Vísir - 28.11.1976, Side 11
Sunnudagur 28. nóvember 1976
11
fórst að fara i kvenlögregluna?
„Það var ekki af sérstökum
áhuga fyrir starfinu. Ég vann á
skrifstofu hjá Sambandinu þeg-
ar ég sótti um og þangað var
hringt ári siðar og ég beðin um
að mæta við viðtals á lögreglu-
stöðina. Ég þrammaði af stað i
gallabuxum og lopapeysu, og
eftir að hafa rætt við yfirmenn-
ina þar, ákvað ég að slá til og
prufa að vera lögregluþjónn. Ef
mér félli þetta mjög illa væri
auðvelt að hætta og fara eitt-
hvað annað.
Ég fór strax i lögregluskólann
og um miðjan desember var ég
send út á götu i öllum skrúðan-
um. Ég man að það var kalt, og
ég átti að vera á Laugavegin-
um.
Þaö var búið að segja mér að
þaö væri ægilegt aö fara út á
götu i búningnum i fyrsta sinn,
og mér leið þvi ekkert sérlega
vel til að byrja með.
Ég gleymdi þvi fljótt að ég
var i búningnum, og tók ekkert
eftir þvi að fólk var að góna á
mig. Liklega vegna þess að ég
var orðin vön aö koma fram i
sambandi við handboltann og að
fólk góndi á mig.
Það erfiðasta var að mæta
vinum og kunningjum. Ég
mætti til dæmis fljótlega vin-
konum minum úr Fram, og þær
öskruðu af hlatri þegar þær sáu
mig þarna i öllum skrúðanum
að stjórna umferðinni.”
Arnþrúður og vinkonur henn-
ar i lögreglunni eru nú að mestu
hættar að arka um göturnar.
Þær eru komnar meö sina eigin
deild — Kvenlögregludeildina —
sem sinnir almennum útköllum
eins og karlmennirnir. Arn-
þrúöur ekur um ásamt annarri
stúlku i hvitum Volvo og er á
ferð og flugi um allan bæ á
hvaða tima sólarhrings sem er.
Erfiðast að
fara i slysin
— Er ekki ógurlega spenn-
andi að aka um með rautt ljós
og sirenuna á fullu?
„Ekki get ég sagt það. Þegar
slikt kemur fyrir er yfirleitt
eitthvað mikið um að vera og i
mörgum tilfellum eru þaðhlutir
sem ekkert gaman er að vinna
við. Maður verður að gæta sin á
að láta sírenuna ekki æsa sig
upp i akstrinum þó ekki of
hratt, en samt að flýta sér. Við
vitum að hluturinn hefur skeð
og við breytum litlu með ein-
hverjum látum.
Það eru engin tvö útköll eins,
og það gerir starfið fjölbreytt.
Það er ekki að sama skapi alltaf
jafn skemmtilegt. Slysin eru
það versta sem ég kem nálægt.
Þau reyna á mann andlega. Það
kemur oft fyrir að ég á erfitt
með aö sofna og vakna svo upp i
svitabaði um miðja nótt eftir aö
hafa veriö I slysaútköllum.
Þetta er ekki neitt veikleika-
Skýrslugerð er stór hluti af starfinu hjá stúlkunum I kvenlögreglunni. Hér er Arnþrúður sest við ritvélina á skrifstofu Kvenlögregludeild-
arinnar.
merki. Ég veit að þetta kemur
einnig fyrir vana menn i lög-
reglunni, ef þeir hafa komið aö
stórslysum. Við erum ekki til-
finningalausar vélar, þótt við
séum I lögreglubúningi.”
Kvenfólkið bítur
og klórar
— Hvað er það sem hefur
komið þér mest á óvart I sam-
bandi við starfið i lögreglunni?
„Það sem hefur komið mér
mest á óvart er hvað viða er
pottur brotinn i Reykjavik, og
hvað vin og eiturlyf er mikill
bölvaldur á mörgum heimilum
og meðal fólks.
Ég hélt að ég þekkti sæmilega
til i skemmtanalifi borgarinnar
áöur en ég byrjaði i lögreglunni,
en nú sé ég þetta i allt öðru ljósi.
Þetta er eins og að sjá ómáluöu
hliðina á húsinu, sem er þó
málað.
Stærsti hiutinn af útköllum
okkar um helgar eru I einhverju
sambandi viö vin eða þess hátt-
ar vimugjafa. Fólk er misjafn-
lega afbrotahneigt, en með vini
gerir það hluti sem þaö léti sér
aldrei til hugar koma að gera ef
þaö væri edrú. Og það eru ótrú-
legustu hlutir, sem það gerir.
