Íslendingaþættir Tímans - 06.09.1973, Side 4

Samúel Guðmundsson
fyrrum bóndi Kirkjubóli
Hinn 25. april 1947 lézt aö heimili
sinu á Bildudal i Arnarfirði, Samúel
Guömundsson, fyrrum bóndi á Kirkju-
bóli á Litlanesi i Baröastrandarsýslu.
Samúel var Baröstrendingur aö ætt
og uppruna, fæddur 9. júli 1887 aö
Vestur-Botni i Paterksfiröi. Ungur
mun hann hafa flutzt inn á Barða-
strönd og alizt þar upp viö landbúnaö
og sjósókn jöfnum höndum, eins og al-
gengast er á þeim slóöum.
Hinn 4. október 1913, giftist Samúel
Ardisi Arnadóttur, ljósmóöur frá
Sauöeyjum á Breiöafiröi, tápmikilli
gjarnan minnast hans með nokkrum
hlýlegum oröum, en trúlega veröur
mér vant þeirra oröa, sem bezt eru viö
hæfi. Þannig er það oft þegar vel
skyldi mælt.
Ölafur Sigurþórsson var fæddur 22.
febrúar árið 1908 að Hliöarendakoti i
Fljótshliö. Foreldrar hans voru hjónin
Sigriður Tómasdóttir og Sigurþór
Ólafsson. Sigurþór var kunnur fyrir
störf sin aö félagsmálum. Hann var
oddviti sveitar sinnar um langt skeið
og gegndi ýmsum öðrum trúnaöar-
störfum. Arið 1911 fluttust þau hjónin
búferlum aö Kollabæ i sömu sveit og
bjuggu þar á meöan kraftar entust.
Þarna ólst Ólafur upp á myndarlegu
heimili foreldra sinna.
1 byrjun maimánaöar 1935 réöist
Ólafur i þjónustu Mjólkursamsölunnar
i Reykjavik, en hún hafði verið stofnuð
hinn 15. jan. sama ár. Nærri lætur þvi,
aö hann hafi starfað hjá Mjólkursam-
sölunni frá stofnun hennar til sins
skapadægurs.
Vafalitiö var gildasti sjóðurinn, sem
Ólafur flutti meö sér úr sveitinni sinni,
mannkostir af ýmsu tagi, þar á meðal
hinn góði hæfileiki að kunna að starfa.
Þaö kom þvi likt og af sjálfu sér, aö
hann fór jafnt og þétt hækkandi,
honum voru smátt og smátt falin um-
fangsmeiri og ábyrgðarmeiri störf.
Ariö 1941 gerðisthann bókari hjá fyrir-
tækinu og gegndi þvi starfi til ársins
1954, er hann varö aöalgjaldkeri
Mjólkursamsölunnar og það starf
4
dugnaöarkonu, er lifir mann sinn. Þau
hjón eignuöust 8börn, er öll komust til
fulloröins ára, nema einn drengur er
andaöist kornungur.
Fram til ársins 1922 munu þau
Samúel og Arndis hafa búiö i Sauöeyj-
um og ef til vill viöar i Baröastrandar-
hreppi. En áriö 1922 hópu þau búskap i
Kirkjubóli og bjuggu þar til ársins
1944.
Samúel kynntist ég á árunum 1930-
1940, er viö vorum samtimis i Múla-
sveit og hann bjó á Kirkjubóli.
Það er strjálbýli um miöbik Barða-
hafði hann svo á hendi, þar til hann
lézt.
Ég hefi gefið það I skyn hér að
framan, aö Ólafur Sigurþórsson var
góður starfsmaður og ágætlega dag-
farsprúður maður, en trúlega eru
þessi mannkostir vænn hluti af þvi, að
vera góður maður.
1 oröunum „góöur starfsmaöur” tel
ég aö felist mjög margt. Ég geri ekki
tilraun til að telja það allt upp hér.
Aðeins nokkur atriði skulu nefnd.
