Pressan - 14.04.1994, Page 17

Pressan - 14.04.1994, Page 17
• Syrpan ★★ á ROV á finimtu- dagskvöld. Það er eiginlega sama hvað ingólfur býður upp a eftir að hafa verið með þennan þátt um leiðindamanninn Magnús Scheving — það hlýtur að vera bctra. • Drög að upprisu ★★★ á RÚV á föstudagskvöld. Konsert með Megasi í MH. Þó að þessir tónleikar væru ekkert í likingu við Drög að sjálfsmorði er ágætt að sjá þetta upp á hið rokksöguiega samhengi hlutanna. tveir mínusar geri plús. En það er einfaldiega ekki annað hægt. Þessi menningaróskapnaður sleikir botn- inn á lágkúrunni. Það fara fimm ^ JPI mtnútur af Simpson (sem er næst á dagskrá) tii að jafna sig og það er fimm mínútum of mikið. • Hvitir geta ekki troðið ® White Men Can’t Jttmp á Stöð 2 á iaugardagskvöld. Misheppnuð mynd með Harrelson og Snipes. Myndin virðist byggjast á frasanum: „Shut the fúck up, man'“. Þeir sem hafa ekkert annað að gera geta svo sem dundað sér við að tclja iivað þessi setning kernur oft fyrir í myndinni. 0 Hinir aðkomnu ★★★ Alicn Nation á Stöð 2 á fimmtudagskvöid. James Ca- an í ham í þessari ágætu hasarmynd. • Ulfúr í sauðargæru ★★★ The Wolves ofWilIoughby Chase á Stöð 2 á iaugar- dag. Þetta er saliafint og spennandi þrjúbfó. En PRBSSAN mælir ekki með henni fyrir mjög ung böm. Hvað eigum við að segja? Bönnuð innan 4 ára. Það er ami hreinl fátt um ftna drætti í sjónvarpsdagskránni um þessa helgi Myndbandaleigueigendttr geta glaðst. 0 Patterson bjargar heiminum ®8® Lcs Patterson Saves the World á Stöð 2 á fimmtudagskvöld. Mynd frá Barry Humphries. Halló Hafnarfjörður! Ótrúlega ófyndin mynd með úldnurn steriótýpum. • Ástarfjötrar 9 Bonds of Love á RÚV á föstudagskvöid. Bandarísk sjónvarps- mynd frá 1992. Það er alveg sama þó að Kelly McGillis og Treat Williams leiki í myndinni. Það er alveg sama þó að hún hafi fengið verðiaun á einhverri Banff-há- tíð í Kanada. Mynd um greindarskert ljúfmenni er fyrirfram dæmd til að vera vemmileg. • Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva ® Það er reyndar hálfhailærislegt að vera að agnúast út f þetta evróvisjón: Ef maður er negatífúr er hættan sú að • Sofið hjá óvininum ® Sleeping With the Bnemy á Stöð 2 á laugardagskvöld. Aðstandendur myndarinnar hafa séð Fatal Attraction og talið sig geta gert betur enþvímiður—sú erekki raunin. • Golfskóli Samvinnuferða-Landsýnar ® á Stöð 2 á sunnudag. Hér er vægast sagt um hrútleiðiniegt sjónvarpsefni að ræða og jafnvel hörðustu goifáhugamenn geta tekið undir það. Þeir sem viija læra goif fá sér spólu eða sælga tfma. Hvers eiga allir hinir að gjaida? Og vist er að þetta er eitt af þvi sem Páll Magnússon taiar um þegar hann er að telja upp þessar mínútur sem Stöð 2 er með í innlendri dagskrárgerð. • Skógarnir okkar ®® á RÚV á sunnudagskvöld. Ó boy, ó boy! Sigrún Stefansdóttir með þáttaröð um „skógana" okk- ar. Fyrsti þátturinn, sem er um Heiðmörk, er ekki farinn í loft- ið og strax byrjað að ljúga. Titillinn segir allt sem segja þarf. Af hverju ekki: Rimnarnir okkar? Eða kannski öllu heidur: Regn- skógarnir okkar? • Kontrapunktur ★ á RÚV á sunnudagskvöid. Það eru blendnar tilftnningar sem bærast