðra og fræðandi
bóka, enda hafði hann stálminni
og skarpa greind frá náttúrunn-
ar hendi. Hanri kunni kynstur
af vís-um og kvæðum og hafði
af mikið ymdi. Kann kunni einn-
ig mikinn fjölda af lögum, og
var það vani hans að syngja
h-árri raustu við stýrið á bát sín-
um, einkanlega ef haldið var til
lands e-ftir vel heppnaða veiði-
för, en hann hafði mikla og
bjarta söngrödd. Man ég, að mér
hlýnaði oft um hjartarætur, þeg-
ar gamii maðurinn lét þannig í
Ijós, að honum var létt í skapi.
Ég veit, að enginn Wettur á
jarðríki var Einari eins kær og
Ekra í Stöðvarfirði, og þangað
sendi ég því í dag himztu þakkir
mí-nar til hans fyrir öll okkar
samskipti. Þangað sendi ég og
bugheilar samúðarkveðj-ur til
Guðhjargar, frænku minnar,
barna hennar og annarra vanda-
manna.
Björn Jónsson.
Hinn 6. þ.m. lézt í Landsspít-
alanum í Reykjavík Einar Bene-
diktsson frá Ekru í Stöðvarfirði,
92 ára að al-dri. í dag er útför
hans gerð í átthögunum eystra.
Einar Benediktsson var fæddur
a® Hamarsseli í Hamarsfirði 9.
apríl 1875. Foreldrar hans voru
hjónin Ragnheiður Jónsd-óttir.
ættuð úr Auistur Skaftafe-llss-ýslu,
og Benedikt Benediktsson Björns
sonar pósts. Þegar Einar var á
5. aldursári, fluttust foreldrai-
hans að Hvaln-esi í Stöðvarfirði.
Þar missti hann móður sína 11
ára gamal-l. Árið e-ftir fór hann
frá föð-ur simum til hjónanna
Þorbjargar og Sveins á Gilsár-
stekk í Breiðdal. Þar þótti Ein-
ari gott að vera, en sú vist stoð
ekki 1-engi, því að árið eftir flutt-
uist hjónin ti-1 Vesturheims. Næstu
ár og fram til ful-lorðinsaldurs
var Einar í vinnumenmsku á ýms
um stöðum hjá vandalaus-um:
fyrst á Heyklifi, Stöðvarfirði hjá
Ara Brynjólfssyni. þá að Stöð í
sömu sveit sem srnali hjá séra
Guttormi Vigfússymi, en fluttist
svo aftur til Breiðdals. Loiks
réðst hann ti-1 Sveins. bróður
sdns, sem þá var kvæntur og bjó
að Brekkuborg í Breiðdal. Flutt-
ist síðan með honum að Skjöld-
ólfsstöðum í söm-u sveit. Þar
kynnti-st hann fyrri komu sinni,
Bj-örgu B-jörnsdóttur, ættaðri úr
Breiðdal. Þau giftust árið 1005
og fluttust þá að Kirkjubólsseli
í Stö-ðvarfirði. Sarnbúð þeirra
varð stutt, því að árið eftir lézt
Björg af barnsförum eftir að
hafa fætt Einari dóttur, sem skírð
var Björg eftir móður sinni.
Björg yngri giftist Lúðvik Gests-
syni.
Ei-nar kvæntist. í amnað sinn
29. maí 1908 Guðbjörgu Erlends-
dóttur frá Kirkjubóli í Stöðvar-
firði. Var Einari það mikil ham-
ingja að eignast bessa ungu og
mannvænlegu konu, sem reynd-
ist honum góð og tra-ust eigia-
toon-a og lit-lu dóttur hans ain
bezta móðir. Þau hófu oúskap á
Ekru, sem var nýbýli frá Kirkju-
bóli, og bjuggu þar allan sin-n
-búskap þar til þau fluttu til
barna sinna ári® 1954.
Guðtojörg og Einar eignuðust
7 börm. Þau eru þessi: Elsa Krist-
ín, fædd 1008, gift Ingólfi Jóns-
syni, dáin 1937, Ragnheiður fæda
1912, dáin 1929, Þorbjörg, fæda
1915, gift Birni Stefánssyni,
Benedikt, f-æddur 1918, Jrvæntur
Margréti Stefánstóttur, Anna,
fædd 1920, gift Baldri Helgasyni,
drenigur fæddur 1922, sem dó
vik-ugamall, Bj-örn, fæddur 1924,
lcvæntur Gunnvör-u Brögu Sig-
urðardóttur.
Á Stöð-varfirði stundaði Eimar
si ómennsku og búskap jöfnum
höndum. Þegar þau Guðbjörg
f-luttust að Ekru, var þar ekkert
ræktað land, aðeins óræktarmó-
ar. Á þeim árum frumstæðrar
tækni voru jarðræktarfram-
kvæmdir erfiðar, elcki sízt ein-
yrkja bónda, sem n-ota varð
hverja stund, sem gafst til sjó-
sóknar til a® sjá fjölskyldu sin-ni
farborða. Samt tókst Einari með
kostgæfni og þeirri þrautseigju,
sem honum var eiginleg, að
rœkta snoturt tún á Eikru, og
síðar reisti hann þar myndarlegt
íbúðarbús. Árið 1928 gerðist Ein
ar símstöðvarstjóri við landssíma-
stöðina á Stöðvarfirðí og gegndi
því starfi, þar til hann fluttist
frá Ekru.
Framhald á bls. 12.