Morgunblaðið - 20.07.2002, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. JÚLÍ 2002 39
✝ Þórólfur BeckGuðjónsson
fæddist á Skallabúð-
um í Eyrarsveit 24.
mars 1930. Hann lést
á heimili sínu 9. júlí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Guðjón
Elisson, f. 19. feb.
1897, d. 9. júlí 1984,
bóndi á Skallabúðum
í Eyrarsveit, og Sig-
ríður Elisdóttir, f. 15.
jan 1905, d. 11. jan.
1973, húsfreyja.
Systkini Þórólfs eru
Högni, f. 1. sept.
1928; Elis, f. 9 ágúst 1932; Gróa
Herdís, f. 18. nóv. 1933, d. 15. nóv.
1985; Vilberg, f. 1. apríl 1940.
Eftirlifandi eiginkona Þórólfs
er Jóhanna Sigurrós Árnadóttir,
gjaldkeri, f. 29. júlí 1939. Foreldr-
ar hennar eru Árni Jóhannsson, f.
26. mars 1913, d. 19. des. 1995,
verkamaður, og Ingibjörg Álfs-
dóttir, f. 29 des 1917, húsfreyja í
Reykjavík. Þórólfur og Jóhanna
Sigurrós giftust 12. sept. 1958.
Börn þeirra eru: Guðjón Árni, bú-
settur í Noregi, f. 6. feb. 1958, á
hann tvö börn. Sigurþór f. 3. mars
1959, búsettur í Garðabæ, kvænt-
ur Rut Aðalsteinsdóttur, og eiga
þau þrjú börn. Elis, f. 19. júlí 1960,
búsettur á Ólafsfirði, kvæntur
Þórönnu Guðmunds-
dóttur, eiga þau þrjú
börn. Ingibjörg 11.
nóv. 1962, búsett í
Grundarfirði, á hún
þrjú börn, sambýlis-
maður hennar er
Bergur Hrólfsson.
Sigrún f. 13.okt.
1965, búsett í Garða-
bæ, gift Magnúsi H.
Björnssyni og eiga
þau tvö börn.
Þórólfur ólst upp
á Skallabúðum.
Hann fór ungur til
sjós í Grundarfirði.
Svo stundaði hann ýmis verka-
mannastörf til sjós og lands þar til
hann gerðist verslunarstjóri í
Kaupfélagi Grundfirðinga árið
1965 og gegndi því starfi til ársins
1990. Hann gerðist dreifingaraðili
hjá Olís og síðan hjá Skeljungi til
ársins 2001, þegar hann lét af
störfum. Þórólfur var virkur með-
limur í Lionsklúbbi Grundarfjarð-
ar. Hann var í stjórn Verkalýðs-
félagsins Stjörnunnar. Hann var
einn af stofnfélögum eldriborg-
arafélags í Grundarfirði og var
hann áhugamaður um bridge.
Útför Þórólfs verður gerð frá
Grundarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ég sit hjá sævarbárum,
sól á vorsins daggarperlur skín.
Gullnum gleðitárum
ég græt og minnist þín.
Kær vinur minn og mágur Þór-
ólfur B. Guðjónsson, Doddi, lést að
morgni 9. júlí síðastliðinn. Grund-
arfjörður skartaði mikilli fegurð
þennan morgun og hefur þú fundið
til löngunar að labba út fyrir bæinn
og virða fyrir þér fagran fjallahring-
inn og framsveitina þína. Þetta varð
þín síðasta gönguferð.
Það var vorið sem ég fermdist að
Rósa systir kom með þig heim á
Lindargötuna, alla leið frá Grund-
arfirði og kynnti þig sem unnusta
sinn. Það var ekki laust við að ný-
fermd stúlkan færi hjá sér þegar
hún leit augum þennan myndarlega
og glaðværa mann. En feimnin stóð
ekki lengi og óhætt er að segja að
þarna hafi tekist með okkur mikil
vinátta. Þið Rósa leigðuð ykkur síð-
an litla risíbúð við Hagamel og varð
ég þar mikill heimagangur.
Sveitamaðurinn undi ekki hag
sínum vel á mölinni, honum leiddist
