Vísir - 02.09.1978, Blaðsíða 18

Amþór og Brynjar meö fána Kópavogs á tindi Mt. Rosa
Brynjar á leiö yfir skriöjökulinn aöMt. Rosa, Matterhorn ibaksýn.
Jón Gunnar skriöur yfir hættuiega sprungu.
ARNÞÓR ÞÓRÐARSON OG BRYNJAR ÖRN RAGNARSSON:
GANGAN Á FJÖLLIN
FIJI/IM OG MONTE ROSA
Þangað til fyrir nokkrum árum var það svo til
óþekkt að islendingar færu utan til þess að klífa
f jöll/ en nú seinustu árin hefur það átt sér stað nokkr-
um sinnum. í sumar fóru þrir félagar úr Hjálparsveit
skáta í Kópavogi utan til Austurríkis á f jallgöngu- og
björgunarskóla. Þeir heita: Jón Gunnar Hilmarsson/
Arnþór Þórðarson og Brynjar Örn Ragnarsson og eru
þeir allir tvítugir aðaldri og hafa iðkað f jallgöngur og
starfað í Hjálparsveitinni frá 17 ára aldri.
Til þess að standa straum af skólakostnaði fengu
þeir styrki frá Kópavogskaupstað og Landssambandi
HjáIparsveita skáta> einnig veittu Flugleiðir afslátt af
f lugfargjöldum. Að skólanum loknum stunduðu þeir
siöan fjallgöngur i Alpafjöllunum.
Þrátt fyrir einstaklega slæmt veður, fannfergi og
storma, sem ollu fleiri dauðaslysum i ölpunum en
dæmi eru um til þessa, tókst þeim Brynjari og Arnþóri
að klífa þrjú hæstu og þekktustu fjöllin í öllum Alpa-
f jöllunum: Monte Rosa 4634m, Matterhorn 4477m, og
Mont Blanc, hæsta fjall i Evrópu,4807m. Jón Gunnar
varð að hverfa aftur til vinnu sinnar á islandi eftir
tveggja vikna dvöl i fjöllunum en náði þó að klífa
fimm rúmlega 3000m há fjöll með félögum sínum.
Hér í Helgarblaðinu birtist nú fyrri hluti ferðasög-
unnar sem þeir Arnþór og Brynjar hafa samið og seg-
ir fyrst frá göngunni á fjöllin fimm og síðan klifi
Monte Rosa,hæsta fjalls í Sviss. I næsta Helgarblaði
birtist svo seinni hlutinn en þar greinir frá þvi er þeir
félagar klifu Matterhorn oq Mont Blanc.
Þann 6. ágúst sl. tórum viö þrir
félagar úr Hjálparsveit skáta i
Kópavogi til St. Moritz i Sviss. að
afloknum fjallamennsku- og
björgunarskóla i Austurriki.
Þaðan var svo ferðinni heitið til
Bergell, fjallasvæðis sem þar er
skammt frá. Tókum við strætis-
vagn frá St Moritz til smábæjar-
ins Maloja þar sem italska tung-
an er allsráðandi. Gengum við
þaðan i átt að itölsku landamær-
unum upp gil eitt mikið og eftir
skriðjökli til fjallaskálans Forno
Hutte sem er i 2576m hæö yfir sjó.
Með okkur voru tveir þýskir
fjallgöngumenn sem við hittum i
Maloja. Ákváðum við að ganga
saman næstu daga á nokkra tinda
út frá Forno Hutte.
1 Forno Hutte komum viö svo
siöla dags og var þar fyrir fjöldi
fjallgöngumanna og kvenna og
kom það okkur á óvart hversu
margar konur stunduðu
fjallgöngur. h'engum við okkur að
borða i skálanum en fórum svo
snemma að sofa. Eftir morgun-
mat daginn eftir ætluðum við að
hita okkur upp með þvi að ganga
á auðvelt fjall beint upp af skál-
anum, Monte del Forno, 3214m
hátt. Einn þýskur fjallgöngu-
maður bættist i hópinn og vorum
við nú orðnir sex saman.