með íslensku þjóðinni. Strákamir okkar, þeir Ríkarður, Valdemar og Gyifi, stóðu sig eins og hetjur og ef ekki hefði komið til óskiljanleg stigagjöf vær- um við að keppa þama til úrslita við Svía en ekki Baunamir. Þá væri þessi dag- skrárliður svo sannarlega hinumegin við strikið. Bíó 0 Lævís leikur ★★ Malice. Film noir er af mörgum talið helsta stolt bandarískrar kvikmyndasögu og síðari tíma kvikmyndagerðarmenn hafa oft gert myndir með sömu for- merkjum eða í það minnsta nudd- að sér utan í stílinn. Lævís leikur er einslík. Regnboganum 0 Listi Schindlers ★★★★ Myndin er hrikalega áhrifamikil og laus við væmni, þótt hún fjalli um atburði sem vel er hægt að gera kröfú til að maður felli eitt eða tvö táryfir. Háskólabíói • Dreggjar dagsúis ★★★★ Það má segja að Dreggjar dagsins hvetji meðaljóninn og -gunnuna til að láta ekki rútínuna skemma fyrir sér hin fomu sannindi: Maður er manns gaman. Stjömubíói 0 Pelíkanaskjalið ★★★ Það fer vel á því að gera vandaða spennu- mynd sem byggist á jafriáþreifan- legum grunni. Frásögnin heppnast vel og maður er alltaf að bíða eftir því hvað gerist næst. Sambíóunum 0 Á dauðaslóð ® Ef einhver iðn- aðarframleiðsla á Vesturlöndum hefur mengað andrúmsloftið jafri- mikið á jafrifáum dögum og tök- umar á þessari mynd væri mál tdl komið að vekja athygli á því. Að henda inn umhverfisvemdarboð- skap í þessa mynd er eins og að bjóða upp á mörflot með ijóma- tertu. Bíóhöllinni 0 Dómsdagur ® Og þegar hann er drepinn kemur það ekkert á óvart, því ffarn að því hefrir blikk- andi ör nánast bent á manninn með textanum „þessi verður drep- inn“. Laugarásbíói 0 I nafrii föðurins ★★★★ Þessi skrípaleikur er sönn saga. Hann er eitthvert mesta hneyksli sem riðið hefrir breskum réttarfarshúsum ffá því pyntingar og limlestingar vom stundaðar í Tower of London. Háskólabíói 0 Hús andanna ★★★★ Tilfinn- ingaþmngnustu atriðin sleppa við að vera væmin, þótt þau kalli á vasaklút. Sambíóunum 0 Frú Doubtfire ★★★ Robin Williams er drepfyndinn í þessari mynd, bæði sem kona og karl. Sambíóunum Afsakið meðan ég æli Systragervi 2 Sambíóin ® Fyrsta Systragervið var mynd sem sló í gegn, flestum á óvart. Slíkt er alltaf mjög ánægjulegt fyrir þá sem að mynd- unum standa og að sjálfsögðu hafa þeir tilhneigingu til að reyna að framlengja ánægjuna. Hin hræðilega samsuða Systra- gervi 2 er tilraun til að halda áffam að taka út pening á velgengni fyrri myndarinnar. Það er eins og eng- inn sem við þessa mynd starfaði hafi haft nokkurn áhuga á henni og menn fyrst og ffemst hugsað um að drífa þetta helvíti af. Fyrir það fyrsta er handritið steingelt. Söguþráðurinn er svo veikur að það sætir undmn að eng- inn, sem þetta handrit fór um hendurnar á, skuli hafa lyft litla fingri til að fá á því gerða andlits- lyftingu. Brandaramir eru allir eins og úr lélegri bandarískri sápu, út- vatnaðar útfærslur á einhverju sem þótti fyndið í væmnum gaman- myndum á sjötta áratugnum. Ofan í ofboðslega vonda sögu um skóla sem á að fara að loka og Mary Clar- ence (Whoopi) að breyta óstýrilát- um unglingabekk í ffábæran kór, HALLUR HELGASOINI „Whoopi var miklu skemmtilegri á