Íslendingaþættir Tímans - 06.09.1973, Blaðsíða 7

Eins og þetta greinarkorn ber með
sér, brestur mig tima og öll gögn til að
skrifa um Jóhann á Kirkjubóli, ævi
hans og störf, svo sem vert væri og efni
standa til. A langri ævi hans hafa
skipzt á skin og skúrir, blitt og stritt
eins og verða vill, en öllu verið tekið af
karlmennsku og hugarró hins æðru-
lausa manns. Og vissulega getur hann
i dag litið yfir gott ævistarf og mikið.
Þetta er þvi aðeins fátækleg kveðja
frá gömlum eyjamanni, sem fjar-
lægðin meinar að heimsækja á
afmælisdaginn og þakka fyrir gömul
kynni, frábæra gestrisni og margan
greiða veittan um tugi ára. — En gam-
an hefði verið að drekka kaffisopa með
gömlu hjónunum á Kirkjubóli i kvöld,
þiggja út i bollann sinn og fá góðan
vindil, eins og stundum áður.
A gamlársdag 1956. Gleðilegt ný-
ár. B.Sk.
Kirkjubókin segir, að Jóhann
Sigurðsson sé fæddur að Múla i
Þorskafirði i Reykhólasveit 29.
desember 1866. Hann dó á Kirkjubóli
15. september 1960. B.Sk.
Sjötugur:
Eggert Halldórsson
Eggert Halldórsson, Fjarðarstræti
14 Isafirði, átti sjötugsafmæli 1. júli
s.l. Hann er fæddur að Miðdalsgröf i
Strandasýslu 1. júli 1903, en þar bjuggu
þá foreldrar hans Elin Samúelsdóttir
og Halldór Jónsson, bóndi og fræði-
maður. Mikið safn þjóðlegra fræða,
sem Hallldór lét eftir sig var afhent
Landsbókasafninu að honum látnum.
Eftir lát föður sins ólst Eggert upp
meö móður sinni ásamt systkinum sin-
um, en þau Halldór og Elin áttu 5 börn.
A árinu 1021 fluttist Eggert til Isa-
fjarðar og vann þar við verzlunarstörf
hjá Verzlun J.S. Edwald til ársins 1924.
Þá fluttist hann til Hnifsdals og átti
þar heima til ársins 1946. Mörg fyrstu
árin i Hnifsdal vann hann við bók-
haldsstörf hjá Hálfdáni Hálfdánarsyni
i Búð, sem á þeim árum rak útgerö og
fiskverkun. Siðustu átta árin i Hnifsdal
rak Eggert búskap i Búð. Til ísafjarð-
ar flutti hann svo aftur 1946 og hefur
átt hér heima siðan og lengst af unnið
við Hraðfrystihúsið Norðurtanga h.f.
En Eggert er einn af eigendum þess
fyrirtækis og i stjórn þess.
Eggert er kvæntur Þorbjörgu Jóns-
dóttur, mikilhæfri og mætri konu, en
hún er fósturdóttir Hálfdáns Hálf-
dánarsonar i Búö og Ingibjargar Hall-
dórsdóttur konu hans. Þau Eggert og
Þorbjörg eiga fjóra syni, sem allir eru
búsettir hér i bænum, þeir eru dug-
miklir og traustir manndómsmenn.
Eggert Halldórsson er maður ágæt-
lega vel gefinn, skemmtilegur i við-
ræðu og hið mesta prúðmenni i allri
viökynningu. Hann sér oft hinar
skemmtilegu hliðar, kannski lika
spaugilegu, á hinu litrika mannlifi og
fellir þá stundum hugsanir sinar i
stuðla, og ég held aö ég sé ekki að
ljóstra upp neinu leyndarmáli þó ég
segi, svona i leiðinni, að hann sé mað-
ur ágætlega hagmæltur. Hann er mjög
verklaginn og iðjusamur maður, sem
ekki lætur verk úr hendi falla þegar
heilsan leyfir það.
Þau hjónin Eggert og Þorbjörg eru
ágætir nágrannar. Um það tel ég mig
réttilega geta norið eftir 15 ára búsetu
i F jarðarstræti 15, en þau hjónin hafa á
sama tima., eða lengur, átt heima i
Fjarðarstræti 14, eins og að ofan
greinir.
Ég og kona min óskum Eggert Hall-
dórssyni og fjölskyldu hans allra heilla
I tilefni sjötugsafmælisins.
Jón Á. Jóhannsson
Kristjón
ans þrifst ekkert litið og lágt. Jafnvel
þögn þessara manna er glöð og hlý,
þrungin samúð með öllu, sem lifir.
Kannski hef ég þekkt marga svona
menn, en alveg áreiðanlega einn, og
það er hann vinur minn, sem verður
sextugur i dag, Kristjón ólafsson hús-
gagnasmiðameistari Krossamýrar-
bletti 6. Mörgu mætti svo auðvitað
bæta við i hans persónulýsingu, sem á
við hann einan, þvi að maðurinn er að
ýmsu leyti ólikur öllum öðrum, mun og
ætið hafa verið fjarri skapi að stæla
nokkurn i alvöru. Hann er skemmti-
lega litið háður siðum og venjum og
getur leyft sér að segja og gera ólik-
legustu hluti, án þess að öðrum finnist
fátt um. Þóknist honum til dæmis að
auka á tilbreytni dagsins með þvi að
syngja hástöfum það, sem hjá öðrum
er kallað blót og ragn, þá verður þaö
aðeins eðlilegur þáttur af hans sak-
lausu, smitandi gleði og gáska. Og
jafnvel þótt komið geti fyrir, að hann
bregði sér i svip i gervi einhvers af
okkar „miklu” mönnum, þá verður
aðeins úr þvi grómlaust gaman. Krist-
jóni virðist sem sagt vera áskapað að
hefja allt, sem hugur hans snertir, upp
iþaðheiðrikjunnar veldi, sem sál hans
lifir og hrærist i.
Hér við bætist, að maðurinn er
greindur vel og ihugull. Listrænn er
hann og þvi furðu skyggn á fegurð lifs-
ins i allri hennar þrotlausu fjölbreytni.
Svona er Kristjón. En svo er það
þetta. Hvað hefur hann gert? I stuttu
máli er þvi til að svara, að hann hefði
getaö talizt góður af verkunum einum
— þúsund þjala smiðurinn, iðni og
eljusami. Listfengi og hugkvæmni
haldast þar i hendur og samvizkusem-
ina efar enginn, sem til þekkir.
En nú verður að fara fljótt yfir sögu.
En þó er ekki hægt að þegja um það,
hvað hann hefur verið sinni ágætu
konu, Magðalenu Guðjónsdóttur sam-
taka, til dæmis þegar hana hefur lang-
að til að létta öðrum lifsins byrðar.
Nú verður þú að fyrirgefa, Kristjón
minn, ef þér finnst i þessu einhver
snefill af oflofi. Það ætti þá að geta
vegið upp á móti þvi, ef ég segi lesend-
um, að auðvitað hljótir þú einnig að
hafa ókosti. En þá þekki ég bara ekki,
þrátt fyrir langa og nána viðkynningu,
og læt þvi öðrum eftir að skrifa um þá.
Að endingu óska ég þér og f jölskyldu
þinni sivaxandi gæfu og gengis á kom-
andi áratugum.
Vilborg Ingimarsdóttir.
íslendingaþættir
7