Allir á læri
Var þetta fremur auðveld
ganga i snjó þar til við komum að
klettabelti I u.þ.b. 2900m hæð. Þar
bundum viö okkur saman i linu og
klifruðum svo einn og einn i einu
upp eftir klettunum og var það
frekar seinfarið fyrir þetta
marga i linu. Fyrir ofan kletta-
beltiö tók við löng og brött brekka
þakin harðfenni og is og gengum
við það sem eftir var á
mannbroddum á tindinn. Uppi
fengum við okkur að snæða og
virtum fyrir okkur útsýnið sem
var hið fegursta. Stöldruðum við
fremur stutt við og var niðurferð-
in öllu hægari fyrst um sinn vegna
fallhættu á isnum. Þegar við kom-
um aftur að klettabeltinu ákváð-
um við að siga þar niður i stað
þess að klifra vegna brattans.
Festum við linuna yfir klettanös
og sigum svo allir ,,á læri” eins og
kallað er, en þaö er aðferð sem
við höfum litið notað heima og er
fremur óþægileg. Sigum við
Islendingarnir fyrst en siðasti
maður seig með linuna tvöfalda
utan um klettanösina og dró hana
svo til sin þegar niður var komið.
I skálann komum við aftur
stuttu eftir hádegið, fengum okk-
ur að borða og settum blautan
fatnaðinn i þurrk úti.
Forno Hutte er meðalstór
fjallaskáli, byggður úr steini og
er ein hæð og ris. Uppi er svefnað-
staða fyrir 100 manns, en niðri er
farangursgeymsla. salerni, mat-
salur og eldhús þar sem hægt er
að fá keyptan heitan mat. Ekkert
rafmagn er i skálanum og er hann
óupphitaðurog notuð gasljós.en i
eldhúsinu eru trjábútar notaðir til
eldunar. Seinna um daginn tókst
Arnþóri að brjóta eina
meginreglu skálans, en það er að
fara á gönguskónum upp á svefn-
loft. Fyrir vikið var hann dæmdur
af ráðskonunni i hálftima
uppvask i eldhúsinu. Höfðum við
hinir mikið gaman af.
Um kvöldið gerði' geysimikið
þrumuveöur með tilheyrandi eld-
ingum og stóð það fram eftir
nóttu.
Monte Rosso
Morguninn næsta dag vöknuð-
um við i nistingskulda og sáum að
töluvert hafði snjóað úti. Fengum
við okkur að borða og undirbjugg-
um okkur fyrir gönguferð á
Monte Rosso,3088m hátt. Kalt var
úti en þó logn og hlýnaði okkur
fljótlega er við hófum gönguna.-
Þegar við vorum hálfnaðir með
fjallið eftir göngu i snjó settum
við á okkur mannbrodda og bund-
um okkur i linu, þvi framundan
var brött harðfennisbrekka. Fór
nú að blása hressilega i bakið á
okkur og kuldinn jókst stööugt.
Kom það ekki að sök þvi við vor-
um mjög vel búnir i föðurlandi og
vindheldum fatnaði og þótti bara
gott að fá rokið i bakið til að létta
á uppgöngunni. Aftur á móti voru
þýsku félagarnir ekki eins vel
búnir og var þeim frekar kalt alla
leiðina upp.
A tindinum stoppuðum viö stutt
þar sem skyggni var nánast ekki
neitt og mikið rok. Fengum við
okkur súkkulaðibita og þrúgusyk-
ur og héldum svo niður. Við feng-
um ný bylinn beint i fangið á okk-
ur og þurftum að beita kröftum á
niðurleiðinni. Við vorum bundnir
saman i linu og studdum okkur
með isöxum við brekkuna og allir
voru i viðbragðsstöðu ef einhverj-
um yrði fótaskortur. Þegar neð-
ar kom dró úr rokinu og létti þá
mjög á göngunni, við renndum
okkur svo i sitstöðu niður si'ðustu
brekkurnar til skálans.