Ósk- arsverðlaunaafhendingunni. “ AHidrei þessu vant bregður svo við að tvifarar vikunnar eiga ekki mikið Bsameiginlegt svona við fyrstu sýn. Nú, þennan mun má reyndar greina í því eina atriði sem aðskilur þá útlitslega. Lurch, þjónninn hjá Adamsfjöl- skyldunni, er óneitanlega fölari yfirlítum en handboftagarpurinn Kristján Arason. Lurch er sem sagt meira fyrir inniveru en Kristjén og minna fyrir að hreyfa sig. En það má þá gera ráð fyrir að Lurch hugi þéim mun meira að andlegum verðmætum. Þó er vitað um eitt atriði sem þeir finna sig báðir í en það er tónlistin. Lurch er listagóður semballeikari og Kristján á það til að taka lagið á góðri stund. Hver veit nema þeir stofni dúett í framtíðinni? sem tekur þátt í skólakóramóti Kaliforníu og að sjálfsögðu vinnur það, er búin til hræðileg vella um stelpuna sem er bannað af mömmu sinni að fara í kórferðalagið og þarf að stelast í það, en fær að sjálfsögðu fyrirgefningu þessarar sömu mömmu þegar kórinn vinnur keppnina. )vAfsakið mig meðan ég æli!“ minnir mig að skáldið hafi sagt um árið. I samanburði er fyrri myndin meistaraverk. Hún var farsi sem virkaði á sinn hátt, sæmilega skemmtilegar kringumstæður, söguþráður sem hægt var að sætta sig við, „slapstick" og skringilegar kellingar í nunnubúningum að standa í einhverri vitleysu sem svo- leiðis kellingar standa að öllu jöfriu ekki í. Þessi mynd hefrir ekkert nema kellingamar, þær eru þama, feita hláturmilda nunnan, sú gamla sem er alltaf látin keyra og er næst- um búin að keyra allt niður og sú litla feimna sem dýrkar söngkon- una ffá Las Vegas, það er bara ekk- ert gaman að þeim, enda er mynd- in ekki um neitt. Svo er reynt að redda klúðrinu með því að sulla inn helling af músíkatriðum. Whoopi var miklu skemmtilegri á Óskarsverðlaunaafhendingunni. Til hringjarans í Hallgrímskirk j u Ágæti hringjari í Hallgríms- kirkju. Ég bý á Skólavörðuholtinu og út um stofúgluggana mína alla íjóra sé ég Hallgrímskirkjuturn. Ég hef í Um daginn var ég svo sestur fyr- ir ffaman sjónvarpið klukkan átta og viti menn. Um leið og ffétta- stefið kom á skjáinn glumdu klukkuslögin átta fyrir utan. Um OPIÐ BRÉF DAVÍÐ ÞÓR JÓIMSSOIM raun stærstu stofuklukku á landinu. Ég var reyndar dálítið lengi að venjast ákafa þínum í starfi, en hann lýs- ir sér í því að þú hringir klukkunni á fimmtán mín- útna ffesti og á heila tímanum hringirðu m.a.s. oftar en ekki ein- hvern hugljúfan sálm. Reyndar er það spurning hvort eklci varði við þau lög sem í landinu gilda um trúffelsi að láta á eyrum allra íbúa hverfisins dynja „Víst ertu, Jesú, kóngur klár“, hvort sem þeir eru múslimar, búdd- istar, ásatrúar, trúleysingjar eða kristnir eins og við hin. En auð- vitað er það hug- urinn sem skiptir máli og þú átt hrós skilið fýrir hið lútherska vinnusiðgæði þitt. Um daginn brá mér hins vegar í brún þegar þú hringdir bjöllun- um klukkan 15:22. Það íyrsta sem mér datt í hug var að þú hefðir ákveðið að flýta hálfhringing- unni um átta mínútur til að komast fýrr í kaffi en svo hringdu bjöllumar affur klukkan 15:37. „Ojæja,“ hugsaði ég með mér, „öllum getur orðið á í messunni.