Vísir - 21.10.1977, Blaðsíða 2

Föstudagur 21. október 1977 VISIR
i
■
( í Reykjavík
v---------v-----
Hvaða land langar þig
mest að heimsækja?
Björn Þorleifsson, félagsfræöing-
ur: Noreg. bess vegna erum
við að fara þangað ef Guð og
BSRB leyfa.
Júliana Lárusdöttir, kennari:
Mest langar mig að fara til
Grikklands, ekki spyrja af
hverju! Nei, ég hef aldrei komið
þangað, en býst við aö það sé
heillandi.
Karl Jónsson, bif vcla virki:
Bandarikin. Þangað hef ég ekki
komið. Nei, það er engin sérstök
ástæða fyrir þvi að mig langar
þangað.
Oddný Jónsdóttir, húsmóðir og
talsimavöröur: Ameriku, af þvi
þangað hef ég aldrei komið. Ég
hef annars feröast fremur litið.
Þórdls Sandholt, húsmóðir ogl
innhcimtumaöur: Eitthvert i
nágrenni Alpanna, t.d. ttaliu. ■
Afgreiðslufólkið hafði nóg að starfa eins og alltaf þegar ferðahópar leggja upp til útlanda. Visismyndir JEG:
A LEIÐ TIL KOBEN
Það var venju frem-
ur létt andrúmsloft á
Loftleiðahótelinu um
fjögurleytið i gær.
Enda kannski engin
furða. Það er ekki á
hverjum degi sem hátt
á annað hundrað
manns koma saman á
einum stað og anda
léttara. Þannig var þó
ástandið á Loftleiðum i
gær.
Þar voru saman komin þrjú
iþróttalið ásamt fylgismönnum,
og hópur einstaklinga, sem beö-
ið höfðu eftir fari til Kaup-
mannahafnar frá þvi verkfall
hófst. Fyrr um daginn hafði
annar hópur farið til Luxem-
borgar, aðallega flugáhafnir á
leið til Afriku að fljúga með
piiagrima.
Vegir liggja til allra
átta — þegar út er
komið
Þarna voru 3 handknattleiks-
liö. Karlalið FH sem var á leiö
til Helsinki i Finnlandi. Þeir
eyddu siöan nóttinni i Kaup-
mannahöfn en fara til Finnlands
i dag.
Valsmenn fara sömuleiðis frá
Kaupmannahöfn til Færeyja i
dag og landsliö kvenna i hand-
knattleik fer til Þýskalands I
keppnisferð.
Auk handknattleiksfólksins
voru allmargir einstaklingar á
leið út i gær til ýmissa erinda.
Einn þeirra var Halldór Guð-
björnsson, framkvæmdastjóri.
Erlendir rikisborgarar
út á undan
„Ég er á leið til Osló”, sagði
Halldór þegar Visir spuröist
fyrir um feröir hans. ,,Ég er
norskur rikisborgari og er bú-
settur rétt fyrir utan Osló.”
— Ert þú búinn að biða lengi
eftir fari?
„Já og nei, ég hef beöið siðan
á mánudag. Tafimar hafa að
sjálfsögðu komið sér ákaflega
illa, en ég get nú ekki sagt að
þær hafi haft úrslitaáhrif á eitt
né neitt.”
Sem kunnugt er gengu erlend-
ir rikisborgarar fyrir þegar
veitt var undanþága til flugsins
út til Kaupmannahafnar, en
þess veröur vonandi ekki langt
aðbiða að allir sem vilja komist
til útlanda.
— GA
Sjálfsmorðssveitir gegn samfélögum
Þá er svo komið að þýskir
borgarar sitja á viggirtum
heimilum, þinghúsið I Bonn hef-
ur á sér svipmót virkis og enn er
beðið eftir þvi hver verði næstur
til að falla fyrir hendi hryöju-
verkamanna sem i rauninni
bera það heiti einungis af þvi lit-
ið er á athafnir þeirra sem sér-
staka tegund hernaðar. t raun-
inni er þetta fólk aðeins ótindir
morðingjar, sem af einhverjum
óskiljanlegum ástæðum hefur
tekist að færa verknaöi sina á
hærra plan tungunnar, svo að I
augum fjölmargra viröast
ódæðisverkin vera liður i eins-
konar frelsisbaráttu, sem eng-
inn hirðir um að skýra nánar.