Kvenfólkið er engu betra en
karlmennirnir i þeim efnum.
Eitt það erfiðasta sem ég geri er
að handtaka kvenfólk. Það bitur
og klórar, en karlmennirnir eru
öllu viðránalegri — minnsta
kosti þegar kvenlögregian er
annars vegar.
Ég hef aöeins einu sinni oröið
fyrir árás i starfi. Þá höfðum
við tekiö ungan mann ölvaðan
viö akstur og vorum á leið með
hann niöur á stöð. Ég var viö
stýrið þegar hann réðst á mig —
reif i hárið á mér og dró mig i
gólfið. Eftir mikil slagsmál
tókst okkur að koma honum
undir og fara með hann á stöð-
ina. En ég var lengi að jafna
mig eftir þetta.”
Skemmtanalifið enginn
leikur
— Er ekki erfitt að vera lög-
reglukona þegar þú ferð út að
skemmta þér með vinum og
kunningjum?
„Lögreglulifið og skemmt-
analifið harmónerar engan
veginn saman. Ég fór hér áður
fyrr út að skemmta mér eins og
gengur og gerist um helgar, en
nú oröið fer ég varla út.
Nú er það bara vinnan — heim
i mitt bað, og svo að sofa. Ef
maður fer út er ekki nokkur
friöur. Það er alls konar fólk aö
koma og rekja raunir sinar og
segja frá viðskiptum sinum við
lögregluna. Það er að setja út á
starfsfélaga mina, og sendir
manni svo tóninn ef maður situr
ekki eins og brúða undir öllu
saman og samþykkir allt sem
það segir. Og merkilegt nokk,
það hefur jafnvel áhyggjur af
einkalifi manns...
Ég er lika oft aö velta þvl fyrir
mér nú orðið, hvaða tilgangi það
þjónar að vera að ráfa á milli
skemmtistaðanna. Þetta er
innantómt lif og skilur ósköp
litið eftir. Að sjálfsögðu er
gaman að fara út með skemmti-
legu fólki, en maður verður að
fá frið til að skemmta sér.
Kunningjahópur minn hefur
alla tlð verið stór og fjörugur.
Viö stelpurnar I Fram vorum
mikið saman, en nú er það að
breytast — hvort sem þaö er nú
mér að kenna eða þeim. Hér
áöur fyrr fékk ég alltaf að vita
hvað þær væru aö bralla — ef ég
var þá ekki potturinn og pannan
i þvi sjálf — en nú fæ ég aldrei
að vita neitt fyrr en allt er búið.
Ég hef grun um að sumar
þeirra llti orðiö frekar á mig
sem lögreglukonu en vinkonu,
og þvl finnst mér stundum að ég
sé að einangrast frá öllu nema
starfinu.”
Staöa konunnar
er á heimilinu
— Hvaða ráðleggingar vilt þú
gefa stúlku, sem hefur áhuga á
að fara i kvenlögregluna?
Ég ráðlegg ekki nokkurri
stúlku að fara I kvenlögregluna
— allavega ekki yngri en 25 ára
gamalli og með einhverja lifs-
reynslu að baki. Þetta er erfitt
starf og krefst mikilla fórna
fyrir ungar og óreyndar stúlkur.
Einkalífið er litið sem ekkert og
þær eru sifelltundirsmásjá og á
milli tanna fólks ef eitthvað fer
úrskeiðis, ég bið bara eftir þvi
að það gleypi mann alveg með
kjaftagangi.
Ég væri örugglega ekki I
kvenlögreglunni ef ég væri gift
og ætti börn. Ég er það gamal-
dags I mér, að ég tel að staða
konunnar sé á heimilinu að gæta
bús og barna, en ekki að vinna á
kvöldin og nóttunni við-aö eltast
viö lögbrjóta.
Ég sé samt ekki eftir þvi að
hafa farið i lögregluna — þetta
er besti skóli sem ég hef komið I
um dagana — sannkallaður há-
skóli llfsins” —kip—
„Það snerist allt mitt llf I ..Viö vældum stundum allar I
kringum handbolta”. kdr ef við töpuðum”.
„Ég hafði engan áhuga á að
verma varamannabekkinn
iengur".
„Ef ég fer út að skemmta mér
er ekki nokkur friður”.
„Það er auðvelt að einangrast
frá umhverfinu i kvenlögregl-
unni”.