“ En þegar klukkan sló næst var hún 15:42 og svo fór hún að spila heila-tíma-sálminn þegar hún var sjö mínútur yfir fjögur. Þá fór ég að halda að nú værir þú full- ur að sveifla þér þama í köðlunum hrópandi: „The bells, the bells!“ Hvað á maður að halda? En svo lengi hélt þessi mglingur á hringingunum áff am að ef áfeng- inu hefði verið um að kenna væri þol þitt ómennskt. Þá varð ég sannfærður um að þú værir kom- inn í ffí og einhver slugsi hefði ver- ið fenginn til að leysa þig af. En slugsinn hélt uppteknum hætti vikum saman, aUtaf hringdi hann sjö mínútum of seint og mér fannst umburðarlyndi kirkjunnar gagnvart þessum þjóni sínum komið út að ystu mörkum hins kristilega. „Alveg er þetta týpískt fyrir íslenska stundvísi að jafrivel Hallgrímskirkja, hæsta hús lands- ins, Big Ben Reykjavíkur, geti ekki aumingjast til að slá á réttum tíma,“ hugsaði ég. „Af hverju senda þeir ekki hringjarann af stað í vinnuna sjö mínútum fýrr, hann myndi þá kannski hitta rétt á þetta?“ mig fór unaðs- hrollur. „Gamli, góði hringjarinn minn er kominn úr sveitinni.“ Ég leit út um glugg- ann en klukkan var sjö mínútur yfir átta eins og vanalega þegar hún hringdi. Þá laust hræðilegu hugboði niður í mig. Ég þaut í símann og hring- di í fföken klukku, einu klukkuna sem ég treysti betur en Hallgrímskirkj u- klukkunni, og ffökenin upp- ffæddi mig um ískaldan sann- leikann. „Tutt- ugu, núll, fjöru- tíu.“ Kirkju- klukkan var sjö mínútum of fljót! Ég hafði haft þig fyrir rangri sök, ágæti hringjari. Verra fannst mér þó að ég hafði stillt vekj araklukkuna mína eftir kirkjuklukkunni og gerði mér því grein fýrir að svo vikum skipti hafði ég vaknað klukkan 6:53. Þess vegna var ég búinn að vera svona sloj upp á síðkastið, ég er ekki vanur því að vakna fyrir klukkan sjö á morgnana. Það sem hins vegar olli mér heilabrotum var að klukkunni skyldi vera leyft að vera sjö mínút- um á undan samtíð sinni marga mánuði, því ekki gengur hún vit- laust. Tímamunurinn er alltaf þessar sömu sjö mínútur. Sjö er náttúrulega heilög tala svo ég er einna helst farinn að hallast að því að hér sé um að ræða tákn að ofan. Sjá, hinu mannlega elementi (hringjaranum) er betur treystandi en hinu mekaníska (úrverkinu)! Á sama hátt og manninum er betur treystandi en manngerðri mekaník skulum við setja traust okkar á skaparann frekar en sköpunina. Ágæti hringjari. Ég skrifa þér þetta bréf til að þakka þér fyrir að láta mig vita með reglulegu milli- bili hvað klukkan slær þótt um- hverfið reyni að telja mér trú um að hún sé eitthvað allt annað. Kær kveðja, Davíð Þór Jónsson. P.S.: í guðs bænum farið þið nú ekki að leiðrétta klukkuna, ég er farinn að treysta á að hún sé sjö mínútum of fljót. Fyrst ekki er hægt að treysta því að hún sé alltaf rétt er lágmarkskrafa að maður geti treyst því að hún sé alltaf jafri- vitlaus. „Þá fór ég að halda að nú vœrir þú fullur að sveifla þér þarna í köðl- unum hrópandi: „ The hells, the bells!“ Hvað á maður að halda?“ FIMMTUDAGURINN 14. APRÍL 1994 PRESSAN 17B

x

Pressan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Pressan
https://timarit.is/publication/298

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.