Vísir - 21.10.1977, Blaðsíða 11

visrn Föstudagur 21. október 1977
11
gallharðir sjálfstæðismenn höfðu
að orði að segja upp Morgunblað-
inu f yrir eitthvað sem þeir nefndu
aðfór að opinberum starfsmönn-
um. Guð hjálpi þeim. Þeim væri
nær að lesa betur blaöið sitt. Þar
stóð niina i vikunni, aö skrifstofu-
maður hjá BSRB væri i Alþýöu-
bandalaginu. Væri þessum
heiðursmönnum ekki nær að
koma honum i eitthvert annað og
heppilegra starf, i staö þess að
vera með hótanir i garö frjálsrar
pressu? Til dæmis mætti ráöa
hann að holdanautastöðinni i
Hrisey. Maðurinn kemur Ur land-
búnaðarráðuneytinu og svo ku
vist vera reynsla vinaþjóða i
austri, aö gott muni aö geyma
gemsa i Uteyjum.
Eða mötuneytin maður!
En vel á minnst, verkfalliö.
Sýnir það ekki best hve þessir ali-
kálfar i rikisfyrirtækjunum eru
veLsettir, aö þeir geta vikum
saman sportað sig launalausir i
verkfalli?
Fjármálastjóri Rafmagnsveit
unnar hefur að vonum miklar á-
hyggjur af verðbólgunni I Visi,
svo sem sæmir ábyrgum manni
með alvörusvip og hag þjóðarinn-
arfyrirbrjóstinu. Og hvaða viter
svo sem i að láta láglaunapakkiö
hjá hinu opinbera miða á sig
verkfallsvopninu og öskra: —
Peningana eða lifiö? Nær væri aö
innræta þvi hófsemi, nóg er jótrað
á jötum rikisins.
Og svo er ekki einu sinni hægt
að segja þessu dóti upp. Albert
kvartaði undan þvi á Alþingi, eða
svo stóð að minnsta kosti i blöð-
unum, að það mætti ekki segja
þessum mönnum upp að loknu
verkfalli, eins og hægt væri hjá
einkafyrirtækjunum. Gasalega
væri gott að vera i vinnu hjá Al-
bert!
Eða mötuneytin maöur! Hvilikt
góðgæti — og verölagiö, hjálpi
mér allir heilagir, meðan launa-
menn á hinum almenna vinnu-
markaði svelta heilu hungri, eða
lifa í mesta lagi á skrinukosti.
Jafnvel járnblendigoðinn, sem
á I vændum all-þokkaleg laun,
sumir segja allt aö þreföldum
þingmannslaunum, hikar ekki viö
kveðið: Margur girnist meira en
þarf.
Uppbelgdur af
mannréttindum
Góðir hálsar, verkfallsréttur-
inn er bara orð. Hann á ekki aö
að taka menn haustaki til þess að
komast I dýröina og raða I sig
réttunum. Jafnvel þótt þaö sé á
kostnað hins almenna skattborg-
ara, einstæöu mæðranna og
gamalmennanna. Nei, vinir min-
ir, þaö á viöum þessa holdmiklu á
rikisjötunni, sem forðum var
nota, enda fúlmennska að meina
þunguðum konum aögang að á-
fengisútsölum rikisins og tóbaks-
skortur yfirvofandi. Aö ekki sé
minnst á blessaða útlendingana,
sem komu hingað til okkar fagra
lands i' góöri trú, en komust siðan
hvorki strönd né lönd i heila þrjá
r \
Vilhelm G. Kristinsson
fréttamaður útvarps-
ins skrifar í tilefni af
þeim umræðum/ sem
fram hafa farið um
verkfall opinberra
starfsmanna.
ir til starfsmanna báknsins hafa i
för með sér og skattahækkanir
tiundaðar. Enginn þarf að efast
um að almenningur veröur látinn
borga brúsann og að hver króna
verður aftur tekin í sköttum. Ég
hins vegar borga með glöðu geði
áskriftargjöldin af Mogganum
minum, þvi aö ég veit að hækkan-
imar, sem núorðið eru næsta
mánaðarlega, renna allar til góð-
gerðarmála, en ekki til þess aö
borga kauphækkanir til ritstjór-
anna, blaðamannanna og prent-
aranna. Slikt væri að hella oliu á
verðbólgubálið og svoleiðis liðum
við ekki.
Ég heyrði I skrifstofum BSRB
núna í gær eða fyrragær, að
eða fjóra sólarhringa. Guði sé lof
að þeir voru þó heppnir með veð-
ur.
Nei og aftur nei. Verkfallsrétt-
urinn er bara orð. Eins konar
svefnmeöal. Ef þú hefur verk-
fallsrétt ertu frjáls og getur sofið
rótt, uppbelgdur af mannréttind-
um.