Ólafur Sigurþórsson var sérstaklega
trúr og traustur starfsmaður. Hann
hafði fulla reglusemi i starfi sinu og
geymdi ekki til morguns það, sem
gera átti i dag. Það er mikið fé, sem
fer daglega um hendur aðalgjaldkra
Mjólkursamsölunnar og þaö er æriö
starf aö hafa þar fullkomna reglu á
hverjum hlut. Það er mikið traust,
sem aðalgjaldkeranum er sýnt og
margra ára reynsla hefur staðfest aö
Ólafur var þessa trausts fullkomlega
verður.
Ólafur Sigurþórssyni skulu þvi vott-
aöar miklar og góðar þakkir fyrir
starfiöog samstarfið. Þetta eru snauð
orö, en veriö getur, aö á bak við þau
felist dulin minningfiinlæg og sönn.
Eftirlifandi eiginkonu Ólafs, Ragn-
heiöi Aradóttur og syni hans Ara
Ólafssyni, verkfræðingi, tengdadóttur
hans, Þóru óskarsdóttur og barna-
börnum tveimur, votta ég innilega
samúö. Ég veit aö þau hafa misst of
mikiö of snemma.
Stefán Björnsson.
strandarsýslu — i þverfjörðunum er
Landnáma kallar svo. — Þar er einn
bær úti á nesodda, annar viö fjaröar-
botn og firöirnir eru býsna langir. Þar
eru vegir slæmir, en kjarngresi i ölium
hliðum og skógarkjarr i dölum. Silfur-
skærar ár renna i fjarðarbotn þar sem
silungsbröndur bregöa á leik á sumar-
dag. Túnin eru rýr og torsótt nokkuö til
fullkominnar ræktunar, engjahey-
skapur reitingslegur og vibast litill.
Bændurnir stunda sauðfjárrækt.
Kirkjuból er litil jörö viö noröan-
verðan Kerlingarfjörð, og meðál
þeirra harðbýlli og afskekktari 'á
þessum slóðum. Þar er þvi ekki heigl-
um hent, aö ná miklum árangri i
búskap, sizt eins og verzlunar, árferöi
var fyrir bændur á árunum milli 1930-
1940. En Samúel bjó vel. Hann var
búhöldur i bezta lagi. Hygg ég, að hann
hafi mátt telja meðal beztu bænda
sveitarinnar. Jörðina bætti hann stór-
lega, aö byggingum, túnrækt og
giröingum. Bú hans var aldrei stórt,
sem geta má nærri, en þó svo sem
jörðin gat framast fleytt hverju sinni,
en gagnsamt, enda hirðing og umönn-
un öll i bezta lagi allan ársins hring. —
En það sem framar öllu ööru ein-
kenndi búskap þeirra Samúels og Arn-
disar á Kirkjubóli og gaf honum mest
gildi, var hin framúrskarandi snyrti-
mennska og góða umgengni utanbæj-
ar og innan. Ætla ég, að hin ágæta hús-
freyjá úr Sauðeyjum, hafi átt sinn
mikla hlut þar i. Kirkjubólsheimilið
var fyrirmynd.
Samúel starfaði allmikiö að opinber-
um málum i Múlasveit meöan hann
átti þar heima. Var t.d. forðagæzlu-
maöur hreppsins um mörg ár og i
hreppsnefnd. Þau störf innti hann af
höndum af sömu trúmennskunni og
búskapinn.
Samúel brá búi árið 1944 og fluttist
þá til Bildudals. Börnin voru vaxin úr
grasi og þótti þröngt útsýni og land-
rými litið viö Kerlingarfjörð. Þeim
ferst nú of mörgum sveitabörnunum
islenzku eins og ungum farfuglanna,
þau fljúga úr hreiörunum og leita burt
af æskustöövunum, þegar vængirnir
geta fleytt þeim yfir firöi og fjöll. For-
eldrunum, lúnum og slitnum, finnst
íslendingaþættir