og hann vildi komast í sveitina sína,
Eyrarsveit, þar átti hann heima.
Svo að eftir eins árs búsetu í
Reykjavík fluttu þau Rósa og Doddi
til Grundarfjarðar, þar sem þau
hafa búið síðan. Það var síðan vet-
urinn 1961 að ég fór til Grundar-
fjarðar, vann þar á vertíð einn vet-
ur, bjó hjá Rósu og Dodda að
Borgarbraut 9. Þar höfðu þeir
bræður Doddi og Högni reist sér
myndarlegt hús. Húsaleigan var að
ég þurfti að aðstoða við heimilis-
störfin enda þá komnir í heiminn
þrír drengir á rétt rúmum þremur
árum og nóg að gera. Doddi var
stoltur af drengjunum sínum, brosti
breitt og sagðist ætla að koma sér
upp góðu fótboltaliði. En ekki fór
það svo, strákakvótinn búinn en
tvær myndarstúlkur bættust í hóp-
inn. Það er ekki verra, sagði Doddi,
þær verða bara í marki!
1965 flutti ég síðan með fjöl-
skyldu minni til Grundarfjarðar.
Alla tíð síðan hefur verið mikill og
góður samgangur á milli heimila
okkar og oft glatt á hjalla enda
börnin mörg. Mörg sumur fóru fjöl-
skyldurnar saman í skemmtilegar
útilegur. Var þá áherslan lögð á það
að hafa mikið og gott nesti enda var
það sameiginlegt áhugamál okkar
Dodda að borða góðan mat.
Um tólf ára skeið unnum við
Doddi saman hjá Kaupfélagi Grund-
firðinga. Það var skemmtilegur tími
og margt skemmtilegt brallað. Rifj-
uðum við oft upp þessar skemmti-
legu stundir og mikið var hlegið.
Árin hafa liðið hratt. Þær hafa verið
margar ánægjulegar stundirnar
með ykkur Rósu, en uppúr stendur
þó ferðin sem þið Rósa fóruð í með
okkur Reyni til Mallorca fyrir einu
og hálfu ári. Þar áttum við saman
yndislegar stundir sem aldrei munu
gleymast.
Kæri Doddi, nú skilja leiðir okkar
um sinn. Nú hringir þú ekki oftar
og segir mér að koma yfir og fá mér
kjötsúpu, baunasúpu eða siginn fisk,
færir okkur ekki lengur gott rauð-
vín eða spyrð hvort ég eigi bauk og
flautar ekki oftar fyrir utan til að
sækja mig í leikfimitímana.
Ég kveð Dodda með miklum
söknuði og mun ávallt vera þakklát
fyrir að hafa kynnst honum. Guð
styrki og blessi Rósu og börnin
þeirra á erfiðum stundum.
Elsa Árnadóttir.
Elsku afi minn. Þegar ég var lítil
kenndir þú mér þessa bæn:
Vertu Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni.
Hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pét.)
Ég fann mynd af okkur þegar ég
var pínulítil, fyrsta barnabarnið til
að kúra á bumbunni og sofa í hol-
unni. Enn í dag þegar ég sé rauða
rútu hugsa ég til þín og ömmu og
allra heimsóknanna til ykkar og
man að það var alltaf sárt að kveðja.
Ég kveð þig nú í hinsta sinn og það
er sárara en nokkru sinni fyrr.
Sofðu rótt í alla nótt og Guð
geymi þig.
Ég elska þig, elsku afi minn.
Sigurlaug Rósa.
Elsku afi. Ég er svo þakklát fyrir
allan tímann sem við áttum saman.
Alla bíltúrana sem við amma fórum
í með þér fram í sveit og þú sagðir
mér hvað fjöllin heita og sýndir mér
hvar þú hafðir leikið þér sem strák-
ur og sagðir mér sögur af því þegar
þú varst lítill. Sérstaklega þótti mér