Tanga-Jón, Rafmagns-
Björn og ritstjórar
Morgunblaðsins
Þó svo þú eigir ekki salt i graut-
inn handa konunni og börnunum
þegar þú kemur heim, mettur Ur
mötuneytum hins opinbera, þó
svo þakiö sem þú ert að reisa yfir
konuna og börnin sé að falla ofan
á þau á vfxileyðublaði, þá láttu
ekki hugfallast. Hugsaðu um
hlutskipti langafa og langömmu,
eða fólksins i Svörtu-Afriku.
Hvaö um þaö þótt þú eigir ekki
fyrirkjötiog mjólk. Bittu þá bara
gras, en hugsaðu um verðbólgu-
úlfinn um leiö. Og ef svo kynni að
fara, að græna byltingin væri
þegar til kæmi, komin undir
græna trrfu og risin á henni
verslunarhöll Ur járni, steini og
gleri, þá seddu hungrið á lítillæt-
inu.
Siðast en ekki síst: Varastu að
hugsa um að aðrir hafi meira en
þú. Verðbólgan verður ekki niður
kveðin ef þú hugsar svoleiðis. Og
vist munu Tanga-Jón, Rafmagns-
Björn og fleiri góðir og ábyrgir
menn verða fyrstir til að lækka
við sig kaupiö, að ekki sé nú talað
um ritstjóra Morgunblaðsins,
bara ef þú lætur af ósið þinum.
Opinber starfsmaður, aldrei
framar verkfall. Undu glaður við
þitt.
Viröin garfyllst,
Vilhelm G. Kristinsson,
fréttamaður áframfærihins
opinbera
(ekki frimúrari).
þýðubandalagsins. Undi Baldur
Óskarsson þessari yfirlýsingu
vel.
Sameining Samvinnubank-
ans og Alþýðubankans
Þá er verið að dusta rykið af
gamallihugmynd um sameiningu
Samvinnubankans og Alþýðu-
bankans. Allt siðan uppsteiturinn
var i Alþýðubankanum hefur
hann átt i vök að verjast, og varla
fyrirsjáanlegt að bankinn nái sér
verulega á strik á næstunni.
Stefán Gunnarsson, bankastjóri,
hagar sér eflaust skynsamlega i
stöðu sinni, enda traustur maður.
En ætli bankinn að ná sér á
strik þarf áreiðanlega að taka
nokkra áhættu, sem núverandi
bankastjóri telur sér eflaust ekki
heimila og ekki viöeigandi. Við-
varandi erfiðleikar bankans hafa
að nýju vakið upp hugmyndina
Erlendur Einarsson/
forstjóri Sambandsins.
Indriði G. Þorsteinsson
segir/ að blaðaskrif
undanfarna mánuði og
ár hafi fært samvinnu-
mönnum heim sanninn
um að ekki væri eftir
neinu að biða lengur
með að leita eftir stuðn-
ingi utan Framsóknar-
flokksins.
um sameiningu bankanna
tveggja, Samvinnubankans og
Alþýðubankans. Hafi einhver
veruleg andstaða verið gegn
þessu hjá Samvinnumönnum fer
hún dvinandi m.a. vegna óska um
nánari samvinnu við verkalýös-
hreyfinguna i landinu og þá, sem
veita henni forystu.
Hefur þvi jafnvel verið haldið
fram, hvort sem það er með réttu
eða röngu, að blaðaskrif undan-
farna mánuði og ár hafi fært
Samvinnumönnum heim sanninn
um að ekki væri eftir neinu að
biða lengur með að leita eftir
stuðningi utan Framsóknar-
flokksins. Gæti þá hæglega fariö
fyrir Sambandinu eins og Kron á
sinum tima, þar sem Framsókn-
armönnum var ýtt til hliðar.
Þingmenn Alþýðuf lokksins
mega þá ekki verða gamlir
viðreisnarþjarkar.
Núverandi stjórnarsamstarf
hefur um margt verið ágætt, þ.e.
friður hefur rikt innan rikis-
stjórnarinnar og töluverð ein-
drægni. Það breytir þó engu um
þá staðreynd að flokksforingjar
hyggja ætið að nýjum leiöum og
nýjum samsteypum. Til að koma
ætlunarverkum sinum áleiðis
þarf að beita fyrirhyggju og lang-
sýni.
Helzt munu áætlanir uppi um
nytsemd Alþýðuflokksins eftir
kosningarnar, enda t.d. alveg ó-
vist um nýjan vinstri meirihluta
nema Alþýðuflokkurinn eigi
menn á þingi, og þeir menn telji
flokknum best borgið i nýrri
vinstri stjórn. Sjálfkjörinn foringi
nýrrar vinstri stjórnar yröi að
sjálfsögðu Ólafur Jóhannesson,
en næsta kjörtimabil mun að lik-
indum verða það siöasta sem
hann situr á þingi.
Ólafi mundi ekki falla þaö illa
að enda pólitisk afskipti sin sem
forsætisráöherra vinstri stjórnar.