,,Forno prís"
I skálanum fórum við úr svita-
blautum fatnaðinum og i þurr föt.
Siðan létum við •túlkurnar i eld-
húsinu sjóða fyrir okkur makka-
rónur sem við höfðum komið með
okkur. Borðuðum við þær svo
með tei og brauði að ógleymdri
sultunni sem Brynjar hafði lifað á
siðustu daga. Mest allan matinn
höfðum við borið með okkur frá
Maloja þvi við höfðum frétt að
matur væri óhemju dýr i öllum
fjallaskálum sem reyndar varð
raunin. Jafnvel skál af heitu vatni
var á ,.Forno~pris” eins og Jón
Gunnar kallaði það, en i þessum
skála sem og öðrum er sá ein-
kennilegi siður að te er alltaf
drukki úr stórum skálum. Seinna
um daginn heyrðum við drunur
miklar og er betur var aö gáð var
þarna komin þyrla meö nauð-
svnjavörur, en þyrlur eru einu
farartækin fyrir utan manninn
gangandi sem komast á svona af-
skekkta staði. Kom þyrlan nokkr-
ar ferðir og tók með sér sorp i
bakaleiðinni.
Næsta dag tókum við mjög
snemma, enda ætluðum við að
nota daginn vel og komast á tvo
tinda. Lögðum viðaf stað rétt fyr-
ir kl. 6.00 um morguninn á Cima
de Rosso (3366m). Var þaö ganga
eingöngu i hörðum snjó og yoru
nokkrar varasamar sprungur á
leiðinni þar sem við þurftum að
tryggja vel, og aðeins einn maður
fór i einu yfir þunnan snjóinn.
Siðasta spölinn á tindinn geng-
um við eftir örmjóum hrygg þar
sem snarbrattar brekkur voru á
beggja vegu. Rett eftir að við
komum á tindinn komu tveir aðr-
ir fjallgöngumenn þangað, en
þeir höfðu farið aðra leið upp.
Veður var hið ákjósanlegasta þó
hitinn hafi verið um frostmark.
Stoppuðum við i þó nokkra stund
og virtum fyrir okkur ttölsku alp-
ana og einnig sáum við italskt
þorp i fjarska. Fyrir tilviljun fann
Arnþór gestabók i trékassa sem
hulinn var snjó. Skrifuðum við
allir nöfn okkar i hana, en héldum
svo af stað niður og siðan á næsta
fjall i þessum fjallaklasa Mont de
Sisonne (3330 m).
Fljótir niöur
Tindurinn þar var stórgrýttur
og isaður og áttum við i töluverðu
basli með að fóta okkur þar á
mannbroddunum, en að öðru leyti
var þetta auðveld ganga. Vorum
við tiltölulega fljótir niður eftir
árangursrikan dag. A leiðinni að
skálanum sáum við torkennilega
bláa þúst á skriðjöklinum sem við
vorum á. 1 gegn um sjónauka
kom i ljós að hér hafði vélsleði
verið skilinn eftir, trúlega vegna
veðurs. í Forno Hutte fengum við
okkur hressilega að boröa, pökk-
uðum svo niöur og bjuggum okk-
ur fyrir brottför til Maloja.
Kvöddum við kunningja okkar og
gengum eins hratt og við gát-
um niður skriðjökulinn og giliö til
þess að ná i búðir fyrir lokun.
Náðum við til Maloja eftir tæp-
lega tveggja tima svitagöngu i
besta veðri. Gistum við þar á far-
fuglaheimili og komumst nú fyrst
i bað eftir fjögra daga fjallgöng-
ur. Fórum við frá Maloja morg-
uninn eftir til St. Moritz, skiða-
staðarins fræga. Þar kvöddum
við Jón Gunnar en hann þurfti að
hverfa heim til vinnu. Við tveir
sem eftir vorum tókum næstu lest
til Zermatt með næturgistingu i