Vegna nýjustu atburðanna hef-
ur tekist að smala fólki I mót-
mælagöngur m.a. I Grikklandi
og ttaliu. Þar var ekki verið að
mótmæla mannráni og flug-
vélaráni heldur aðförum gegn
morðingjum flugstjóra vélar-
innar sem rænt var og sjálfs-
morðum þriggja fanga, sem
haldið er fram af vissum öflum,
að hafi veriö drepin I fangelsinu.
Allt frá þvi að tsraelum tókst
að frelsa gislana i Entebbe hef-
ur fólk veriö að vona að flug-
vélaræningjar misstu móðinn.
En þeir fengu nýlega byr undir
báða vængi viö heppnað flug-
vélarán kennt við Bangla desh,
þar sem Japanir gáfu eftir og
létu undan kröfum flugráns-
manna. Fjármunirnir, sem þar
voru afhentir eiga áreiðanlega
eftir að renna til undirbúnings
frekari flugrána. Atburðurinn á
Mogadish-flugvelli i Sómaliu.
þegar þýsk vikingasveit náði
rúmlega áttatiu manns úr gfsl-
ingu gefur enn nokkrar vonir
um hörð viöbrögð við athöfnum
flugvélaræningja. Þó er á það
að lita, að hver slik velheppnuð
árás leiðir af sér svör og við-
búnað flugvélaræningja, sem
mun gera björgunaraögeröir
stöðugt flóknari.
Hin alþjóðlegu samtök flug-
manna hafa nú krafist þess að
Sameinuðu þjóðirnar láti flug-
ránin til sin taka. Ekki veröur
með góðu móti séð hvaö Sam-
einuðu þjóðirnar geta gert, sem
samtök flugstjórnarmanna og
flugmanna geta ekki fram-
kvæmt á eigin spýtur, eins og
með þvi að ákvarða að enginn
megi fara með handtöskur til
sætis slns um borð, hvorki konur
eða karlar. Þá geta flugstjórn-
armenn hreinlega neitað að
hafa afskipti af flugvélum frá
löndum, sem löngum hafa verið
sérlegir griðastaðir flug-
ræningja.
Morðinu á Hans-Martin
Schleyer fylgdi hótun um, að
átökin i Vestur-Þýskalandi
væru rétt að byrja. Schleyer
hafði með sérstökum hætti sagt
fyrir örlög sin, þegar hann,
staddur i hundrað og fimmtiu
manna hópi, lýsti þvi yfir að
einhver af viðstöddum yrði aö
likindum næsta fórnardýrið.
Eftir langt og mikið þóf fannst
þessi þýski iðnrekandi skorinn á
háls I farangursgeymslu bils i
bænum Mulhouse I austanverðu
Frakklandi. Má segja að hann
hafi látið lifið til að yfir áttatiu
manns mættu lifa, og hefur
vestur-þýska rikisstjórnin orðiö
að horfast i augu við þær
staðreyndir.
Vestur-þýska stjórnin horfist
jafnframt i augu viö vaxandi at-
hafnasemi „Rauðu herdeildar-
innar”, þvi enginn vafi er á þvi
að hún muni fylgja eftir hótun-
inni sem fylgdi liki Schleyers.
Likleg fórnarlömb biða á vig-
girtum heimilum sinum eftir
næstu aðför, og getur hver og
einn gert sér I hugarlund
hvernig það lif er. Samt er of-
beldishópurinn ekki stór — eitt-
hvað um 2500 manns að talið er,
og þar af I raun og veru ekki
nema fimmtlu útvaldir til
morða og mannrána — eins kon-
ar sjálfsmorðssveit gegn sam-
félaginu.
Svarthöfði