En til þess að svo megi verða þarf
að gæta þess að hugsanlegir þing-
menn Alþýðuflokksins verði ekki
gamlir viðreisnarþjarkar, og
þess vegna skipta prófkjörin inn-
an Alþýðuflokksins töluverðu
máli.
Viðreisnarráðherra eða
ritstjóri Samvinnunnar?
Misjafnlega hefur tekist til i
þeim prófkjörum Alþýðuflokks-
ins, sem þegar hafa verið háð.
Nýtt þingmannsefni hefur skotið
upp kollinum á Reykjanesi, sem
væntanlega mun fylgja Benedikt
Gröndal að málum. Sighvatur
Björgvinsson er efstur á lista
flokksins á Vestfjöröum.
Jón Baldvin Hannibalsson mun
ekki óliklegur frambjóðandi
flokksins á Vesturlandi og Bragi
Sigurjónsson náöi kosningu i
Norðurlandskjördæmi eystra,
þar sem sagt var að kartöflu-
bændur á Svalbarösströnd heföu
lagt sitt til mála auk liðssafnaöar
á Akureyri, en skrifaö hefur verið
að KEA stæði þar á öllum húsum
nema kirkjunni. Sannast mála er
að Bragi er vinsæll borgari og
Haft er eftir Val Arn-
þórssyni að eðlilegt væri
að leggja meiri áherslu
en verið hefur á nánari
sambúð samvinnu-
manna og Alþýðubanda-
lagsins.
hefur hann eflaust notið þess i
prófkjörinu.
Um Reykjavik verður ekkert
sagt að sinni, enda ekki hægt að
spá neinu um það hvort viðreisn-
arráðherrann Eggert G. Þor-
steinsson nær kjöri i fyrsta sæti
eða fyrrverandi ritstjóri Sam-
vinnunnar, Benedikt Gröndal.
Það mun ráðast mikið af fyrr-
greindri fylkingu hvort hlýindin
hjá SIS i garð þeirra Alþýðu-
bandalagsmanna muni frjógvast
i nýja vinstri stjórn að kosningum
loknum. Slái Alþýðuflokkurinn
til, og verði þingflokkurinn ekki
orðinn fullur af sérlegum and-
stæðingum Ólafs Jóhannessonar,
mun ætlunin um nýja vinstri
stjórn takast.
Hugleiðingar um nýsköp-
unarstjórn
A sama tima og þessu fer fram
mega ekki ganga sæmilega kurt-
eis orö milli Sjálfstæðisflokksins
og Alþýðubandalagsins svo ekki
heyrist hljóð úr horni Framsókn-
armanna. Þær eru ófáar forustu-
greinar Timans, þar sem látið er
að þvi liggja, að nú eigi að fara að
efna i aðra nýsköpunarstjórn.
Auðvitað hafa allir flokkar
möguleika á þvi að stofna til
stjórnarsamstarfs og nýsköpun-
arstjórn er svo sem ekkert frá-
leitari en ný vinstri stjórn. Staö-
reyndin er hins vegar sú að nú um
sinn hefur verið unnið skipulega
af hálfu Framsóknarmanna, og
þó einkum Samvinnumanna að
þvi að treysta og efla vináttu-
böndin við Alþýðubandalagið með
von um nokkurn stuðning frá Al-
þýðuflokknum að kosningum
loknum. Aftur á móti hefur öllum
hugmyndum varðandi Samtökin
veriö sleppt, kannski ekki að á-
stæðulausu.
Hvorki stjórn né stjórnar-
andstaða sjá nauðsynleg
ný ráð
Þvi er spáð að verðbólgan fari
töluvert yfir fimmtiu prósent á
næsta ári. Er þá komið mjög i
sama horf og var við fráhvarf
vinstri stjórnarinnar 1971-74. Nú-
verandi rikisstjórn hefur barist
gegn ófarnaðinum af viöskilnaði
vinstri stjórnarinnar eftir mætti,
en sú barátta virðist ekki hafa
dugað. Ný ráð verða að koma til,
þótt hvorki stjórn né stjórnarand-
staða sjái hver þau eigi að vera.
Haldi kjósendur aö ný vinstri
stjórn sé svarið, þá mun það
koma i ljós i þingkosningunum
næsta sumar. Núverandi stjórn
nýtur trausts þeirra erlendu lána-
stofnana sem við þurfum mikið
undirað sækja á komandi timum.
Breytingar i þvi efni færðu aðeins
frekari stoðir undir þá kenningu
að efnahag landsins verði allt að
óhamingju.
IÞG
Benedikt Gröndal. Ind-
riðl G. Þorsteinsson seg-
ir, að slái Alþýðuflokk-
urinn til, og verði þing-
flokkurinn ekki orðinn
fullur af sérlegum and-
stæðingum ólafs Jó-
hannessonar, muni
ætlunin um nýja vinstri
stjórn takast.