skemmtilegt þegar við fórum yfir
lækinn okkar og ég fékk að stinga
höfðinu út um gluggann svo að það
gusaðist á mig og oft snerir þú við
svo að við gætum farið aðra ferð. Og
allar næturnar sem ég svaf í holunni
á milli ykkar ömmu og þú sagðir
mér sögur þangað til að ég sofnaði.
Þetta er mér ómetanlegt. Jafnvel þó
við værum bara heima og ekki að
gera neitt sérstakt, aldrei leiddist
þér að hafa mig í kringum þig og
aldrei leið mér betur.
Þú varst alltaf til staðar hvað sem
bjátaði á og þú studdir mig í öllu
sem ég tók mér fyrir hendur og
varst alltaf jafn stoltur af mér.
Í kringum þig ríkti alltaf mikill
friður og þú gerðir alltaf það besta
úr öllu og varst alltaf sáttur. Þín
verður sárt saknað en ég veit að þú
vakir yfir okkur.
Takk fyrir allt sem þú gerðir fyr-
ir mig, allt sem þú kenndir mér og
allan tímann sem við áttum saman.
Þín
Jóhanna.
Hann Doddi hefur kvatt, í bili.
Við andlát hans eru okkur þakkir í
huga, þakkir fyrir samfylgd og góð
kynni, við móðurbróður og góðan
dreng.
Grundarfjörður hefur misst mæt-
an son. Í litlu samfélagi hefur hver
einstaklingur sinn sess í hugum
samferðafólks. Minningar um fólk
tengjast hvort heldur sem er störf-
um sem það gegnir í samfélaginu,
jafnvel um áraraðir, eða fjölskyldu-
og ættartengslum, samskiptum og
sambúð fjölskyldna.
Það var kært milli þeirra systk-
ina, barna Sigríðar og Guðjóns frá
Skallabúðum. Á Borgarbraut 9
byggðu þeir sér hús bræðurnir
Doddi og Högni og bjuggu þar með
fjölskyldum sínum, Doddi og Rósa á
efri hæðinni með börnin sín fimm,
Högni og Adda á neðri hæðinni og
börnin sex. Í húsinu á móti bjó Gróa
systir þeirra, ásamt Gísla og fimm
börnum. Bræðurnir Elís og Vilberg
voru heldur ekki langt undan með
sínar fjölskyldur, og ekki heldur
amma og afi, meðan þeirra naut við.
Börnin, á mismunandi aldri, léku
sér saman og uxu úr grasi.
Bernskuminningar tengjast
Dodda í Kaupfélaginu. Reffilegur
maður í hvítum slopp bak við kjöt-
og fiskborðið afgreiðir húsmæðurn-
ar og aðra viðskiptavini um soðn-
ingu dagsins eða helgarsteikina.
Fiskflökum er pakkað inn af lagni
og kóteletturnar sagaðar niður með
æfðum handtökum. Varan er síðan
rétt yfir borðið með glettinni at-
hugasemd og kankvísu brosi út í
annað.
Góðar minningar geymast einnig
frá samverustundum starfsmanna á
skrifstofu sveitarfélagsins og maka
þeirra. Grillveislur, matarveislur og
jólahlaðborð hópsins, iðulega með
tilheyrandi glensi þar sem Doddi lét
ekki sitt eftir liggja. Aldursmunur
hafði þar ekkert að segja.
Doddi var léttur í lund og hafði
gaman af að vera innan um fólk,
ekki síst á góðri stund, glettinn og
með þennan sérstaka stríðnishlátur,
kvikar hreyfingar, fersklegt fas og
þetta ógleymanlega göngulag.
Kveðjustundina bar brátt að. Við
sendum Rósu og börnunum og fjöl-
skyldum þeirra innilegar samúðar-
kveðjur. Guð blessi minningu góðs
drengs, Þórólfs Guðjónssonar.
Hermann og Björg.
Elsku Doddi, nú er komið að
kveðjustund í bili.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast ykkur Rósu og eignast
vináttu ykkar fyrir aldarfjórðungi.
Þrátt fyrir breytingar í fjölskyldu-
tengslum hefur sú vinátta alltaf
haldist. Ég vil sérstaklega þakka
þér fyrir að hafa verið yndislegur
afi elstu dóttur minnar. Hún átti
alltaf vísan stað hjá ykkur í Grund-
arfirði. Við áttum yndislega sam-
verustund nokkrum dögum fyrir
andlát þitt. Þú skemmtir þér kon-
unglega á Færeyskum dögum í
Ólafsvík. Þannig mun ég minnast
þín, skellihlæjandi og segjandi
brandara.
Elsku hjartans Rósa mín, Guðjón,
Bóbó, Elli, Ingibjörg, Sigrún og
aðrir ástvinir. Minningin um ástrík-
an eiginmann, föður, tengdaföður og
afa mun lifa um ókomna tíð. Guð
styrki ykkur öll. Vinarkveðja.
Selma S. Gunnarsdóttir.
Með söknuði kveðjum við kæran
vin. Margs er að minnast þegar
hugurinn leitar til baka. Við kynnt-
umst fyrst haustið ’69 þegar við
hjónin fluttum til Grundarfjarðar
með allt okkar hafurtask. Þórólfur
eða Doddi var innanbúðarmaður í
Kaupfélagi Grundarfjarðar, hann
var alltaf jákvæður, glaðlegur og
stutt í spaugið þegar maður kom í
Kaupfélagið. Þau hjón Doddi og
Rósa ferðuðust mikið með okkur
bæði innanlands og utan.
Fyrstu utanlandsferðina fórum
við sumarið ’74 .Ítalía var fyrir-
heitna landið. Hitinn skall á okkur,
40°C, þegar við stigum út úr flugvél-
inni og fyrir okkur sem vorum
klædd á okkar mælikvarða í síðbux-
ur og þykkar skyrtur frá Íslandi var
það svakalegt sjokk. Byssuklæddir
menn í flugstöðinni þegar svitinn
lak niður eftir okkur öllum og við
vissum ekki hverju við mættum eiga
von á. En allt fór þetta vel. Við
skoðuðum Róm og Vesúvíus, heim-
sóttum Caprí og sungum ,,Hvað er
svo glatt“ í hellinum á Caprí. Þetta
var ógleymanleg ferð. Margar ferðir
voru farnar síðan. Alltaf var reynt
að fara bæði á vorin og haustin til
Reykjavíkur í menningarferðir.
Eitt af áhugamálum Dodda var
brids en Ragnar og hann áttu þetta
sameiginlega áhugamál og yfirleitt
var spilað einu sinni í viku eða oftar.
Allt sem Doddi gerði var gert
með stökustu natni og ekkert gefið
eftir. Doddi hafði góða frásagnar-
hæfileika og fannst okkur gaman að
hlusta á hann segja sögur úr sveit-
inni sinni, bæði af mönnum og mál-
efnum.
Enginn veit sína ævina fyrr en öll
er.
Elsku Doddi, við þökkum þér
samferðina í gegnum árin. Þér,
elsku Rósa, og fjölskyldu vottum við
okkar dýpstu samúð.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Ragnar og Rósa.
ÞÓRÓLFUR BECK
GUÐJÓNSSON

 




   
 

 








 

  

   

 
 


  


   

!" ## 

 $%& 

 
%  
'! # ## 

 (!" ## 
!)* !)*  

(  (" (  (  ("%


   
 
 






+,-./--
  #0"

)+ 1 *2

    
 

 !

   "



# 3)%  

/0   
  4*## 

+4' ## 
 *+5 46 

(  (" (  (  ("%

 "   
 " " 
" ,
+ /-

7-

   
 


"$  

%
&  "$
'   
 4  
+  $%8*

) 4 ## 
39#$   

 4 4 ## 
    

(  (" (  (  ("%


   
 
 


:7/;-
<(( =

   

( ) *  


+
, "$  

  " " " 
* -*

 
.
 
  

  

    /
 
 
 ( ) *  5/  

>#  

; 

 ?  

4!  

 
!  
!"6'%